Αναποτελεσματική αποδεικνύεται στην εφαρμογή της η ρύθμιση που έχει ψηφίσει εδώ και ένα χρόνο η ελληνική κυβέρνηση για την επιτάχυνση της αποπληρωμής των ληξιπρόθεσμων οφειλών των δημόσιων νοσοκομείων προς τους προμηθευτές του.
Το βασικό πρόβλημα που επιχείρησε να λύσει η ρύθμιση ήταν το φρένο που έβαζε συχνά πυκνά το Ελεγκτικό Συνέδριο μη εγκρίνοντας πληρωμές του νοσοκομείου προς προμηθευτές ή παρόχους υπηρεσιών, κατόπιν μάλιστα της παράδοσης των προϊόντων ή της παροχής των εν λόγω υπηρεσιών. Όπως είναι λογικό, αυτές οι καθυστερήσεις δημιουργούν αφενός μεγάλα προβλήματα ρευστότητας στις επιχειρήσεις και αφετέρου στρεβλώσεις στην αγορά.
Η κυβέρνηση ορθώς επιχείρησε να δώσει λύση στο πρόβλημα με τα άρθρα 77 και 78 του Νόμου 4623/2019 του υπουργείου Εσωτερικών, για την τακτοποίηση ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων νοσοκομείων και παράταση χρόνου γεωγραφικών ορίων ΔΥΠΕ και τις λογιστικές εργασίες σε νοσοκομεία και εποπτευόμενους φορείς αντίστοιχα, αλλά φαίνεται ότι έκανε μισή δουλειά. Και τούτο διότι δεν διευκρίνισε τις περιπτώσεις στις οποίες εφαρμόζεται.
Για παράδειγμα, περιλαμβάνεται στο πεδίο εφαρμογής των διατάξεων η περίπτωση που η πληρωμή του αναδόχου δεν προχωράει γιατί ο προληπτικός έλεγχος έχει διαφωνία είτε για το εάν έπρεπε να γίνει ο σχετικός διαγωνισμός/ανάθεση είτε για το εάν η διαδικασία διαπραγμάτευσης με τον ανάδοχο είναι σύννομη; Και όλα αυτά, βέβαια, χωρίς να υπάρχει υπαιτιότητα του αναδόχου ο οποίος έχει εκτελέσει τις συμβατικές του υποχρεώσεις και έχει παραδώσει τα είδη/υπηρεσίες στο νοσοκομείο. Επίσης, στις περιπτώσεις που έχει εκδοθεί πράξη από το ελεγκτικό συνέδριο, για παρόμοιους λόγους, μπορούν να ενταχθούν οι πληρωμές στην ανωτέρω ρύθμιση και να πληρωθούν οι προμηθευτές των νοσοκομείων ώστε να μειωθούν τα ληξιπρόθεσμα χρέη ή πρέπει να κινηθούν δικαστικά οι ανάδοχοι και να επιβαρυνθούν οι προϋπολογισμοί των νοσοκομείων με τόκους και δικαστικά έξοδα;
Εάν δεν απαντηθούν τα παραπάνω η ρύθμιση θα παραμείνει δώρον-άδωρον για τις επιχειρήσεις. Διότι αντί να προχωρούν οι πληρωμές, δημιουργείται μπάχαλο, καθώς κανείς από το υπουργείο Υγείας, τις ΥΠΕ ή τα νοσοκομεία δεν είναι σε θέση να δώσει μια υπεύθυνη απάντηση για το ποιες δαπάνες υπάγονται στη ρύθμιση. Ο εκνευρισμός αυξάνεται, οι καθυστερήσεις συνεχίζονται και οι επιχειρήσεις παραμένουν απλήρωτες σε μία περίοδο κρίσης που η ρευστότητα είναι για πολλές από αυτές όρος επιβίωσης.
Τα παραπάνω καθιστούν σαφές ότι είναι απαραίτητη μία κυβερνητική παρέμβαση (διευκρίνιση από το Υπουργείο ή νέα νομοθετική παρέμβαση της κυβέρνησης) που θα ανοίξει τον δρόμο για να πληρωθούν οι οφειλές του δημοσίου δίνοντας μια μικρή έστω ανάσα στην αγορά εν μέσω της κρίσης του κορωνοϊού.