Του Γιώργου N. Παπαϊωάννου
Ακούω τελευταία την «βίαιη» είσοδο στο λεξιλόγιο αναλυτών της οικονομικής επικαιρότητας, της έννοιας του στασιμοπληθωρισμού, αυτού του τοξικού, χωρίς δοσολογία-κοκτέιλ, στασιμότητας της ανάπτυξης από τη μια και αύξησης των τιμών από την άλλη. Κι ενώ ο στασιμοπληθωρισμός έλκει την καταγωγή του από τη δεκαετία του ’70, γεγονός είναι ότι επανέρχεται σημαίνοντας συναγερμό για αιφνίδιο «χτύπημα» στη γηραιά ήπειρο, με τον ευρωπαϊκό νότο, σύμφωνα με διεθνείς εκθέσεις, να κινδυνεύει περισσότερο
Κρίσιμο είναι να αντιληφθούμε, τον φαύλο κύκλο..
Όταν μιλάμε για στασιμοπληθωρισμό, εννοούμε καταρχάς ότι ο πληθωρισμός διατηρείται σε υψηλά επίπεδα ενώ ταυτόχρονα μειώνεται η παραγωγή λόγω αύξησης του κόστους χρήματος, απόρροια της ανόδου των επιτοκίων (αναγκαίας για τον περιορισμό της αύξησης των τιμών). Η συγκεκριμένη αλληλουχία σε συνδυασμό με τη μείωση του πραγματικού μισθού (όχι του ονομαστικού) των εργαζομένων, η αυξημένη ανεργία, η αύξηση του κόστους ζωής και τελικά η ασφυκτική οικονομική συμπίεση ΜμΕ και νοικοκυριών που δε μπορούν πλέον να αποταμιεύσουν, οδηγούν σε ένα επικίνδυνο μείγμα αβεβαιότητας, ανασφάλειας και κοινωνικής αμηχανίας. Και παρότι όλοι οι δείκτες καταδεικνύουν ότι βρισκόμαστε σε καλύτερη κατάσταση από πολλές άλλες χώρες της Ευρωζώνης, αδήριτη παραμένει η ανάγκη πρόληψης και αντιμετώπισης του φαινομένου.
Από το Recycle στο Up-Cycle
Όλοι πλέον αντιλαμβανόμαστε ότι η Πολιτεία αλλά και οι ΟΤΑ πρώτου και δεύτερου βαθμού, μέσω του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, παίζουν πρωταρχικό ρόλο πρωτίστως, στην αύξηση των θέσεων απασχόλησης. Την ίδια ώρα, κάθε αναπτυξιακή δράση οφείλει να προσαρμόζεται στο πλαίσιο του ευρύτερου στόχου αντιμετώπισης και επιβράδυνσης της κλιματικής αλλαγής και ταυτόχρονα προστασίας του περιβάλλοντος προς όφελος της ανθρωπότητας και των επόμενων γενεών. Με αυτές τις παραμέτρους, προκρίνονται λύσεις όπως ενδεικτικά η δημιουργία μονάδων επεξεργασίας καθαρών ανακυκλώσιμων υλικών για την παραγωγή δευτερογενών πρώτων υλών αλλά και η περαιτέρω ενίσχυση επενδύσεων για τη δημιουργία μονάδων παραγωγής νέων προϊόντων που να δημιουργούν προστιθέμενη αξία από τη πρότερη κατάσταση αυτών των υλικών-αποβλήτων. Ωστόσο, κορυφαία διαδικασία όλων θα πρέπει να είναι η σταδιακή μετάβαση από το Recycle στο ουσιαστικό έργο και νόημα της Κυκλικής Οικονομίας που είναι το Up-Cycle.
H συγκεκριμένη εξέλιξη, σχεδιασμένη με πρόγραμμα και στοχευμένες επενδύσεις ενταγμένες στο γενικότερο μεσομακροπρόθεσμο επιχειρησιακό πλάνο των ΟΤΑ, αποτελεί εφικτή και βιώσιμη λύση η οποία εάν συνδυαστεί με ενίσχυση της επιχειρηματικότητας προς την ίδια κατεύθυνση είναι βέβαιο ότι θα δυναμώσει πολλαπλώς την οικονομία της χώρας και κυρίως των πολιτών της. Οι προτεινόμενες επιλογές, σε συνδυασμό με τις πρόσφατες εξαγγελίες του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ, σχετικά με τα μέτρα στήριξης των πολιτών για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης και της ακρίβειας -όλα μετρημένα και κοστολογημένα με γνώμονα τα δημοσιονομικά περιθώρια -αλλά και με το θετικό μήνυμα του πρωτογενούς πλεονάσματος των 10 εκ. ευρώ (έναντι στόχου για πρωτογενές έλλειμμα 5,9 δις ευρώ) αφήνουν περιθώρια συγκρατημένης αισιοδοξίας.
*Ο Γιώργος Παπαϊωάννου είναι οικονομολόγος, γραμματέας Περιβάλλοντος & Κλιματικής Αλλαγής Διοικούσας ΝΔ Θεσσαλονίκης