Του Φάνη Ουγγρίνη*
Η εκδήλωση αφορά την παρουσίαση βιβλίων, όμως έχει σαφή πολιτικό χαρακτήρα. Ο λόγος δίδεται σε βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, νέο αίμα του κόμματος, η οποία δράττεται της ευκαιρίας για να κατακεραυνώσει την κυβέρνηση για την κατάσταση της αγοράς, όπως και για τις πολιτικές της έναντι των μικρών επιχειρήσεων και γενικότερα της μεσαίας τάξης. Μετά τη λήξη της εκδήλωσης, τη σταματώ. "Ωραία όσα είπατε, μα θα ήθελα να σας θυμίσω πως οι σύντροφοί σας αρέσκονται ν'αποκαλούν υποτιμητικά κυρΠαντελήδες και νοικοκυραίους τους Έλληνες μεσοαστούς". "Έχετε δίκιο" μου απαντά, χαμογελώντας με κατανόηση, και αναχωρεί.
Δεν μπορώ να πω ότι είμαι ενθουσιασμένος από την ως τώρα αντιμετώπιση των πληθωριστικών πιέσεων, ειδικά όσον αφορά τις τριγωνικές συναλλαγές, το λαθρεμπόριο και τα καρτέλ. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές το φαινόμενο είναι ενωσιακό, κρίνοντας τουλάχιστον από τα επίσημα στατιστικά στοιχεία. Στην Ελλάδα μάλιστα ο τιμάριθμος είθισται να...τσιμπάει παραπάνω λόγω της ιδιομορφίας του εσωτερικού εμπορίου: οι λιγοστές πολύ μεγάλες επιχειρήσεις έχουν τη δυνατότητα να χειραγωγούν την αγορά, οι δε αμέτρητες πολύ μικρές αξιοποιούν κάθε συγκυριακή δυνατότητα ν' αυξήσουν την επικέρδιά τους, ώστε να βελτιώσουν κάπως τις πιθανότητες επιβίωσης τους. Σε τέτοιες περιόδους, η γνωστή έλλειψη ελληνικών μεσαίων επιχειρήσεων καθίσταται πιο εμφανής και οδυνηρή.
Μέσα στην Πανδημία, η μεσαία τάξη ομολογουμένως στηρίχθηκε ικανοποιητικά απ'τον Μητσοτάκη, ενώ δεν ξεχνά όσα πέρασε από τον Τσίπρα. Ειδικά το τρέχον διάστημα, η επέτειος του δημοψηφίσματος και των capital controls υπενθυμίζει την τεράστια οικονομική ζημιά που προκάλεσαν οι ιδεοληπτικοί αυτοσχεδιασμοί και η διοικητική ανικανότητα της τότε κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, κοινώς όσα κατά καιρούς παραδέχτηκαν οι Τσακαλώτος, Χουλιαράκης και Πολάκης. Συνεπώς, το να προσπαθούν σήμερα να βγουν κι από πάνω μάλλον κακό τους κάνει, ειδικά όταν αδυνατούν να προτείνουν οτιδήποτε θετικό υπέρ της εθνικής οικονομίας και της κοινωνικής συνοχής, τουλάχιστον περισσότερο απ'όσα υλοποιεί η κυβέρνηση. Εδώ θα πρέπει να υπενθυμιστεί η σταθερή επιμονή της καθ'ημάς Αριστεράς να αντιδρά απέναντι σε κάθε μεγάλη επένδυση που δημιουργεί νέες καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας, ακόμη και σ' εκείνες με οικολογικό χαρακτήρα.
Ωστόσο, για άλλα θέματα, θα μπορούσαν ομολογουμένως να πουν αρκετά. Καταγράφονται σημαντικές κυβερνητικές ολιγωρίες γύρω από τη δημόσια τάξη και τη δικαιοσύνη, αλλά γι αυτές τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν τολμούν να μιλήσουν, φοβούμενα μην ενοχλήσουν και απομακρύνουν μέρος της παραδοσιακής βάσης τους. Πάνω στα θέματα παιδείας, η αντιπολιτευτική τακτική εστιάζει στην υποστήριξη των καταληψιών και των μπαχαλάκηδων, όταν οι γονείς μαθητών και φοιτητών (κυρίως από οικογένειες μειωμένο διαθέσιμο εισόδημα) επιθυμούν τη σύντομη αποφοίτηση των παιδιών τους. Αναφορικά στην παράνομη μετανάστευση, η Κουμουνδούρου παγίως συντάσσεται υπέρ των ορθάνοικτων συνόρων, ξανά ερχόμενη σε αντίθεση με το δημόσιο αίσθημα. Και φυσικά δεν αναφέρει ποτέ οτιδήποτε θετικό -ή έστω εποικοδομητικό- για τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες γύρω από τη δημόσια διοίκηση, την ψηφιοποίηση, την εθνική άμυνα, τις συντάξεις, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την παροχή κοινωνικής πρόνοιας και την εξωτερική πολιτική.
Η προσέγγιση της μεσαίας τάξης μάλλον αποτελεί συνειδητή προεκλογική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ (εφόσον κρίνουμε και από την εγκατάσταση κομματικού γραφείου ακόμη και στο Πανόραμα) και τους επόμενους μήνες θα ακούσουμε πολλά, στοχευμένα να εντείνουν τη δυσαρέσκεια της για τις αυξήσεις των τιμών. Αυτά όμως μάλλον θα αποδειχθούν ψιλά γράμματα για την ευρεία κοινωνία. Καλώς ή κακώς, ως προς την καταλληλότητά τους οι εκλογικοί νικητές συνήθως επιλέγονται βάσει της αρχαίας λογικής "μη χείρον βέλτιστον". Αυτή τη στιγμή όμως, η ομάδα Τσίπρα εξακολουθεί να καταγράφεται δημοσκοπικά κάτω από τον "Κανένα".
*Ο Φάνης Ουγγρίνης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων
