Θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί ότι αυτή είναι μια από τις βασικές προτεραιότητες όλων των κυβερνήσεων, ανά τον κόσμο. Τα αμερικανικής συμπεριλαμβανομένης. Περί τίνος πρόκειται; Με ποιον τρόπο θα καταστεί δυνατό να προσελκυσθούν κεφάλαια πλουσίων προς όφελος του δημόσιου καλού. Στο πλαίσιο αυτό, σε κάποιες περιπτώσεις, μειώθηκε πάρα πολύ ο φόρος που αποδίδουν οι πλούσιοι, οι οποίοι, ωστόσο, από την άλλη πλευρά αναλαμβάνουν το καθήκον να κάνουν «ενέσεις ρευστότητας» στους κρατικούς μηχανισμούς. Σε άλλες περιπτώσεις, επιλέγεται η μέθοδος των υψηλών φοροαπαλλαγών, για όσους αποφασίζουν να συνδράμουν στα κράτη που φιλοξενούν την έδρα των επιχειρήσεων τους. Τέλος, υπάρχουν και οι συνδυαστικές εκδοχές των παραπάνω, οι οποίες ωστόσο είναι πιο σύνθετες και γι αυτό πιο συγκεχυμένες. Γιατί τα αναφέρουμε όλα τα παραπάνω;
Διότι φαίνεται ότι έφτασε η ώρα ώστε κάτι ανάλογο να υιοθετηθεί και – επιτέλους – να γίνει και επί ελληνικού εδάφους. Συγκεκριμένα, με εντολή του πρωθυπουργού, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης έχει αναλάβει τη δύσκολη αποστολή να προσελκύσει κεφάλαια εύπορων για το δημόσιο καλό. Κι όπως πληροφορήθηκε ο «Τειρεσίας», σε μια συζήτηση που είχε προχθές με «αρμόδιους παράγοντες», φαίνεται ότι η ελληνική λύση εντοπίζεται στην κατάργηση του ΦΠΑ για τις δωρεές που γίνονται προς το δημόσιο. Το μέτρο θα ανακοινωθεί προσεχώς. Συγκεκριμένα, το σχετικό μέτρο έχει μπει στην τελική φάση της επεξεργασίας του από το υπουργείο Οικονομικών (κι αυτό με την ...παραίνεση του Μαξίμου, που ασχολείται με όλα). Το ερώτημα βεβαίως είναι:
Το μέτρο αυτό κρίνεται αρκετό για να επιτευχθεί ο βασικός στόχος; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Το σίγουρο ωστόσο είναι ότι για να ξεκινήσει ένα μακρύ ταξίδι, θα πρέπει να γίνει ένα μικρό πρώτο βήμα. Το πιθανότερο λοιπόν είναι πως αυτό ακριβώς υλοποιείται τώρα. Υπό έναν όρο: Να μην μείνει κι αυτό στη μέση. Εχουμε που έχουμε μείνει πολύ πίσω και σε αυτό το μέτωπο. Μην αφήσουμε το χρόνο να περνά κι άλλο, χωρίς να κάνουμε τίποτα. Είναι (και) θέμα κοινωνικής δικαιοσύνης, πέραν όλων των άλλων.