Είναι πολύ παλιό κόλπο και ο πρωθυπουργός το λατρεύει κι ας λέει ότι απεχθάνεται ό,τι το παλιό. Απλώς, το θέλει στα δικά του μέτρα. Έχει να κάνει με το παιχνίδι των προεκλογικών παροχών. Ο Πρωθυπουργός έχει τέτοια έφεση σ αυτό, που είναι φανερό ότι έχει χάσει τον έλεγχο. Δεν υπάρχει πόλη, κοινότητα, ραχούλα, όπου δεν τάζει παροχές. Είχε καιρό να δει κόσμο συγκεντρωμένο, διότι δεν έβγαινε και πολύ από το Μαξίμου από την συμφωνία των Πρεσπών και μετά και ειδικά κόσμο που να τον αγκαλιάζει. Και ξεθάρρεψε. Και κάνει ό,τι και οι πιο παλιοί κομματάρχες θα ντρέπονταν. Καλά – καλά, ούτε και οι δικοί του δεν μπορούν να τον σταματήσουν. Ο Αλέξης Τσίπρας θα μειώσει την διαφορά με την αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά τις εκλογές δεν θα τις κερδίσει.
Κι εδώ γεννάται το άλλο εύλογο ερώτημα: Τι θα γίνει την επόμενη μέρα; Ακούσαμε για παροχές, μόνιμα μέτρα, ολόκληρα, μισά ή και τρία τέταρτα μέτρα, προεκλογικές υποσχέσεις, παροχές εκατομμυρίων, που όλα έχουν το ίδιο bottom line: άδεια ταμεία κι εξαφάνιση πλεονασμάτων, αποθεμάτων και κάθε είδους «μαξιλαριών». Δηλαδή, όλα αυτά τα κόλπα, που μας οδήγησαν σε μνημόνια, περικοπές, πτώχευση, κατάθλιψη και ακραίες συμπεριφορές. Ποια είναι λοιπόν η επόμενη μέρα;
Στο μεταξύ ο κ. Τσίπρας συνεχίζει να τάζει και θα τάζει συνεχώς από τώρα ως τον Σεπτέμβρη. Κι επενδύει στο ότι ο κόσμος δεν θα καταλάβει το αυτονόητο: ότι από τη μια τα δίνει και από την άλλη θα τα πάρει με μέτρα, φόρους και περικοπές. Αλλά το πιο στενόχωρο από όλα είναι ότι ο πρωθυπουργός αυτής της πολύπαθης χώρας, διαγράφει με μιας όλες τις θυσίες του ελληνικού λαού τα τελευταία χρόνια, απλά και μόνο για να διατηρήσει ζωντανές τις ελπίδες ότι μπορεί και να «ξαναβγεί». Συμπέρασμα; Έχει χαθεί εντελώς το μέτρο. Και μαζί ό,τι λεφτά είχαν μαζευτεί «στην άκρη» για να μπορέσει η Ελλάδα να βγει κάποια στιγμή πραγματικά από την κρίση.