Υπάρχει ενδεχόμενο μέσα στους προσεχείς μήνες να υπάρξει κάποιο σοβαρό modus vivendi με τους Τούρκους; Προς την κατεύθυνση μιας κάποιας (οποιασδήποτε) συμφωνίας στο ενεργειακό κομμάτι της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου; Η απάντηση που μας δίνεται αρμοδίως είναι σαφής και κατηγορηματική: «Σε καμία περίπτωση». Κι αυτό γιατί η Ελλάδα έχει στήσει τόσο καλά την ιστορία με τις τριμερείς συνεργασίες, που η Άγκυρα δεν υπάρχει περίπτωση προσεχώς να δει όχι... πόρτα», αλλά ούτε... παράθυρο ανοικτό ώστε να μπορέσει να συμμετάσχει σε κάποια από αυτές.
Την ίδια ώρα, η χώρα μας δουλεύει συστηματικά κι ένα άλλο project που αποκλείει, ενεργειακά, την Τουρκία. Ο λόγος αφορά στους σταθμούς FSRU (πλωτές μονάδες αποθήκευσης και αεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου). Αυτή τη στιγμή, κυριολεκτικά, «όπου LNG κι Ελλάδα». Εν προκειμένω ο λόγος δεν αφορά απλώς στο γεγονός ότι η χώρα μας, τέλη του 2023 – αρχές του 2024, θα έχει σε λειτουργία τέσσερις με πέντε σταθμούς FSRU. Αλλά και στο γεγονός ότι όπου αλλού, εκτός συνόρων, θα στήνονται ανάλογα spots, θα υπάρχει εμμέσως ελληνική παρουσία. Σχεδόν παντού.
Πάρτε για παράδειγμα τη Γερμανία. Μέχρι σήμερα έχει παραγγείλει τέσσερα δεξαμενόπλοια μεταφοράς LNG, τα οποία θα χρησιμοποιεί ως πλωτές αποθήκες, δίπλα σε σταθερούς σταθμούς. Σύμφωνα με πληροφορίες της ναυτιλιακής αγοράς, από αυτά τα τέσσερα δεξαμενόπλοια, τα δύο θα είναι ελληνικής πλοιοκτησίας. Πληροφορίες μάλιστα κάνουν λόγο για βαπόρια συγκεκριμένης εταιρίας. Γι' αυτό και ο κανόνας «όπου LNG κι Ελλάδα» φαίνεται να βρίσκει ποικιλοτρόπως εφαρμογή εντός κι εκτός συνόρων.