Skip to main content

Τα περίπτερα που φεύγουν από την Αριστοτέλους κι οι μουτζούρες σε τοίχους της Θεσσαλονίκης

Τα περίπτερα που φεύγουν από την οδό Αριστοτέλους στο κέντρο και οι αντιαισθητικές μουτζούρες της Θεσσαλονίκης παραμένουν.

Καλημέρα σας!

Πέρα από τον Ερντογάν και τους δικούς του, οι οποίοι με τη συμπεριφορά, τις δηλώσεις και τις κινήσεις του αγχώνουν υπέρμετρα την Ελλάδα με –έστω μεσοπρόθεσμες- αναταράξεις στη σταθερότητα της περιοχής, η χώρα μας έχει να αντιμετωπίσει και τις επιπτώσεις του πληθωρισμού και της οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη στην ταξιδιωτική και τουριστική αλυσίδα της επόμενης χρονιάς. Όπως λένε οι άνθρωποι της αγοράς του τουρισμού «τα λεφτά που ξοδεύουν οι επισκέπτες της χώρας μας το καλοκαίρι βγαίνουν τον προηγούμενο χειμώνα». Κάτι που σημαίνει πως αν βγουν λιγότερα χρήματα, αναλόγως θα υπάρξει και μείωση των τουριστικών δαπανών, άρα και των τουριστικών εσόδων για την Ελλάδα. Δεδομένου, μάλιστα, ότι η ακρίβεια στην ενέργεια και ο πληθωρισμός γενικότερα «σκεπάζουν» φέτος όλη την Ευρώπη –των Βαλκανίων συμπεριλαμβανομένων-, οι συνέπειες το καλοκαίρι του 2023 θα αφορούν τόσο την ανεπτυγμένη τουριστικά Ελλάδα του νότου και των νησιών, όσο και τους… ταπεινότερους προορισμούς στη Β. Ελλάδα, που υποδέχονται κατά βάση βαλκάνιους επισκέπτες. Μια ακόμη πολύ σοβαρή επίπτωση στο τουρισμό από την ακρίβεια είναι η άνοδος των λειτουργικών εξόδων των επιχειρήσεων, οι οποίες είναι υποχρεωμένες να ανεβάσουν τις τιμές τους, ώστε να καλύψουν –έστω εν μέρει- τα κόστη τους. Σε αυτό το κλίμα η παρατεταμένη αβεβαιότητα και το κύμα φόβου σκιάζει και τις διαπραγματεύσεις για τα συμβόλαια του 2023, αφού οι όποιες αυξήσεις (συνήθως 10% ή και 15% σε ορισμένες περιπτώσεις) δεν καλύπτουν την άνοδο των τιμών σε λογαριασμούς, αγαθά και πρώτες ύλες. Την ώρα που ευρωπαϊκά κράτη – βασικές τουριστικές δεξαμενές για την Ελλάδα- καταστρώνουν σχέδια επί χάρτου για εξοικονόμηση ενέργειας μέσα στο χειμώνα, το πρώτο σοβαρό crash test που θα «ζυγίσει» την ψυχολογία της αγοράς και θα βοηθήσει να βγουν τα πρώτα συμπεράσματα για την τουριστική κίνηση θα γίνει στη World Travel Market του Λονδίνου. Τη Διεθνή Έκθεση Τουρισμού που συγκεντρώνει την ελίτ της τουριστικής βιομηχανίας, η οποία αναμένεται να διεξαχθεί δια ζώσης από τις 7 έως τις 9 Νοεμβρίου 2022. Εκεί θα φανεί το πρώτο αποτύπωμα του συνδυασμού ενεργειακή κρίση, μειωμένο διαθέσιμο εισόδημα, αύξηση τιμών σε ξενοδοχεία, εισιτήρια, υπηρεσίες κλπ.

Τα περίπτερα «φεύγουν» από την Αριστοτέλους

Απομακρύνονται οριστικά μέχρι το τέλος του χρόνου ή το αργότερο τον Ιανουάριο του 2023, τα τέσσερα περίπτερα που βρίσκονται στο πιο πολυσύχναστο –επομένως και πιο εμπορικό- σταυροδρόμι της Θεσσαλονίκης, αυτό που ορίζουν η οδός Τσιμισκή και ο άξονας της Αριστοτέλους. Η σχετική απόφαση του δήμου Θεσσαλονίκης έχει ληφθεί εδώ και χρόνια –όταν ακόμη δήμαρχος ήταν ο Γ. Μπουτάρης- και έχει επιβεβαιωθεί δικαστικά, με βασική δικαιολογία την αποσυμφόρηση της περιοχής. Τα τέσσερα περίπτερα, τα οποία λειτουργούν στο συγκεκριμένο σταυροδρόμι πάνω από 50 ή 70 χρόνια, μετακινούνται εντός του ιστορικού κέντρου της πόλης. Το πρώτο, που βρισκόταν μπροστά στον «Τερκενλή»  έχει ήδη μετακομίσει λίγα μέτρα ανατολικότερα επί της Τσιμισκή, στο ύψος του «Benetton». Αυτό που βρίσκεται μπροστά στο «Παραδοσιακό» προβλέπεται να πάει μπροστά στην είσοδο της στοάς του εμπορικού κέντρου Notos Gallery. Το ακριβώς απέναντι προγραμματίζεται να μεταφερθεί δίπλα στη στάση Αριστοτέλους του ΟΑΣΘ επί της Τσιμισκή και το τέταρτο, αυτό που βρίσκεται μπροστά στα «Patafritas» θα μεταφερθεί στο πεζοδρόμιο, στην είσοδο του εμπορικού κέντρου «Πλατεία». Ασφαλώς ζημιωμένοι από αυτή την απόφαση, που προκλήθηκε μετά από αίτημα κατοίκων που μένουν στις πολυκατοικίες της Αριστοτέλους το 2012 – 2013 είναι και οι κάτοχοι των αδειών, καθώς είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει επαναδιαπραγμάτευση των μισθωμάτων, λόγω δυσχερούς μετατόπισης της έδρας της επιχείρησης, που η αγορά υπολογίζει ότι μπορεί να φτάσει και το 50%. Επίσης, ούτε οι καταστηματάρχες που βρίσκονται στα νέα σημεία που εγκαταστάθηκαν ή πρόκειται να εγκατασταθούν τα τέσσερα περίπτερα είναι ενθουσιασμένοι με την εξέλιξη, το αντίθετο. Κάπως έτσι συνεχίζεται η συρρίκνωση της συγκεκριμένης επαγγελματικής δραστηριότητας, καθώς τα τελευταία 15 χρόνια ο αριθμός των περιπτέρων στη Θεσσαλονίκη μειώθηκε από 480 σε 160. Πολλά από αυτά τα περίπτερα μεταφέρθηκαν από το πεζοδρόμιο, που είναι ο φυσικός τους χώρος, σε κάποιο μαγαζί στην ίδια περιοχή ως καπνοπωλείο ή μίνι μάρκετ. Μόνο που αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνει σε εμπορικούς  δρόμους του κέντρου, λόγω των υψηλών ενοικίων που έχουν τα καταστήματα. Όχι πως τα τέλη που πληρώνει ένα περίπτερο στο δήμο Θεσσαλονίκης είναι χαμηλά, το αντίθετο συμβαίνει. Όπως ισχυρίζονται οι περιπτεριούχοι στην Α΄ Ζώνη, όπου ανήκει η Τσιμισκή και το υπόλοιπο ιστορικό κέντρο της πόλης, το τιμολόγιο του Δήμου είναι 620 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο, όταν στην Πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα είναι μόλις 480 ευρώ.  

Οι μουτζούρες της Θεσσαλονίκης

Ο δρόμος –ο κάθε δρόμος- έχει τη δική του ιστορία. Σύμφωνα με το θρυλικό τραγούδι του Μάνου Λοϊζου ενίοτε η ιστορία αποτυπώνεται σε μία και μόνο λέξη, όπως η λέξη «Ελευθερία», και –ενίοτε επίσης- την ιστορία αυτή γράφουν παιδιά. Όπως κάποια παιδιά στην εφηβεία ή στην πρώτη νεότητα, που στα χρόνια της ναζιστικής κατοχής έβγαιναν τα βράδια με χρώμα και πινέλο στα χέρια, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους για να γεμίσουν τους τοίχους της πόλης με συνθήματα κατά των κατακτητών και υπέρ της Ελλάδας και της ελευθερίας. Προσπαθούσαν με αυτό τον τρόπο να στηρίξουν το ηθικό των σκλαβωμένων, οι οποίοι όταν ξημέρωνε κι έβγαιναν στους δρόμους έβλεπαν τα συνθήματα και χαμογελούσαν από ελπίδα, αλλά και ικανοποίηση. Χαμογελούσαν με τη βεβαιότητα ότι κάποιοι δεν κοιμούνται, αλλά αντιστέκονται. Η ιστορία με τους… ομιλούντες τοίχους συνεχίστηκε και εξακολουθεί να συνεχίζεται. Ήταν το 1981, μια χρονιά κατά την οποία η σύγχρονη Ελλάδα ενηλικιωνόταν, άφηνε σταδιακά πίσω την Μεταπολίτευση και ξεκινούσε το ταξίδι της πάνω στο σοσιαλιστικό όνειρο -ελληνικού τύπου, όπως τα πάντα σε αυτό τον τόπο- όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο του δημοσιογράφου Γιάννης Δημαρά «Εμπρός στον έτσι που χάραξε ο τέτοιος». Μια παράφραση επί τω γενικότερον και ασαφέστερον για να περιλαμβάνει τα πάντα, του γνωστού συνθήματος που κυριάρχησε μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, που σήμανε την αρχή του τέλους της χούντας, «Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Νοέμβρης». Ένα βιβλίο - περιδιάβαση στα συνθήματα των τοίχων της εποχής, που με το πνεύμα και τη σαφήνεια τους, διαφέρουν από τα σημερινά γκράφιτι, που σε ορισμένες περιπτώσεις μπορούν να χαρακτηριστούν έργα τέχνης, αλλά ακόμη πιο συχνά στη Θεσσαλονίκη δεν είναι τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από μουτζούρες που βρωμίζουν τους τοίχους. Σε πολλές περιπτώσεις οι… καλλιτέχνες που τα ζωγραφίζουν αποτυγχάνουν να περάσουν το νόημα που θέλουν. Εάν υποθέσουμε ότι υπάρχει τέτοια πρόθεση, κάτι που αμφισβητείται βασίμως. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τοίχος της φωτογραφίας μας. Ο τοίχος βρίσκεται στην οδό Δαγλή και αποτελεί κομμάτι του κτηρίου που στεγάζει τη Δημοτική Πινακοθήκη και τις εγκαταστάσεις των ραδιοτηλεοπτικών μέσων του δήμου. Ποδοσφαιρικά συνθήματα, οπαδικές ύβρεις και κάποια ακατάληπτα σκίτσα συμβιώνουν χωρίς αντίσταση. Αντιαισθητικές μουτζούρες, που όντας εκεί για πολλά χρόνια –και καθώς επικάθονται η μία (μουτζούρα) της άλλης, αποκτούν μονιμότητα και χαρακτηρίζουν το κτήριο, το δρόμο και τελικά την πόλη ολόκληρη.