Το χθεσινό αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών ήταν μάλλον αναμενόμενο, διότι είχαν προηγηθεί μόλις πριν από λίγες εβδομάδες οι Ευρωεκλογές, οι αυτοδιοικητικές εκλογές και φυσικά τα γκάλοπ μέχρι την προηγούμενη Παρασκευή. Με τον ίδιο θεαματικό τρόπο που ο ΣΥΡΙΖΑ εισέβαλε ως πρωταγωνιστής στην πολιτική σκηνή μετά το 2012, με τον ίδιο θεαματικό τρόπο παρέδωσε χθες τα “κλειδιά” της χώρας στη Νέα Δημοκρατία.
Για τη Θεσσαλονίκη η κυβερνητική αλλαγή σημαίνει αυτή τη φορά λιγότερα πράγματα απ' ότι μέχρι το 2015. Κι αυτό διότι δύο βασικά αναπτυξιακά γρανάζια της περιοχής, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και το αεροδρόμιο “Μακεδονία”, έχουν ιδιωτικοποιηθεί και επομένως η διοίκησή τους δεν ασκείται από το ελληνικό δημόσιο, άρα δεν εξαρτάται από το κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία. Έτσι κι αλλιώς ακόμη και στις παραγωγικές ΔΕΚΟ, δηλαδή τις επιχειρήσεις που ελέγχει το δημόσιο, τον πρώτο λόγο στις διοικήσεις έχει το Υπερταμείο, στο οποίο ναι μεν συμμετέχει το ελληνικό δημόσιο, αλλά είναι απαραίτητη η συμφωνία ανάμεσα στους δύο Έλληνες και τους τρεις ξένους που συμμετέχουν στο πενταμελές Διοικητικό Συμβούλιο. Παρ' όλα αυτά -όπως συνήθως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις- η ονοματολογία έχει ξεκινήσει, ενώ ακόμη πιο έντονη είναι το τελευταίο διάστημα η παρασκηνιακή δραστηριότητα των προσώπων που ενδιαφέρονται να καταλάβουν θέσεις στις νέες διοικήσεις.
Συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη το επόμενο διάστημα θα πρέπει να περιμένουμε αλλαγές στις εξής ΔΕΚΟ, οι οποίες έχουν μπροστά τους συγκεκριμένα στοιχήματα να κερδίσουν.
Πρώτον, στη ΔΕΘ – Helexpo. Σε συμβολικό επίπεδο πρόκειται για την πιο εμβληματική ΔΕΚΟ της Θεσσαλονίκης, αφού επί δεκαετίες συνιστά βασικό κομμάτι της βιτρίνας της πόλης. Ακόμη και τα τελευταία χρόνια που η οικονομική της βαρύτητα για την ευρύτερη περιοχή έχει περιοριστεί η ΔΕΘ – Helexpo -κυρίως λόγω της Γενικής Έκθεσης του Σεπτεμβρίου και των πολιτικών γεγονότων που τη συνοδεύουν- παραμένει εμβληματικός φορέας για τη Θεσσαλονίκη. Στην παρούσα συγκυρία το μεγάλο στοίχημα της Εταιρείας είναι η ανάπλαση του διεθνούς εκθεσιακού κέντρου. Το συγκεκριμένο έργο από μόνο του συνιστά μεγάλη και στρατηγικής σημασίας παρέμβαση στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Ένα σημείο που σήμερα αποτελεί εν πολλοίς “μαύρη τρύπα” για πολλές ημέρες και νύχτες του χρόνου αναμένεται να εξελιχθεί σε έναν ζωντανό, παραγωγικό χώρο που επιπλέον θα λειτουργεί ως γέφυρα ανάμεσα στο κέντρο και την ανατολική Θεσσαλονίκη. Η ταχύτητα των εξελίξεων στο συγκεκριμένο πεδίο θα κρίνει την αξία του εγχειρήματος, διότι εάν υπάρξουν καθυστερήσεις -κάτι που συμβαίνει συχνά- η ζημία ενδεχομένως θα είναι μεγαλύτερη από το κέρδος. Στην καλύτερη εκδοχή -όπως για παράδειγμα με το μετρό- τα οφέλη θα είναι πολύ λίγα και θα έρθουν πολύ καθυστερημένα.
Δεύτερον, η Εταιρεία Ύδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης. Και μόνο η σημασία του αντικειμένου της Εταιρείας αποδεικνύει τη σημασία της. Η ΕΥΑΘ είναι σήμερα μετά την παραίτηση του καθηγητή Γιάννη Κρεστενίτη ουσιαστικά ακέφαλη και τα τελευταία χρόνια βαρύνεται με δύο πολυήμερες διακοπές της υδροδότησης του πολεοδομικού συγκροτήματος και την ταλαιπωρία ενός και κάτι εκατομμυρίου ανθρώπων. Τα μεγάλα στοιχήματα της ΕΥΑΘ είναι δύο: Κατ' αρχήν η προσαρμογή της λειτουργίας της με βάση τα δεδομένα του σύγχρονου επιχειρείν, ώστε διοίκηση και εργαζόμενοι να έχουν σε πρώτο πλάνο τους... πελάτες, δηλαδή τους πολίτες της Θεσσαλονίκης. Επίσης, στρατηγικής σημασίας για τον “κύκλο του νερού” στην πόλη είναι η επέκταση του διυλιστηρίου νερού, ώστε να μειωθούν δραματικά οι πιθανότητες της εμφάνισης φαινόμενων λειψυδρίας στο μέλλον. Ας μη ξεχνάμε ότι η ΕΥΑΘ παίζει κομβικό ρόλο και στο περιβάλλον, καθώς από την εγκατάσταση του βιολογικού της καθαρισμού εξαρτάται η εικόνα του Θερμαϊκού, στον οποίο φέτος περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά κάποιοι Θεσσαλονικείς κάνουν μπάνιο.
Τρίτον, η Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας. Μετά την εκκίνηση των διαδικασιών από το ΤΑΙΠΕΔ για παραχώρηση στην ΑΖΚ ΑΕ έκτασης 690 στρεμμάτων δίπλα στο αεροδρόμιο, το θέμα αποκτά εξαιρετικό ενδιαφέρον. Κατ' αρχήν το πρώτο ερώτημα είναι εάν η νέα κυβέρνηση θα επικυρώσει την απόφαση του ΤΑΙΠΕΔ για την παραχώρηση. Εάν αυτό συμβεί, το δεύτερο ερώτημα είναι τι ακριβώς θα γίνει στα 690 στρέμματα, πως θα δρομολογηθεί και -κυρίως- πιο οργανωτικό σχήμα θα αναλάβει την υλοποίηση του έργου. Σε κάθε περίπτωση ο ρόλος της Ζώνης Καινοτομίας διευρύνεται, υπό την προϋπόθεση ότι θα συνεχίσει την προσπάθεια γενικής υποστήριξης της καινοτομικότητας, ώστε η Θεσσαλονίκη να καταστεί περιφερειακό κέντρο νέων τεχνολογιών με διεθνή εμβέλεια στα Βαλκάνια και την ευρύτερη Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Τέταρτον, η Εγνατία Οδός. Μετά την παράταση του διαγωνισμού για την παραχώρηση του αυτοκινητόδρομου από τους Κήπους του Έβρου μέχρι την Ηγουμενίτσα και των κάθετων αξόνων -πιθανότατα τμηματικά- και την αύξηση των σταθμών διοδίων για το φθινόπωρο, η επόμενη διοίκηση θα κληθεί να βάλει τις υπογραφές. Με δεδομένο, όμως, ότι επί του θέματος υπάρχουν δεσμεύσεις προς του δανειστές αναμένεται το θέμα να προχωρήσει αυτή τη φορά οριστικά. Άλλωστε οι αντιρρήσεις που υπάρχουν είναι μάλλον περιορισμένες, καθώς όλοι αναγνωρίζουν ότι ο αυτοκινητόδρομος που συνδέει τη χώρα με την Ευρώπη και την Ασία πρέπει να αναβαθμιστεί, κάτι για το οποίο χρειάζονται σημαντικά κεφάλαια.
Στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν και δύο “σταυρόλεξα για πολύ δυνατούς λύτες”, η διαχείριση των οποίων το επόμενο διάστημα μόνο εύκολη δεν είναι. Η Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων (ΕΛΒΟ) και η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ) είναι στην ουσία δύο πρώην κρατικές βιομηχανίες, που εδώ και καιρό δεν έχουν σημαντικό αντικείμενο. Στην πραγματικότητα οι δύο άλλοτε κραταιές επιχειρήσεις παρουσιάζουν σοβαρά λειτουργικά προβλήματα εδώ και πολλά χρόνια. Παράλληλα επενδυτικό ενδιαφέρον από το εξωτερικό που να ικανοποιεί το ελληνικό δημόσιο και τους δανειστές των δύο επιχειρήσεων δεν καταγράφεται, ενώ στους εργαζόμενους των δύο ΔΕΚΟ έχει δοθεί η δυνατότητα μετάταξης, κάτι που ή έχει ενεργοποιηθεί. Πιθανόν, λοιπόν, οι εξελίξεις στην ΕΛΒΟ και την ΕΒΖ το αμέσως επόμενο διάστημα να είναι οριστικές και να δούμε εάν η καθεμία από τις δύο θα επιβιώσει, στα χέρια τίνος και με ποια μορφή. Δύο κεφάλαια για την οικονομία της Θεσσαλονίκης, της Β. Ελλάδος και της χώρας κλείνουν, χωρίς να είναι βέβαιο τι θα πάρει -και εάν πάρει- τη θέση τους.