Σε πάρκινγκ που πωλούνται σε τιμές τσουχτερές μετατρέπονται στη Θεσσαλονίκη εμπορικά καταστήματα σε ισόγεια πολυκατοικιών που επί σειρά ετών παρέμεναν ξενοίκιαστα.
Με το πρόβλημα της στάθμευσης να παραμένει εκρηκτικό σε πυκνοκατοικημένες περιοχές της πόλης, η ζήτηση σε τέτοιου είδους πάρκινγκ έχει αυξηθεί. Ωστόσο σε πολλές περιπτώσεις η τιμή πώλησής τους είναι αντίστοιχη με αυτήν μίας… γκαρσονιέρας και σε κάθε περίπτωση αναντίστοιχη με το μηνιαίο μίσθωμα ενός ιδιωτικού χώρου στάθμευσης. Μικρά μαγαζιά που επί δέκα και πλέον χρόνια παρέμεναν στα αζήτητα, πλέον πωλούνται σε τιμές που φτάνουν και τα 1.000 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο, ενώ το ποσό ανεβαίνει ακόμα περισσότερο, αν ο χώρος ενδείκνυται για δύο θέσεις στάθμευσης ή βρίσκεται στο κέντρο.
Όπως είπε στη Voria.gr ο αντιπρόεδρος του Συλλόγου Μεσιτών Θεσσαλονίκης, μέλος του δ.σ. της Ομοσπονδίας Μεσιτών Αστικών Συμβάσεων Ελλάδας, Θάνος Τσουλκανάκης, υπάρχει αύξηση στη ζήτηση σε περιοχές όπως το κέντρο, η 25ης Μαρτίου το Φάληρο και ιδιαίτερα στη Νέα Παραλία. «Πάρκινγκ ζητώνται σε παλιά καταστήματα μέσα σε στενά σε πυκνοκατοικημένες περιοχές. Οι περισσότεροι αναζητούν στη Νέα Παραλία, γιατί έχουν καλά σπίτια, αλλά δεν έχουν πάρκινγκ. Γίνονται μετατροπές καταστημάτων, γιατί θέση στάθμευσης στις περιοχές αυτές δεν βρίσκεις, ενώ με 2.000 ευρώ μπορείς να αλλάξεις τη χρήση. Μικρά καταστήματα 15 με 30 τετραγωνικά μέτρα, τα οποία δεν έχουν καμία εμπορικότητα πλέον και είναι πάρα πολλά χρόνια κλειστά, με ένα βάψιμο, τοποθέτηση ρολών και μετατροπή χρήσης, μπορούν να πωληθούν για 20 – 30 χιλιάδες ευρώ. Δύσκολα δίνουν παραπάνω. Αυτή είναι μία τιμή που κάνεις την κάνεις απόσβεση, ενώ μπορείς να μεταπουλήσεις το ακίνητο αν αλλάξεις περιοχή. Όταν βγαίνει κάτι λογικό σε τιμή, φεύγει. Σπάνια, όμως, βρίσκεις νορμάλ τιμή, ενώ δεν είναι μεγάλη η διαθεσιμότητα», ανέφερε.
Σύμφωνα, με τον πρόεδρο της Ένωσης Μεσιτών Ακινήτων Πιστοποιημένων Πραγματογνωμόνων Ελλάδας, Νίκο Μανομενίδη, οι υψηλές αυτές τιμές οφείλονται στην αντίληψη που έχουν διαμορφώσει οι ιδιοκτήτες για την αξία του ακινήτου τους με βάση την παλαιότερη χρήση του ως εμπορικού καταστήματος. Για τον ίδιο λόγο, εξάλλου, ορισμένοι προτιμούν να τα έχουν επί χρόνια ξενοίκιαστα, αντί να προχωρήσουν στη μετατροπή. «Στα στενά που έχουν απαξιωθεί εντελώς τα μισθώματα, που έχει κάποιος κατάστημα και δεν μπορεί να το νοικιάσει, αρχίζουν και ωριμάζουν οι συνθήκες. Το θέμα είναι ότι οι ιδιοκτήτες πρέπει να βάλουν νερό στο κρασί τους. Ένα μαγαζάκι 30 τ.μ. παλαιότερα θα έπαιρνε ένα ενοίκιο 200 – 300 ευρώ που θα δικαιολογούσε μία τιμή αγοράς της τάξης των 40 – 50 χιλιάδων. Αν το γυρίσει κάποιος σε πάρκινγκ, θα πρέπει να αποδεχτεί ένα ενοίκιο της τάξης των 80 με 120 ευρώ, ανάλογα με την περιοχή -και δεν αναφέρομαι στο κέντρο- που σημαίνει ότι θα πουληθεί κάτω από 20.000. Αν θέλω να αγοράσω μία θέση πάρκινγκ, αυτή κοστίζει 10.000 με 20.000. Αν κοστίζει 30.000, πρέπει να είναι πολύ καλή για να την αγοράσεις στην Ανατολική Θεσσαλονίκη. Άλλωστε, με 40.000 μπορεί κάποιος να πάρει μια γκαρσονιέρα. Θα μπορούσαν κι άλλα μαγαζιά να μετατραπούν, αλλά είναι πολύ βαρύ για τους ιδιοκτήτες που είχαν συνηθίσει να παίρνουν 200, 300 και 400 ευρώ ενοίκιο να χωνέψουν ότι θα πέσουν στα 80 ευρώ, παρότι μπορεί να έχουν άδειο το ακίνητο ακόμα και δέκα χρόνια. Γι’ αυτό και δεν γίνεται στην πράξη», σημείωσε.
Πάντως, ο κ. Μανομενίδης εξέφρασε την εκτίμηση ότι σταδιακά θα γίνουν ακόμα περισσότερες μετατροπές. «Πέρασαν 20 χρόνια που ξεκίνησε η κρίση στα μικρά μαγαζιά, η οποία επιδεινώθηκε ραγδαία με την οικονομική κρίση. Κάποια καταστήματα που ήταν ψηλοτάβανα, είχαν δηλαδή εσωτερικό πατάρι, τα μετέτρεψαν σε γκαρσονιέρα. Έτσι έκαναν κάποια επένδυση, ενώ βόλευαν και για Airbnb, γιατί έχουν και ξεχωριστή είσοδο από την πολυκατοικία. Για τα υπόλοιπα, το μέλλον εκεί είναι. Έκλεισαν γιατί ο κόσμος πήγε στα πολυκαταστήματα, ενώ τώρα που έχουμε και ηλεκτρονικό εμπόριο οι συνθήκες είναι ακόμα πιο δύσκολες. Δεν υπάρχει άλλο μέλλον γι’ αυτά τα μαγαζιά», κατέληξε.