Για όσους γνωρίζουν σε βάθος το παρασκήνιο των ελληνο-τουρκικών σχέσεων, υπάρχει ένα αντικειμενικό γεγονός το οποίο δύσκολα μπορεί να παραβλεφθεί. Σε τι συνίσταται; Στη μαύρη τρύπα που εντοπίζεται αυτή τη στιγμή στην απευθείας συνεννόηση μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας.
Όσο ήταν στο διπλωματικό γραφείο του έλληνα πρωθυπουργού η Ελένη Σουρανή, υπήρχε πάντα ανοικτός δίαυλος επαφής με τον τούρκο ομόλογό της Ιμπραήμ Καλίν. Ακόμα και στις πιο δύσκολες συγκυρίες. Η Σουρανή, ωστόσο, μετατέθηκε στην ελληνική πρεσβεία στην Ρώμη, ενώ φαίνεται ότι η αντικαταστάτριά της στην Αθήνα ακόμα ψάχνει τα «πατήματά» της. Είναι λογικό. Δεν έχει ούτε μήνα που ανέλαβε τα νέα καθήκοντα της, οπότε δεν μπορεί κανείς να έχει αυξημένες απαιτήσεις.
Το θέμα είναι πώς καλύπτεται αυτό το κενό. Προς το παρόν, απάντηση δεν μπορεί να δοθεί. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Αθήνα αναλαμβάνει διάφορες πρωτοβουλίες. Ακόμα και ο πρωθυπουργός. Γιατί δεν μπορεί παρά να πιστωθεί στον ίδιο το γεγονός ότι με προσωπική παρέμβαση του η πρόεδρος της Κομισιόν υποχρεώθηκε πριν 15 μέρες, μέσα σε λίγες ώρες, να κάνει μεγάλη αναδίπλωση αναφορικά με τα ελληνο-τουρκικά, εγκαταλείποντας την πολιτική των ίσων αποστάσεων.
Οσοι ξέρουν, υποστηρίζουν ότι πριν το δείπνο που έλαβε χώρα στο πλαίσιο του φόρουμ του Νταβός, ο Μητσοτάκης είχε μια μάλλον έντονη συζήτηση με την Ούρσουλα, απότοκο της οποίας ήταν η δήλωση της εκπροσώπου της λίγο μετά για το πόσο σημαντικός εταίρος είναι η Ελλάδα, αγνοώντας παντελώς την Τουρκία. Το ελληνικό μότο; «Όλα έχουν ένα όριο...».
Τι άλλο «χτίζει» η Αθήνα; Την ενεργειακή της παρέμβαση. Από τα μέσα Ιουνίου και μετά, το FSRU της Ρεβυθούσας ετοιμάζεται να υποδεχθεί ένα φορτίο υγροποιημένου αερίου κάθε δυο μέρες. Αν η εξέλιξη επιβεβαιωθεί στην πράξη, τότε συνεπάγεται ότι η δυνατότητα υποδοχής στον FSRU διπλασιάζεται. Κι έτσι θα ικανοποιηθούν και οι βαλκανικές ανάγκες. Και θα προωθηθεί η απεξάρτηση από τη Ρωσία και την Τουρκία.
Η Ελλάδα, λοιπόν, κάνει πολύ δουλειά στο κομμάτι του φυσικού αερίου κι αυτό, αργά αλλά σταθερά, αρχίζει να φαίνεται. Αρκεί να θυμίσουμε ότι στις 16 Μαΐου το φορτίο που έφτασε στη Ρεβυθούσα «έφυγε» απευθείας για τη Βουλγαρία. Για να καλύψει τις ανάγκες της, στο πλαίσιο της συμφωνίας με την Αθήνα.
Η Ελλάδα, ωστόσο, δεν μπορεί ακόμα να εκμεταλλευτεί στο έπακρο ένα άλλο μεγάλο όπλο της: Το ότι είναι μέλος της ΕΕ. Κι αυτό γιατί ακόμα και σήμερα προκαλεί εντύπωση για το πόσο μακριά εξακολουθούν να είναι οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών από τα ελληνικά «θέλω». Το συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα, αν κανείς μπει στον κόπο να διαβάσει το νέο ενεργειακό σχέδιο της ΕΕ. Εκεί θα διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για πλαφόν στις τιμές του αερίου, είτε στη χονδική είτε στη λιανική. Μόλις τώρα στις Βρυξέλλες αρχίζουν να ασχολούνται με το θέμα. Κι όμως, η χώρα μας φωνάζει εδώ και καιρό...