Τις τελευταίες ημέρες –και ειδικότερα τις τελευταίες ώρες- έχει γίνει απολύτως σαφές ότι στο παρασκήνιο, πίσω από την κουρτίνα, οι εξελίξεις στο Ουκρανικό τρέχουν. Η εισβολή της Ρωσίας στη χώρα του Ζελένσκι, που είχε τεκτονικές αλλαγές στο αμυντικό δόγμα και οικοδόμημα της Ευρώπης –μεταξύ άλλων η Γερμανία ανακοίνωσε εξοπλισμούς 200 δισ. ευρώ, η Σουηδία και η Φινλανδία εντάσσονται στο ΝΑΤΟ, ενώ η παραδοσιακή Ελβετία εγκατέλειψε την ουδετερότητά της- κατ’ ουσίαν απέτυχε στον στόχο της και τώρα όλοι οι εμπλεκόμενοι ψάχνουν τρόπο για να γίνει ειρήνη. Κάτι δύσκολο –ως γνωστόν όλοι γνωρίζουν πότε ξεκίνησε ένας πόλεμος, αλλά σπανίως μπορούν να προσδιορίζουν το τέλος του-, αλλά όχι ακατόρθωτο. Πιθανότατα οι επόμενοι λίγοι μήνες θα είναι καθοριστικοί και ήδη το τέλος της σφαγής είναι ορατό. Στο ενδιάμεσο πάνω από 100.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν, μια χώρα (Ουκρανία) καταστράφηκε, τα παιχνίδια ισχύος και επιρροής εξελίχθηκαν, πολλά λεφτά χάθηκαν, αλλά ακόμη περισσότερα κερδήθηκαν από ορισμένους. Ιδίως στις χώρες που πουλάνε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, αλλά και στις εταιρείες που παράγουν αμυντικό υλικό.
Τα μυστήρια της Ελλάδας
Στην Ελλάδα, πάντως, οι οικονομολόγοι σκίζουν τα πτυχία τους. Διότι οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια, εκτός από ορισμένες περιπτώσεις που η πραγματικότητα είναι τόσο πολύπλοκη που τα νούμερα δεν αρκούν να εξηγήσουν την κατάσταση. Η ελληνική οικονομία αποτελεί τέτοιο παράδειγμα, μέχρι ενός σημείου τουλάχιστον. Σημειώστε: οι Έλληνες τζόγαραν στα επίσημα τυχερά παιχνίδια πάνω από 20 δισ. ευρώ στο 9μηνο του 2022. Συγχρόνως οι καταθέσεις αυξήθηκαν φέτος κατά 9 δισ. ευρώ και μέχρι το τέλος του χρόνου πιθανότατα η αύξηση θα φτάσει στα 10 δισ. ευρώ. Κι ενώ συμβαίνουν αυτά η κατανάλωση ενισχύεται σημαντικά και στηρίζει με τη σειρά της την άνοδο του ΑΕΠ πέριξ του 6%. Η ιδιαιτερότητα είναι ότι για καθένα από αυτά τα μεγέθη και τα ποσοστά εξηγούνται, αλλά όλα μαζί όχι. Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι εκατομμύρια Έλληνες τζογάρουν μικροποσά, διότι όλοι δικαιούνται να κυνηγήσουν την τύχη τους. Και επιπλέον τζογάρουν και τα όποια μικροκέρδη τύχει να αποκομίσουν. Επίσης, ας υποθέσουμε ότι οι Έλληνες ανησυχούν για την ακρίβεια, τον επερχόμενο χειμώνα και τα επόμενα χρόνια και αποφασίζουν να αποταμιεύσουν για τις δύσκολες ώρες. Ταυτόχρονα, όμως, κατεβαίνουν στην αγορά, μπαίνουν στα μαγαζιά, ψωνίζουν, τρώνε, πίνουν, διασκεδάζουν. Διότι από μόνος του ο τουρισμός δεν φτάνει να δώσει σημαντική ώθηση στην κατανάλωση. Ταυτόχρονα και οι φόροι πληρώνονται –το λιγότερο- ικανοποιητικά. Κάτι δεν… κολλάει. Το μοναδικό βέβαιο συμπέρασμα είναι ότι «λεφτά υπάρχουν». Υπό προϋποθέσεις και με αστερίσκους. Παρά τη βοήθεια της ψηφιακότητας η γκρίζα οικονομία ζει και βασιλεύει, όπως και η φοροδιαφυγή, η φοροκλοπή και η φοροαποφυγή. Ταυτόχρονα η μαύρη, η αδήλωτη εργασία, βρίσκεται σε υψηλά ποσοστά. Επίσης, το δημόσιο χρήμα, δηλαδή τα λεφτά που έριξε και εξακολουθεί να ρίχνει στην αγορά το κράτος με αφορμή την πανδημία ή το ενεργειακό κόστος, είναι θηριώδη. Από κάπου βγαίνουν και κάπου θα πρέπει να επιστρέψουν, τουλάχιστον εν μέρει. Η συνέχεια του έργου προσεχώς…
Το app της ΕΥΑΘ
Σε 15 περίπου ημέρες αναμένεται να ενεργοποιηθεί το application της Εταιρίας Ύδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης, που για την εταιρεία συνιστά ένα ακόμη βήμα στην ψηφιακή εποχή. Μέσω του app ΕΥΑΘ από το κινητό ή τον υπολογιστή τους και κάνοντας χρήση των κωδικών του TAXISnet οι πελάτες θα μπορούν να ενημερώνονται για τους λογαριασμούς τους και να τους πληρώνουν, να δηλώνουν βλάβες και να ενημερώνονται για τη δραστηριότητα και τις ανακοινώσεις της ΕΥΑΘ. Η πρωτοβουλία για το app ελήφθη στο πλαίσιο της προσπάθειας που κάνει το υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης για τον εκσυγχρονισμό των οργανισμών και των επιχειρήσεων του Δημοσίου, την οποία αξιοποιεί η διοίκηση της εταιρείας, που –σύμφωνα με πληροφορίες- σκοπεύει να εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες και τα περιθώρια που υπάρχουν για να βελτιώσει την επικοινωνία της με το κοινό.
Ο Μιχάλης της οικολογίας
Έξω φρενών είναι ο Μιχάλης Τρεμόπουλος, ο γνωστός οικολόγος της Θεσσαλονίκης και δημοτικός σύμβουλος, λόγω της απόφασης του δήμου να κόψει δέντρα στο πολεοδομικό συγκρότημα. Όπως λέει, η αρχή έγινε με 175 δέντρα στην οδό Κρήτης, αλλά ο τελικός αριθμός θα φτάσει τις 2.000. Επειδή, λοιπόν, ως βασική αιτιολογία γι’ αυτή την ενέργεια οι υπεύθυνοι του δήμου επικαλούνται την επικινδυνότητα αυτών των δέντρων, τα οποία ενδέχεται να μην αντέξουν σε κάποια έντονη κακοκαιρία και να πέσουν –έστω να κοπούν κάποια κλαδιά- και να κάνουν ζημιές σε αυτοκίνητα, ο Μιχ. Τρεμόπουλος θυμίζει το εξής: Προς το τέλος της δημαρχίας Μπουτάρη ο δήμος Θεσσαλονίκης δημιούργησε ένα μηχανισμό αποζημίωσης των πολιτών, χωρίς ιδιαίτερη γραφειοκρατία και μέχρι ποσού 30.000 ευρώ, σε περιπτώσεις ζημιών, που οφείλονται σε έντονα φυσικά φαινόμενα, στην ένταση των οποίων μπορεί κάποια δέντρα να μην αντέξουν. Όπως λέει, στα πέντε περίπου χρόνια που υπάρχει αυτός ο μηχανισμός έχουν δοθεί ως αποζημιώσεις μόλις 81.000 ευρώ. Κατά τον ίδιο αυτό σημαίνει ότι οι ζημιές είναι περιορισμένες και δεν δικαιολογούν το… ξεκλήρισμα των δέντρων, για τα οποία ο δήμος έχει δεσμεύσει 2,8 εκατ. ευρώ ως αμοιβή σε εργολάβους για το 2022 και το 2023.
Ο Μάκης της γραφειοκρατίας
Μιας και ο λόγος για δήμους και γραφειοκρατίες, αξίζει να σημειώσει κανείς ότι –σύμφωνα με την εμπειρία του δήμου Πυλαίας-Χορτιάτη- η αλλαγή της τεχνολογίας στις λάμπες του δημοτικού φωτισμού από συμβατικές σε led κρατάει 4,5 χρόνια. Από τη σύνταξη της μελέτης και την προκήρυξη του διαγωνισμού, μέχρι την υπογραφή της σύμβασης και την ολοκλήρωση του έργου, συνολικά 9.300 λάμπες, πέρασαν 54 ολόκληροι μήνες. Προφανώς αυτό το σχήμα δεν μπορεί να δουλέψει στην παρούσα συγκυρία, που όλοι βιάζονται να αλλάξουν τους λαμπτήρες σε οικονομικότερους -για να μειώσουν τους λογαριασμούς- και πιο φιλικούς στο περιβάλλον. Γι’ αυτό, στο συνέδριο της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος που θα πραγματοποιηθεί τις τρεις πρώτες ημέρες της επόμενης εβδομάδας στον Βόλο, όπου το ενδιαφέρον αναμένεται να μονοπωλήσει το υψηλό κόστος της ενέργειας και η αδυναμία των ΟΤΑ να ανταποκριθούν, πολλοί δήμαρχοι θα βάλουν επιτακτικά στον κ. Μάκη Βορίδη το ζήτημα της γραφειοκρατίας στις προμήθειες, που παρά την ψηφιοποίηση παραμένει εξαιρετικά χρονοβόρα και προβληματική.