Καλημέρα σας!
Πιστή στο ραντεβού που είχε δώσει η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ανακοίνωσε χθες το πρώτο πακέτο μέτρων για την απεξάρτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τα ρωσικά ορυκτά καύσιμα, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Η Voria.gr, που την προηγούμενη εβδομάδα είχε βρεθεί στις Βρυξέλλες, σας είχε ενημερώσει έγκαιρα από το προηγούμενο Σάββατο για στοιχεία από το πακέτο των 300 εκατ. ευρώ. Το στοίχημα είναι μεγάλο και μεσομακροπρόθεσμα η ΕΕ μόνο κερδισμένη μπορεί να βγει.
Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι σε ολόκληρη την Ευρώπη –και στις Βρυξέλλες- ο πόλεμος στην Ουκρανία προκάλεσε τεράστια αναστάτωση. Ταυτόχρονα πυροδότησε αρνητικά αισθήματα για τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν, ο οποίος για πολλούς Ευρωπαίους είναι τοξικό πρόσωπο. Το γκράφιτι με το σύνθημα της φωτογραφίας μας βρίσκεται εδώ και αρκετές εβδομάδες σε τοίχο στο κέντρο των Βρυξελλών και μάλλον δεν ενοχλεί κανέναν. Το αντίθετο. Όπως στις εφημερίδες συχνά τα σκίτσα με την ευλογημένη αναίδεια τους λένε όσα δεν μπορούν να γράψουν επίσημα οι δημοσιογράφοι, έτσι και στις μεγάλες πρωτεύουσες, όπου η παρουσία των επίσημων θεσμών είναι βαριά και επιβλητική, τα γκράφιτι εκφράζουν ανομολόγητες σκέψεις και επιθυμίες.
Η αποτίμηση μια επίσκεψης
Τώρα που ολοκληρώθηκε η διήμερη επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον και ο πρωθυπουργός επέστρεψε στη χώρα είναι η στιγμή της αποτίμησης. Για την κυβέρνηση –όπως είναι φυσικό- η επίσκεψη υπήρξε απολύτως επιτυχημένη. Για την αντιπολίτευση –που λόγω ΗΠΑ μετράει τα λόγια της- η συγκεκριμένη επίσκεψη δεν αποτελεί λόγο για θριαμβολογίες. Ανάμεσα σε αυτές τις δύο απολύτως αναμενόμενες αποτιμήσεις υπάρχουν δεδομένα που δεν μπορούν –τουλάχιστον εύκολα και πειστικά- να αμφισβητηθούν. Σημειώστε:
Πρώτον, ο Κ. Μητσοτάκης άνοιξε το θέμα της αγοράς αεροσκαφών F – 35 και η αντιπολίτευση λέει ότι δεν υπάρχει θεσμική εισήγηση για το θέμα. Και οι δύο γνωρίζουν ότι έτσι παίζεται το παιχνίδι. Η Ελλάδα ως μικρή χώρα είναι υποχρεωμένη να ενισχύει την άμυνα της έναντι του επιθετικού γείτονα που της έτυχε. Εκτός, όμως, από μικρή χώρα, η Ελλάδα είναι χώρα με προβληματική οικονομία –σχεδόν χρεοκοπημένη, κάτι για το οποίο όλοι άλλος λιγότερο και άλλους περισσότερο φροντίσαμε. Είναι, λοιπόν, υποχρεωμένη να καλλιεργεί καλές σχέσεις με τις ισχυρές δυνάμεις, μεταξύ άλλων και μέσω της αγορά των οπλικών τους συστημάτων.
Δεύτερον, η επίδειξη χαρτών με τις τουρκικές βλέψεις –την περίφημη Γαλάζια Πατρίδα και το Τουρκολυβικό Μνημόνιο- στον πρόεδρο Μπάιντεν και τους συνεργάτες του ήταν σωστή κίνηση. Πολύ απλά διότι ακόμη κι όταν έναν ξένος ηγέτης ενδιαφέρεται για την περιοχή και τη γνωρίζει, όπως συμβαίνει με τον πρόεδρο Μπάιντεν, είναι καλό να βλέπει με τα ίδια του τα μάτια τις λεπτομέρειες. Χάρτες και συντεταγμένες για το που βρισκόμαστε και που θέλουν κάποιοι να μας πάνε. Ας μη ξεχνάμε ότι ούτε ο Αμερικανός πρόεδρος, ούτε οι συνεργάτες του είναι υποχρεωμένοι να έχουν διαρκώς μπροστά τους όλες τις διαφιλονικούμενες καταστάσεις του πλανήτη.
Τρίτον, η ομιλία Μητσοτάκη στο Κογκρέσο ήταν η απολύτως κατάλληλη για το ακροατήριο στο οποίο απευθυνόταν. Επαγγελματική δουλειά. Τα μέλη της νομοθετικής εξουσίας των ΗΠΑ. Χωρίς υπερβολικούς συναισθηματισμούς, που για τους ξένους είναι αδιάφοροι, και με πολλές αναφορές στη δική τους ιστορία, στις δικές τους αξίες και τελικά στα δικά τους συμφέροντα. Μια ομιλία στη γλώσσα που καταλαβαίνουν οι Αμερικανοί γερουσιαστές και βουλευτές και όχι για να συγκινηθούν μέσω της τηλεόρασης οι Έλληνες στην Ελλάδα και αλλού. Γι’ αυτό και ο πρωθυπουργός χειροκροτήθηκε θερμά, αυξάνοντας την πιθανότητα καλύτερης μεταχείρισης στα ελληνικού ενδιαφέροντος ζητήματα που θα φτάσουν στο Κογκρέσο. Όταν πριν από αρκετά χρόνια ο τότε –αείμνηστος πλέον- Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος είχε μιλήσει στον τότε Αμερικανό πρόεδρο Κλίντον που επισκεπτόταν την Αθήνα, με έντονο συναισθηματισμό, φτάνοντας να χρεώσει ευθέως στις ΗΠΑ τη χούντα 1967 – 1973 και το Κυπριακό, μπορεί να είχε γεμίσει με υπερηφάνεια τις καρδιές των Ελλήνων αλλά είναι αμφίβολο εάν είχε πραγματικά πετύχει κάτι ουσιαστικό για τα σύγχρονα θέματα, που εκείνη την εποχή συνοψίζονταν πέριξ των εξελίξεων στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Έτσι, τουλάχιστον, απέδειξε η συνέχεια. Εκτός κι αν πιστεύουμε –στην προκειμένη περίπτωση- ότι οι Αμερικανοί δεν ξέρουν τι κάνουν και τι δεν κάνουν, όπως επίσης και τι ξέρουν ή τι πιστεύουν οι άλλοι γι’ αυτούς, και περίμεναν από την επίσκεψη του προέδρου τους σε μία χώρα –εν προκειμένω στην Ελλάδα- για να τα πληροφορηθούν.
Τέταρτον, η ανάδειξη του ζητήματος του αναθεωρητισμού, με βάση τον οποίο ο Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία καταφέρνοντας να συσπειρώσει το σύνολο των δυτικών δυνάμεων για πρώτη φορά στην ιστορία –ακόμη και παραδοσιακά ουδέτερες χώρες όπως η Ελβετία και η Φινλανδία εγκατέλειψαν την… ουδετερότητα- είναι σε αυτή τη συγκυρία ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να αναδειχθεί ο τρόπος σκέψης και τα σχέδια του Ερντογάν και του τουρκικού κατεστημένου γενικότερα. Ο Τούρκος πρόεδρος ακόμη και αν μέχρι στιγμής δεν έχει ενεργήσει πολεμικά σκέφτεται όπως ο Ρώσος ομόλογος του, αφού θέλει να ξαναγράψει την ιστορία και να επαναχαράξει τη γεωγραφία. Αυτό, πλέον, στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ το έχουν καταλάβει πλήρως.
Όσο για την κριτική της αντιπολίτευσης, που στη χώρα μας η δουλειά της διαχρονικά συνοψίζεται κατά βάσιν στο να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση οριζοντίως, καθέτως, διαγωνίως, εις βάθος, πλάτος και ύψος, ασφαλώς και δεν μπορεί να πιστεύει στα σοβαρά ότι όταν ένας Έλληνας πρωθυπουργός πηγαίνει στο Λευκό Οίκο έχει ως ρεαλιστικό στόχο όχι μόνο να πείσει τον κάθε Αμερικανό πρόεδρο να βγει και μιλήσει θετικά για την Ελλάδα, αλλά και σε αντιδιαστολή, πόσο «κακή» είναι η Τουρκία, που παραβιάζει τα δίκαια της Ελλάδας! Δεν το έκανε κανείς μέχρι τώρα και δεν θα το κάνει ούτε στο μέλλον.
Χλιδάτες διακοπές στους… Λειψούς
Στην Ελλάδα κάλεσε τον Τζο Μπάιντεν ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο πρόεδρος των ΗΠΑ έσπευσε να αποδεχθεί την πρόσκληση. Τώρα αν εκείνη τη στιγμή στο μυαλό του Αμερικανού προέδρου υπήρχαν τα πολιτικά ζητήματα ή οι διακοπές μόνο εκείνος το ξέρει. Για τους Αμερικανούς η χώρα μας είναι συνυφασμένη με διακοπές (ήλιος, θάλασσα και τα σχετικά). Ειδικά φέτος που ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ελλάδα –πιο συγκεκριμένα την Αθήνα- υπάρχουν πάνω από δέκα καθημερινές πτήσεις από διάφορες πολιτείες. Βέβαια συνήθως οι Αμερικανοί, όταν μιλούν για διακοπές έχουν στο μυαλό τους κάτι από άνετο μέχρι πολυτελές στην αττική Ριβιέρα ή σε κάποιο από τα πολύ γνωστά κοσμικά νησιά στο Αιγαίο και στο Ιόνιο Πέλαγος. Ανάμεσα σε αυτά σπανίως συμπεριλαμβάνονται οι Λειψοί, το μικρό νησί των Δωδεκανήσων, που διαθέτει 35 – 40 μικρές παραλίες και κανένα μπιτς μπαρ. Καμία ξαπλώστρα, καμία ομπρέλα, κανένα καφεδάκι παρά θιν’ αλός έναντι αρκετών ευρώ και κανένα εκνευριστικό τραγούδι σε υψηλά ντεσιμπέλ. Αριθμός μηδέν. Σε καμία παραλία δεν υπάρχει εμπορική εκμετάλλευση και ο κάθε επισκέπτης πηγαίνει να κάνει το μπάνιο του αλά… παλαιά –με την ομπρέλα και τις πετσετούλες του. Συνολικά το νησάκι διαθέτει 1200 κρεβάτια και μαζί με τα 60 – 70 ιστιοφόρα που αράζουν στο λιμάνι του μπορεί να φιλοξενήσει 2000 επισκέπτες, ενώ οι μόνιμοι κάτοικοι είναι 800. Από τη Θεσσαλονίκη πηγαίνει κανείς ευκολότερα μέσω Σάμου ή Κω, όπου φτάνει με αεροπλάνο για να πάρει το καραβάκι. Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να βιαστούν, καθώς ο δήμαρχος του νησιού Φώτης Μάγγος λέει ότι το 2022 θα είναι ίσως καλύτερο από το 2019 που ήταν μακράν η καλύτερη τουριστική χρονιά. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο οι Έλληνες επισκέπτες των Λειψών έρχονται… δεύτεροι. Προηγούνται οι Ιταλοί, στην Τρίτη θέση είναι οι Γερμανοί και στην τέταρτη οι Γάλλοι.