Τσίπρας και Μητσοτάκης, χρεώνεται ο ένας και πιστώνεται ο άλλος με το αποτέλεσμα των εκλογών, επειδή προσωποποίησαν ουσιαστικά τον προεκλογικό αγώνα. Περισσότερο μονομαχία μεταξύ Τσίπρα και Μητσοτάκη είχαμε, παρά μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. Τα στελέχη των δύο κομμάτων είχαν διακριτική παρουσία στον δημόσιο λόγο.
Γι’ αυτό και θεωρώ, ότι ο Α. Τσίπρας θα χρεωθεί ολοκληρωτικά την επερχόμενη ήττα και στις εθνικές εκλογές, από την στιγμή μάλιστα που διαφάνηκε πως τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, εξακολουθούν και τώρα να έχουν διαφορετικές τοποθετήσεις, και ως προς τον χρόνο διενέργειας των εκλογών, και ως προς την ακολουθητέα προεκλογική τακτική.
Αναρωτιόμαστε όλοι, ποια τακτική θα ακολουθήσει η Αριστερά και σ’ αυτήν τη προεκλογική περίοδο, με δεδομένο ότι όποιο μαυρογιαλούρικο όπλο είχε το έριξε στον προεκλογικό αγώνα για τις ευρωεκλογές, και τώρα στέρευσε από τέτοιου είδους πυρομαχικά.
Αλλ’ ακόμη, και αν αποφασίσει να αδειάσει τις παλαιοκομματικές αποθήκες, ούτε πιστευτή πλέον μπορεί να γίνει, ούτε έχει περιθώρια χρόνου, αλλά ούτε και την συγκεκαλυμμένη υποστήριξη της Μέρκελ, όπως συνέβη με την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών. Τα ξένα κέντρα, ό,τι ήθελαν να πάρουν, ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ τους το έδωσαν.
Εκείνο που απομένει στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι η συνεχής επίθεση στη Ν.Δ. και προσωπικά στον Κ. Μητσοτάκη. «Τον έχει», έλεγαν τα Συριζαίικα στελέχη, και επιχειρηματολογούσαν ότι ο πρόεδρος της Ν.Δ. απέφευγε την τηλεμαχία, από φόβο. Ποιος έχει ποιον, το έδειξε το αποτέλεσμα της Κυριακής.
Πέρα από την προσωπικότητα του καθενός, θεωρώ ότι ελήφθη σοβαρά υπόψη, ότι ο μαρξιστής πρωθυπουργός μιλούσε για μια τάξη εναντίον της άλλης, ενώ ο δημοκράτης αντίπαλός του, μιλούσε για όλους τους Έλληνες. Κι’ αυτή είναι η διαφορά της αριστερής από τη δημοκρατική πολιτική τοποθέτηση. Από την μια ο διχασμός, από την άλλη η ενότητα του λαού.
Πιστεύουν τα κεντροαριστερά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ότι η στήριξη στον Πολάκη, και η ταύτιση του Α. Τσίπρα με αυτόν, που σηματοδότησε την υιοθέτηση του ανοίκειου ύφους ενός επηρμένου, άνευ αξιόλογου υπουργικού έργου, στελέχους, είναι και το ύφος του ΣΥΡΙΖΑ -που φαίνεται σε γενικές γραμμές ότι είναι- απεμπόλησε πλήρως το δικαίωμα να επικαλούνται το ανύπαρκτο "ηθικό πλεονέκτημα", είναι δε αλήθεια πως πολύ καιρό έχουμε να ακούσουμε να το εκφέρουν.
Ο Πολακισμός του Τσίπρα δεν ταιριάζει στους νοικοκύρηδες Έλληνες. Αυτό φάνηκε από το γεγονός ότι επέστρεψαν στη Ν.Δ. και στο ΚΙΝΑΛ σημαντικός αριθμός ψηφοφόρων. Συμφώνως προς τα στοιχεία, προς τα αριστερά έχασε λιγότερους ψηφοφόρους από 300.000. Οι άλλοι 400.000 περίπου, της μεσαίας τάξης, ξαναγύρισαν στα κόμματα από τα οποία είχαν φύγει. Και θα φύγουν και άλλοι, αν ακολουθήσει την ίδια διχαστική πολιτική στρέφοντας μέρος του λαού εναντίον άλλου.
Το υπαινίχθη ήδη ο Δ. Βίτσας. Περιέγραψε την επερχόμενη εκλογική μάχη ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, ως «Μάχη μεταξύ ελίτ και κανονικών ανθρώπων οι εθνικές εκλογές Ως δίλημμα μεταξύ των λίγων και της ελίτ από τη μία πλευρά και των κανονικών ανθρώπων». Οι κανονικοί άνθρωποι δηλαδή, είναι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ. Οι άλλοι είμαστε η… ελίτ.
Γι’ αυτό πιστεύω πως έτσι πάλι θα πορευθούν. Θα μπει μπροστά ο ανεμιστήρας και θα στέλνει λάσπη στον αντίπαλο. Αυτό πράττει άλλωστε η Αριστερά σε κανονικές περιόδους. Δεν θα το πράξει τώρα, που χάνει τις καρέκλες, και μάλλον δύσκολα θα τις ξαναβρεί στο μέλλον;
Και προσέξτε το μέγεθος της υποκρισίας. Την συμπεριφορά ορισμένων κυβερνητικών στελεχών κατέδειξε ως έναν από τους λόγους ήττας του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, ο γραμματέας του κόμματος, Πάνος Σκουρλέτης. Συγκεκριμένα αναφέρθηκε σε «κυβερνητικά στελέχη που με τον τρόπο τους δημιούργησαν μία εικόνα -δεν θα το έλεγα αλαζονείας- αλλά δεν ήταν μετρημένοι και νουνεχείς όσο έπρεπε».
Ποιος τα λέγει αυτά; Ένας από τους πρωτεργάτες της διχαστικής πολιτικής, με μόνιμο το ειρωνικό υφάκι στον λόγο του.
Θα περάσουμε δύσκολες μέρες, αλλά θα απαλλαχτούμε από ένα βραχνά.