Skip to main content

Το συγκοινωνιακό νούμερο ένα πρόβλημα της Θεσσαλονίκης και το 2020

Οι εκκρεμότητες που μπορούν να βελτιώσουν το συγκοινωνιακό πρόβλημα της Θεσσαλονίκης, όχι όμως και να το λύσουν. Το στοίχημα της κυβέρνησης

Τις ελπίδες τους στην αναμόρφωση του ΟΑΣΘ επενδύουν οι Θεσσαλονικείς για το νέο έτος, καθώς στο συγκοινωνιακό γι' ακόμη μια χρονιά το μόνο μέσο μαζικής μετακίνησης θα παραμείνει το αστικό λεωφορείο.

Το στοίχημα της κυβέρνησης είναι να μπορέσει να αποκαταστήσει ένα βελτιωμένο σύστημα δρομολογίων με την παραχώρηση γραμμών στα ΚΤΕΛ και τη δρομολόγηση περισσότερων λεωφορείων στις εντός πολεοδομικού συγκροτήματος γραμμές.

Αρκετά αργότερα μέσα στο έτος θα προστεθούν και νέα λεωφορεία, οπότε υπάρχει μια προοπτική τέτοιες μέρες του χρόνου να έχουμε πιο αξιοπρεπείς μετακινήσεις.

Προφανώς δεν αρκούν όλα αυτά για να κατευνάσουν τη δικαιολογημένη αγανάκτηση των πολιτών. Όπως επίσης κάνεις δεν μπαίνει στη διαδικασία να σκεφτεί την πλήρη απελευθέρωση της παροχής συγκοινωνιακού έργου, που σημαίνει ότι ο ΟΑΣΘ θα συνεχίσει να αποτελεί μια μόνιμη οικονομική πληγή για τα δημόσια οικονομικά.

Από την άλλη, η εναλλακτική του μετρό δεν πρόκειται να αποτελέσει λύση για την πόλη στην επόμενη τριετία.

Συνεπώς την ώρα που η πολιτική αντιπαράθεση θα βρίσκει πεδίο δόξης λαμπρό οι πολίτες και η πόλη θα συνεχίσουν να ταλαιπωρούνται.

Ένα άλλο μείζον ζήτημα που σχετίζεται με το συγκοινωνιακό είναι οι στάσεις και τα στέγαστρα τόσο των αστικών, όσο και των υπεραστικών λεωφορείων.

Δεν είναι μόνο η εικόνα τους. Είναι και οι προδιαγραφές ασφαλείας τις οποίες ξέχασαν όλοι και δυστυχώς για να τις θυμηθούν πρέπει να τις επαναφέρει στην επικαιρότητα κάποιο ατύχημα ή δυστύχημα. Όταν δηλαδή εκ των υστέρων θα αναγκαστούν υπό την πίεση νομικών συνεπειών να δικαιολογήσουν οι υπεύθυνοι εαυτούς.

Η μελέτη που έγινε από τον πρώην ΣΑΣΘ και νυν ΟΣΕΘ δεν έφτασε σε βαθμό υλοποίησης με αποτέλεσμα εκεί που αναγκάζεται ο κόσμος να περιμένει να υφίσταται απίστευτη ταλαιπωρία, τριτοκοσμικές καταστάσεις και κυρίως τον κίνδυνο ενός ατυχήματος.

Η λύση του τραμ εγκαταλείφθηκε, ενώ καμία κουβέντα δεν γίνεται για νέες επενδύσεις.

Το συγκοινωνιακό μετά την κρατικοποίηση του ΟΑΣΘ και τα όσα ακολούθησαν μετατράπηκε σε νούμερο ένα πρόβλημα για την καθημερινότητα των Θεσσαλονικέων. Και δυστυχώς άμεσες λύσεις δεν υπάρχουν.

Η κυβέρνηση, στην οποία εξάλλου πέφτει και το βάρος της εξεύρεσης λύσης, προσπαθεί να δώσει απαντήσεις στα επείγοντα. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό για να περιορίσει την απαξίωση των αστικών συγκοινωνιών στη συνείδηση του κόσμου.

Η νέα διοίκηση του ΟΣΕΘ είναι αυτή που θα κληθεί να συντονίσει την κατάσταση και να βρει πιθανώς κάτι εναλλακτικό σε επίπεδο οργάνωσης και ελέγχου, ώστε το 2020 να αισθανθεί ο κόσμος μια σχετική βελτίωση.

Δεδομένου ότι η διοίκηση ορίστηκε στο τελος του 2019, φετος ειναι η χρονιά της για να αποδείξει και τη χρησιμότητα ενός φορέα που πέρασε από πολλά κύματα τα τελευταία πέντε χρόνια.

Η λύση για το 2020 πάντως μοιάζει με μονόδρομο: πιο τακτικά δρομολόγια, περισσότερα και καλύτερα αστικά λεωφορεία. Εκτός κι αν αποφασίσουν κάποιοι να βάλουν κι άλλους παρόχους στο παιχνίδι εκτός των ΚΤΕΛ τα οποία δεν λειτουργούν ανταγωνιστικά στον ΟΑΣΘ ούτε το αντίθετο. Χωρίς ανταγωνισμό όμως, τα μονοπώλια είναι γνωστό που οδηγούν...