Καλημέρα σας!
Καλή εβδομάδα!
Το αρχαίο ρητό «Το δις εξαμαρτείν τ’ αυτόν ουκ ανδρός σοφού», μια φράση που ανήκει στον αρχαίο Έλληνα ποιητή Μένανδρο και μεταφράζεται ως: «Το να κάνει κανείς το ίδιο λάθος δύο φορές δεν είναι γνώρισμα σοφού άνδρα», δεν έχει και μεγάλη πέραση στις μέρες μας. Τουλάχιστον όχι στην πολιτική και σίγουρα όχι σε ό,τι αφορά τα οικονομικά. Προφανώς ο Αλέξης Τσίπρας συνεχίζει να θεωρεί ότι όλα τα προβλήματα -ακόμη και τα οικονομικά ζητήματα την εποχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης- έχουν τη λύση τους στις πολιτικές αποφάσεις. Τα παίρνω από τους πλούσιους, τα μοιράζω στους φτωχούς, χαρίζω χρέη κι έτσι μέσω της κοινωνικής δικαιοσύνης πετυχαίνω την οικονομική ανάπτυξη και την ευημερία όλων. Κάτι που φυσικά δεν συμβαίνει με αυτό τον απλοϊκό τρόπο πουθενά στον πλανήτη. Ούτε ο ίδιος το εφάρμοσε την εποχή που ήταν παντοδύναμος πρωθυπουργός. Το κακό είναι ότι δυστυχώς δεν γίναμε σοφότεροι ούτε από τις εξαγγελίες ούτε από τις δηλώσεις του, τουλάχιστον στο ζήτημα της οικονομίας. Ούτε από το πού θα βρει τα λεφτά ούτε με ποια κριτήρια θα τα ξοδέψει. Ούτε πώς θα κάνει παραγωγική την οικονομία, ώστε να προκύψει πλούτος, ούτε -το κυριότερο- πώς θα κινητοποιήσει το ποσοστό εκείνο των Ελλήνων που πιστεύουν ότι όλα είναι εύκολα αρκεί να υπάρχει ο κατάλληλος… πατερούλης, ο οποίος θα καταδέχεται να μοιράζει επιδοματάκια στους πάντες για τα πάντα. Τελικά, όντως, το οικονομικό θέμα, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Ελλάδα, είναι πρωτίστως πολιτικό, αλλά από την αντίστροφη φορά από αυτήν που κινείται ο κ. Τσίπρας.
1.500 συναντήσεις
Απόλυτα ικανοποιημένοι είναι οι υπεύθυνοι του Συνδέσμου Βιομηχανιών Ελλάδος από τα αποτελέσματα της πρωτοβουλίας που πήραν σε συνεργασία με το Enterprise Europe Network, όπου ανήκει ο ΣΒΕ, και τη ΔΕΘ – Helexpo για διμερείς συναντήσεις ανάμεσα σε Έλληνες επιχειρηματίες και εκπροσώπους εταιρειών των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, που ήταν η τιμώμενη χώρα στην 86η ΔΕΘ. Οι συναντήσεις έγιναν τόσο στα σταντ των επιχειρήσεων των ΗΑΕ στο περίπτερο 13, όσο και σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο ίδιο περίπτερο. Τα στοιχεία του ΣΒΕ δείχνουν ότι 100 ελληνικές επιχειρήσεις, όχι μόνο από τη Β. Ελλάδα αλλά και από την υπόλοιπη χώρα, πραγματοποίησαν ιδιαίτερες συναντήσεις με εκπροσώπους 70 εταιρειών από τα ΗΑΕ. Οι αρχικά καθορισμένες 680 συναντήσεις τελικά ξεπέρασαν τις 1.000 και ενδεχομένως να προσέγγισαν τις 1.500 και αφορούσαν τους κλάδους των κατασκευών (δομικά υλικά, σίδερα, αλουμίνιο, τσιμέντα, χρώματα, ακόμη και μεσιτικά γραφεία), των τροφίμων, των τεχνολογιών και αυτοματισμών, του τουρισμού. Παράλληλα, βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη εκπρόσωποι της Ελεύθερης Εμπορικής Ζώνης του Ντουμπάι, αλλά και ιατρικών κέντρων και νοσοκομείων από τα ΗΑΕ, οι οποίοι συναντήθηκαν σε ελληνικές επιχειρήσεις που ενδιαφέρονται να αξιοποιήσουν δυνατότητες που προσφέρουν οι αραβικές χώρες. Όπως επισημαίνουν στελέχη του ΣΒΕ που παρακολούθησαν τη διαδικασία των συναντήσεων, υπήρξε ικανοποίηση σε σημαντικό βαθμό από τους συμμετέχοντες και τα αποτελέσματα θα φανούν σε επόμενο χρόνο.
Επιστολή στην κ. Κεραμέως
Μία εξαιρετικά ευγενική ανοιχτή επιστολή με αποδέκτη την κυρία Νίκη Κεραμέως «ταχυδρομεί» μέσω του «Καφέ Αριστοτέλους» μία μητέρα μαθητών σε δημόσιο σχολείο, εκφράζοντας μια απόλυτα λογική απορία σε σχέση με τη χρήση και -κυρίως- την ετήσια καταστροφή των μαθητικών βιβλίων. Μια επιστολή που -όπως συμβαίνει πάντα όταν υπάρχουν λογικές και νοικοκυρεμένες προτάσεις- αξίζει να τη διαβάσουν στο υπουργείο Παιδείας και να τη λάβουν υπόψιν τους, αφού μάλλον είναι δύσκολο να την αντικρούσουν. Το περιεχόμενό της είναι το ακόλουθο:
«Κυρία υπουργέ Παιδείας πρώτα από όλα να συστηθώ. Είμαι εκπαιδευτικός (αδιόριστη) και μαμά. Έχω δύο παιδάκια στην πρώτη και στην τρίτη τάξη του δημοτικού. Επειδή μεγάλωσα και πήγα σχολείο στη Γερμανία, μέσα από τα παιδιά μου, αποκτώ και εγώ τις πρώτες μου εμπειρίες από το ελληνικό δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα. Επειδή τα προβλήματα είναι πολλά και η δυσλειτουργία είναι εμφανής, προφανώς και δεν θα αναφερθώ σε όλα αυτά. Οι δικαιολογίες από το κράτος είναι πάντα κοινότοπες -με την πιο συνήθη ότι δεν υπάρχουν πόροι- οπότε οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί δεν μπαίνουν πια στη διαδικασία να διεκδικήσουν ούτε τα απαραίτητα. Στο σχολείο μας δεν υπάρχει σαπούνι, χαρτί υγείας και πολλά άλλα αυτονόητα πράγματα. Από τότε που ήρθα στην Ελλάδα, όποτε επιχειρώ να διεκδικήσω τα αυτονόητα, ακούω εκφράσεις όπως «καλά πού ζεις;» ή «είσαι πολύ ρομαντική» ή «στην Ελλάδα ζεις». Επαναπαυόμαστε σε αυτό, στην αδράνεια και στο τίποτα.
Σκέφτηκα, λοιπόν, αντί να απαιτήσω, να προτείνω: Αντί να ξοδεύουμε πόρους, να εξοικονομήσουμε. Κάθε χρόνο στην Ελλάδα ξοδεύονται μεγάλα ποσά για την εκτύπωση βιβλίων. Και στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς πετάμε τα βιβλία των παιδιών μας, πολλά εκ των οποίων είναι άθικτα. Απορώ, έχουμε πράγματι αυτήν την πολυτέλεια, όταν σε όλη την Βόρεια Ευρώπη τα βιβλία της θεωρίας στο τέλος της χρονιάς επιστρέφονται άγραφα για τους επόμενους μαθητές; Με μία τέτοια απόφαση του υπουργείου Παιδείας για την Ελλάδα, που θα μπορούσε να ισχύσει από τη νέα σχολική χρονιά για την πρώτη τάξη του δημοτικού, θα πετύχουμε εξοικονόμηση χρημάτων, προκαλώντας την ίδια στιγμή μικρότερη ζημιά στο περιβάλλον. Παράλληλα, η επιστροφή των βιβλίων θεωρίας για να χρησιμοποιηθούν ξανά από τους επόμενους μαθητές, αφενός βοηθά τα παιδιά να αποκτούν οικολογική συνείδηση και αφετέρου να σέβονται τα βιβλία - πολλά εκ των οποίων στο τέλος της χρονιάς πετιούνται στα σκουπίδια, σκίζονται ή ακόμα και καίγονται. Με μία απλή κίνηση μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι τόσο εμείς όσο και το κράτος, κάτι που δεν συνηθίζεται ιδιαίτερα στη χώρα μας. Είναι win win όπως λένε και οι Αμερικανοί. Δεν μπορώ να βρω ούτε έναν αντίλογο σε αυτό το θέμα και αναρωτιέμαι γιατί τόσα χρόνια καταστρέφονται τόσες χιλιάδες άθικτα βιβλία. Δικαιολογίες όπως "αυτό μας μάρανε τώρα, έχουμε τόσα προβλήματα" δεν είναι αποδεκτές. Από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε. Ας αλλάξει, λοιπόν, η νοοτροπία μας, για χάρη των παιδιών μας, για να πάρει το «στην Ελλάδα ζεις», μία υπόσταση για την οποία θα είμαστε λίγο περήφανοι
Λ. Π.».