Στην αιωνιότητα πέρασε ο κορυφαίος σκόρερ όλων των εποχών με τη φανέλα του ΠΑΟΚ, Σταύρος, Σαράφης, σε ηλικία 72 ετών.
Η απώλεια του μεγάλου «Καίσαρα» του Δικεφάλου του Βορρά σκόρπισε θλίψη στην οικογένεια του ΠΑΟΚ που αποχαιρετά, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Επανομή, μια από τις μεγαλύτερες δόξες της ποδοσφαιρικής του ιστορίας.
Τα 136 γκολ που σκόραρε σε 358 αγώνες πρωταθλήματος Α' Εθνικής παραμένουν μέχρι σήμερα ακατάρριπτο ρεκόρ στον ΠΑΟΚ, τη φανέλα του οποίου έβγαλε ο Σταύρος Σαράφης μόνο όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο, στα 31 του χρόνια.
Μοναδική φανέλα εκτός του ΠΑΟΚ που υπηρέτησε ήταν αυτή της γενέτειράς του, της Επανομής.
Μαθητής ακόμα, ο μετέπειτα δεινός σκόρερ του Δικεφάλου του Βορρά, είχε ξεχωρίσει στα ερασιτεχνικά γήπεδα της Θεσσαλονίκης με την κιτρινοπράσινη φανέλα της τοπικής Αναγέννησης.
Ο πιτσιρικάς της Επανομής
Τη ρομαντική εποχή του ποδοσφαίρου στη Θεσσαλονίκη, χωρίς διαδίκτυο και... transfermarkt, το σκάουτινγκ νέων ταλέντων διεξαγόταν με τη μέθοδο «από στόμα σε στόμα», τις λίγες αναφορές του τοπικού τύπου, αλλά και ανθρώπων στις μεγάλες ομάδες της Θεσσαλονίκης που ήθελαν να ξέρουν τι συμβαίνει στα λεγόμενα «τσικό», προκειμένου να βρουν τα επόμενα αστέρια των γηπέδων.
Οι αλλοδαποί ποδοσφαιριστές που σήμερα στελεχώνουν κατά πλειονότητα τις ενδεκάδες των ομάδων, εκείνη την εποχή ήταν κάτι παντελώς άγνωστο. ΠΑΟΚ, Άρης και Ηρακλής προσδοκούσαν να ενισχυθούν με νέο αίμα μέσω του... παιδομαζώματος στα γήπεδα της ΕΠΣΜ.
Κάτι διόλου εύκολο, καθώς για την παρακολούθηση ενός παίχτη σε συνθήκες αγώνα έπρεπε κανείς να κάνει ένα κανονικό ταξίδι στους κακοτράχαλους δρόμους του νομού. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι το Πανόραμα (ή Αρσακλί) θεωρείτο για πολλούς ακόμα και τόπος διακοπών, αφού απαιτείτο αρκετή ώρα για να φτάσει κάποιος ως εκεί.
Η περίπτωση του Σταύρου Σαράφη ωστόσο ήταν διαφορετική. Ο 17άρης από την Επανομή, παρά το γεγονός ότι δεν αγωνιζόταν καν ως φορ, αλλά στη μεσαία γραμμή, ήταν μια μηχανή παραγωγής γκολ. Οι διηγήσεις για τα κατορθώματα του ξανθού νεαρού με τις μπούκλες έφταναν στα αφτιά των διοικούντων των μεγάλων ομάδων της Θεσσαλονίκης και ο Σταύρος Σαράφης είχε μπει στο στόχαστρο τόσο του Άρη όσο και του ΠΑΟΚ.
Με χαρακτηριστικά ποδοσφαιριστή μπροστά από την εποχή του, ήταν ένα πραγματικό πολυεργαλείο που έλυνε το επιθετικό πρόβλημα για κάθε προπονητή. Δεν «ταλαιπωρούσε» τη μπάλα, σε μια εποχή που η ντρίμπλα ήταν καθεστώς, αλλά έπαιζε με τη μία. Με συνεχή κίνηση χωρίς τη μπάλα, όταν δεν την είχε στην κατοχή του ακολουθούσε τη φάση γνωρίζοντας πώς να δημιουργήσει χώρους και να ανοίξει την αντίπαλη άμυνα. Και το κυριότερο, ήταν δεινός σκόρερ, ειδικά με το κεφάλι.
Το μεταγραφικό θρίλερ
Στον Δικεφάλο του Βορρά, τον Αύγουστο του 1967, υπήρχε ήδη ανοιχτό το μέτωπο της διαμάχης με τον Ολυμπιακό για την περίπτωση του Γιώργου Κούδα. Ωστόσο το όνομα του Σταύρου Σαράφη είχε πέσει στο τραπέζι. Στη διοίκηση του ΠΑΟΚ, όμως, υπήρχε μια διχογνωμία. Ο αντιπρόεδρος της ομάδας Βαγγέλης Μυλωνάς μπορεί να είχε ενθουσιαστεί με τα κατορθώματα του Σαράφη, ωστόσο ο μετέπειτα θεμελιωτής της μεγάλης ομάδας του ΠΑΟΚ του '70 Γιώργος Παντελάκης, γραμματέας του Δ.Σ. του Δικεφάλου τότε, είχε εισηγηθεί την απόκτηση του Βασίλη Λάζου του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Παραμονές Δεκαπενταύγουστου, πριν την έναρξη της σεζόν, ο ΠΑΟΚ μπήκε στη διαδικασία απόκτησης του Σαράφη, αν και ήξερε ότι οι δυσκολίες ήταν αρκετές. Το έδαφος βέβαια, σύμφωνα με αφιέρωμα της εφημερίδας Αγγελιοφόρος το 2013, είχε προλειανθεί με την πληρωμή των νοσηλείων στην οικογένεια του Σαράφη για επέμβαση σκωληκοειδίτιδας σε γνωστή κλινική της πόλης. Η Επανομή βέβαια δεν ήταν προσφυγικό χωριό και η συμπάθεια των περισσότερων κατοίκων έγερνε προς τον Άρη. Το ίδιο ίσχυε και για την οικογένεια του νεαρού τότε Σταύρου, που ήταν φίλα προσκείμενη στους κιτρινόμαυρους. Μάλιστα, τα χρόνια που ο «Καίσαρας» έδειχνε ικανός για μεγάλα πράγματα, θεωρείτο βέβαιο ότι θα έκανε καριέρα με τη φανέλα του Άρη.
Ο τότε πρόεδρος του Άρη, ο θρυλικός Νίκος Καμπάνης, με τον οποίο κατακτήθηκε το 1970 ο τελευταίος μέχρι σήμερα ποδοσφαιρικός τίτλος των κιτρίνων κόντρα μάλιστα στον συμπολίτη ΠΑΟΚ, ανέλαβε προσωπικά τις διαπραγματεύσεις για να αποκτηθεί ο Σαράφης.
Ωστόσο το φιλικό έδαφος, όπως νόμιζε ότι ήταν η Επανομή, άλλαξε άρδην στο... «δια ταύτα», δηλαδή στο ποσό που έπρεπε να διατεθεί για τη μετακίνηση του παίκτη.
Τελευταία μέρα των μεταγραφών της θερινής περιόδου του 1967, στις 15 Αυγούστου, οι άνθρωποι της Αναγέννησης αξίωναν το ποσό των 200.000 δραχμών για να παραχωρήσουν το αστέρι της ομάδας. Τα χρήματα ήταν πάρα πολλά για την εποχή και ο Νίκος Καμπάνης αντιλήφθηκε ότι οι διαπραγματεύσεις είχαν δυσκολέψει πολύ.
Την ίδια ώρα στα γραφεία του ΠΑΟΚ έρχεται η ειδοποίηση ότι ο Καμπάνης διαπραγματεύεται τη μεταγραφή του Σαράφη στην Επανομή, με το deal να ανέρχεται στο προαναφερθέν ποσό.
Ο τότε πρόεδρος του ΠΑΟΚ Βασίλης Ζέρβας, πατέρας του σημερινού δημάρχου Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνου, διαισθάνεται ότι πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Οι 200.000 δραχμές σε μετρητά ήταν ένα σημαντικότατο ποσό, που η εκταμίευσή του απαιτούσε χρόνο και αρκετές διαδικασίες από τις τράπεζες. Αυτό ωστόσο δεν αποτέλεσε εμπόδιο για τον επικεφαλής του Δικεφάλου. Αφού κίνησε, σύμφωνα με τις τότε πληροφορίες, γη και ουρανό για να εξασφαλίσει το απαιτούμενο ποσό, έφυγε για την Επανομή όπου ήδη βρισκόταν ο Νίκος Καμπάνης.
Όταν έφτασε εκεί, αντίκρισε, σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής τον πρόεδρο του Άρη κατηφή, καθώς δεν είχε καταφέρει να εξασφαλίσει πίστωση χρόνου από τους Επανομίτες ώστε να μπορέσει να συγκεντρώσει όλο το ποσό που ζητούσαν και να το εξοφλήσει αναδρομικά, αφού φυσικά «κλείδωνε» την υπογραφή του Σταύρου Σαράφη.
Ο δρόμος για τον ΠΑΟΚ ήταν πλέον ανοιχτός. Όταν ο Βασίλης Ζέρβας εμφάνισε τις 200.000 δραχμές στους ιθύνοντες της Αναγέννησης, ήταν πια θέμα χρόνου να δώσει τα χέρια για την απόκτηση του καλύτερου ίσως μεχρι σήμερα deal για τον ΠΑΟΚ. Όπως και έγινε, τα ξημερώματα πια της 16ης Αυγούστου.
Ο Άρης βέβαια δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια, αφού κατήγγειλε ως εκπρόθεσμες τις μεταγραφές που έγιναν μετά το χρονικό όριο (15 Αυγούστου) που είχε τεθεί από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού. Ωστόσο, με την ανακοίνωση της 24ωρης παράτασης το πρωί της επόμενης μέρας η μεταγραφή ολοκληρώθηκε και τυπικά και ο Σταύρος Σαράφης φόρεσε τα ασπρόμαυρα, τα οποία δεν έβγαλε ποτέ για να φορέσει χρώματα άλλης ομάδας.
Όλα τα υπόλοιπα τα έγραψε η ιστορία...