Την υιοθέτηση της ειδικής ποινής της ασφαλιστικής κράτησης αορίστου διαρκείας σε περιπτώσεις εξαιρετικά ειδεχθών εγκληματιών, όπου υπάρχει μεγάλος κίνδυνος υποτροπής, ζήτησε με ερώτηση του στον Υπουργό Δικαιοσύνης ο βουλευτής ΝΔ Β´ Θεσσαλονίκης Δημήτρης Βαρτζόπουλος.
Ο βουλευτής υπογράμμισε, ότι με την τελευταία τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα σωστά η μόνη προβλεπόμενη ποινή για πράξεις ιδιαιτέρας απαξίας, όπως η ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, ο βιασμός σε βάρος ανηλίκου, ο ομαδικός βιασμός και η εσχάτη προδοσία είναι πλέον η ισόβια κάθειρξη. Συμπληρωματικά οι καταδικαζόμενοι για σοβαρά αδικήματα επιτρέπεται πλέον, να αποφυλακιστούν μόνον μετά έκτιση των 4/5 της ποινής τους, οπότε τα ισόβια σημαίνουν πραγματικά 18 έτη και τα πολλαπλώς ισόβια 25 έτη.
Είναι γνωστόν όμως, υποστήριξε ο κ. Βαρτζόπουλος, ότι υπάρχουν βαρείες διαταραχές της προσωπικότητος, που, χωρίς να προκαλούν επ´ ουδενί οιανδήποτε μείωση της δικαιοπρακτικής ικανότητος και του καταλογισμού, προδιαθέτουν σε εξαιρετικά ειδεχθείς πράξεις κατά της γενετησίας ελευθερίας και της ζωής, ιδίως εις βάρος ανηλίκων. Ως εκ της ιδιοσυγκρασιακής φύσης της η εγκληματική αυτή παραβατικότητα παρουσιάζει εξαιρετικά μικρή πιθανότητα σωφρονισμού, δηλαδή εξαιρετικά υψηλά ποσοστά υποτροπής. Τούτο σημαίνει, ότι μετά και παρά την εκτέλεση βαρέων ποινών η επανάληψη ειδεχθών εγκλημάτων (βιασμοί και φόνοι, ιδίως κατά ανηλίκων) από ωρισμένους εγκληματίες, ιδίως νεαράς έως μέσης ηλικίας, μετά την απόλυση τους είναι εξαιρετικά πιθανή.
Προς αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου ο βουλευτής πρότεινε την υιοθέτηση και στη χώρα μας της ποινής της «ασφαλιστικής κρατήσεως» (Sicherungsverwahrung), που εφαρμόζεται σε ωρισμένες χώρες (πχ Γερμανία, Αυστρία, Δανία, Σλοβακία, Ελβετία, Ιταλία). Σε αντίθεση με τη χρονικώς σαφώς περιγεγραμμένη στέρηση της ελευθερίας ως συνέπεια συγκεκριμένης ενοχής, η «ασφαλιστική κράτηση» προκαλείται αποκλειστικώς από την εκτίμηση του Δικαστηρίου για την εξαιρετική επικινδυνότητα επαναλήψεως των ειδεχθών πράξεων, που στοιχειοθετούν την αρχική καταδίκη. Αφορά εγκληματίες με πλήρη καταλογισμό, είναι αορίστου διαρκείας και ακολουθεί μια ποινή συνηθισμένης συγκεκριμένης κάθειρξης. Η επικινδυνότητα του καταδικασθέντος επανελέγχεται σε τακτά χρονικά διαστήματα και η απόλυση του εξαρτάται από την απόφαση ειδικών εκτιμητών. Εκτελείται σε ειδικούς χώρους κρατήσεως ( είτε ειδικές πτέρυγες των συνήθων καταστημάτων) και υπό ευνοϊκότερες των συνήθων συνθήκες.
Άλλωστε, τόνισε ο κ. Βαρτζόπουλος, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην σχετική του απόφαση από Δεκεμβρίου 2009 εκτίμησε ότι η ασφαλιστική κράτηση για εξαιρετικά επικίνδυνους υποτροπής εγκληματίες, που δεν νοσούν ψυχικά, είναι απολύτως σύμφωνος με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Το Δικαστήριο εκτίμησε, ότι εν προκειμένω η ειδική αυτή ποινή έχει αποκλειστικώς προληπτικό χαρακτήρα και η επιβολή της δεν υπηρετεί γενικώς και αορίστως το «γενικό καλό» αλλά συγκεκριμένως προφυλάσσει κάθε ένα πιθανό μελλοντικό θύμα. Πάντοτε βεβαίως πρέπει να πληρούνται οι απαραίτητες προϋποθέσεις, που ετέθησαν λεπτομερέστερα και από το Γερμανικό Συνταγματικό Δικάστηριο (2011):
- Να επιβάλλεται ως συνεπομένη συγκεκριμένης καταδίκης,
- Να εκτελείται υπό ειδικές συνθήκες και
- Η ανάγκη συνεχίσεώς της να εκτιμάται με συγκεκριμένα κριτήρια σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα.