Δεκαέξι χρονών έφτιαξε το πρώτο του σαλόνι και παρομοιάζει την εμπειρία αυτή με μαγεία. Έμαθε την τέχνη του ξύλινου επίπλου από τον παππού του, το ξύλο όμως ως υλικό φαίνεται πως ήταν τόσο βαθιά στο DNA της οικογένειας του –ο προπροπάππους του ήταν επιπλοποιός στην Κωνσταντινούπολη- που πέρασε ακόμα και στο όνομά του.
Ο Θεσσαλονικιός Βίκτωρ Ταλιαδούρος –σύμφωνα με την ετυμολογία της λέξης το επίθετό του σημαίνει ξυλογλύπτης- δεν θα μπορούσε να ασχοληθεί με τίποτα άλλο πέρα από το ξύλινο έπιπλο, τη μυρωδιά του οποίου πρωτομύρισε παιδί και συνεχίζει να απολαμβάνει μέχρι σήμερα. Με την επιπλοποιία EPIXILON, που έχει την έδρα της στο Νέο Ρύσιο, υπηρετεί το χειροποίητο κλασικό και νεοκλασικό έπιπλο, από την ιδέα και τον σχεδιασμό μέχρι την κατεργασία του ξύλου και τη δημιουργία του επίπλου. Παρά την κρίση που έπληξε το ελληνικό έπιπλο, η εταιρεία επέμεινε παραγωγικά και αντέδρασε επιθετικά, με νέες σειρές επίπλων και έργα στο εξωτερικό. Το 2015 η θεσσαλονικιώτικη επιπλοποιία άρχισε να κάνει τα πρώτα της βήματα και εκτός συνόρων, με δουλειές στα Βαλκάνια, την Αγγλία και τη Γερμανία και αιχμή τον ξενοδοχειακό κλάδο. Το δε 2019 δημιούργησε ένα showroom στην ανατολική Θεσσαλονίκη.
Ο Βίκτωρ Ταλιαδούρος αντιμετωπίζει τα έπιπλά του ως έργα τέχνης και με αυτό το σκεπτικό τα δημιουργεί, χωρίς όμως να ξεχνά τη χρηστική τους λειτουργία. Άλλωστε, συχνά αυτά περνούν από τους γονείς στα παιδιά και γίνονται, όπως λέει στη Voria.gr, τα ίδια ζωντανή ιστορία. Η εταιρεία του, που κλείνει φέτος 14 χρόνια ζωής, διαθέτει μια παραγωγική μονάδα 2.000 τ.μ., και απασχολεί 18 εργαζομένους. Τα έπιπλά της δεν έχουν τον χαρακτήρα του μαζικού, καθώς κάθε σκάλισμα γίνεται προσωπική υπόθεση για τον ιδιοκτήτη της. Άλλωστε, ο ίδιος δηλώνει περήφανος για κάθε ένα από τα έπιπλά του, που, όπως λέει, δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τις ξένες δημιουργίες του κλάδου.
Παππούς και θείος οι μέντορες
Ο Βίκτωρ Ταλιαδούρος δούλευε από παιδί στην επιπλοποιία του παππού του Χρυσόστομου, που ήταν στον χώρο από το 1954. Παράλληλα με το σχολείο μάθαινε τα μυστικά του ξύλου και έμπαινε στη γοητευτική περιπέτεια της δημιουργίας. Στα 12 του χρόνια άλλαξε την ταπετσαρία σε δύο πολυθρονάκια, ενώ μέχρι τα δεκάξι έφτιαχνε μικρά κομμάτια, πάντα υπό το άγρυπνο μάτι του παππού. Όταν έφτιαξε το πρώτο του σαλόνι, από την αρχή μέχρι το τέλος, σε ηλικία μόλις 16 ετών, ήξερε καλά πως αυτή την αίσθηση ήθελε να την ξαναζήσει.
Μετά το σχολείο εργάστηκε στην επιχείρηση επίπλων του θείου του, Νίκου Ταλιαδούρου, που στάθηκε επίσης σταθμός στην επαγγελματική του πορεία. Το 2006 όμως αποφάσισε να κάνει το δικό του βήμα και να δημιουργήσει την EPIXILON, αποφασισμένος πως η δημιουργία ξύλινων επίπλων θα γινόταν το επάγγελμά του.
Με την τέχνη του παππού και του θείου του ως «μαγιά», πειραματίστηκε, αξιοποίησε τη φαντασία και την έμπνευσή του, έβαλε τη δική του πινελιά, πρόσθεσε μια νέα ματιά στο κλασικό έπιπλο και πάντρεψε παλαιές τεχνοτροπίες με πιο μοντέρνες, κάτι που θεωρεί ως την προσωπική του σφραγίδα. «Πελάτες μας είναι και πολύ νέοι άνθρωποι, που προσελκύονται από αυτό το πάντρεμα του μοντέρνου με το κλασικό» εξηγεί ο Βίκτωρ Ταλιαδούρος.
Από οξιά, αμπούρα και φλαμουριά μέχρι δρυ και καρυδιά, τα δέντρα αυτά γίνονται το έναυσμα για τα έπιπλά του. «Το ξύλο το αγάπησα από την πρώτη στιγμή. Με εκπλήσσει καθημερινά και σίγουρα έχω πολλά να μάθω ακόμα γύρω από αυτό. Ποτέ δεν μαθαίνεται και ποτέ δεν πεθαίνει. Ανέκαθεν το αντιμετώπιζα ως ζωντανό οργανισμό» λέει ο Βίκτωρ Ταλιαδούρος.
Αυτή την αγάπη προσπαθεί να την περάσει και στα δύο του παιδιά, που είναι μόλις 5 και 7 ετών. «Θέλω να παίρνουν μυρωδιά από το ροκανίδι, από το κομμένο ξύλο. Είναι μια μυρωδιά που δεν συγκρίνεται με καμιά άλλη» εξηγεί.
