Ο κ. Σαμαράς είχε υποσχεθεί προεκλογικώς, το 2012, ότι θα συσταθεί Εξεταστική Επιτροπή για την διερεύνηση της πορείας μας προς το ΔΝΤ. Δεν το έπραξε, καλύπτοντας τον κ. Γιώργος Παπανδρέου -χωρίς να μας εξηγήσει το γιατί- επιτρέποντάς τον να παρουσιάζεται σήμερα ως δικαιωμένος, που επιθυμεί να μάς σώσει. Πρόκειται βεβαίως για το πλέον παρανοϊκό που συμβαίνει στην ελληνική πολιτική σκηνή, αλλ’ όμως δεν μας εκπλήσσει, το αντίθετο μάλιστα.
Δεν γνωρίζω αν η Επιτροπή την οποία σύστησε η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου θα οδηγηθεί σε ασφαλή συμπεράσματα, αυτό όμως το πράττει ήδη ο κ.Μιχάλης Ιγνατίου, ο γνωστός ανταποκριτής μας στην Ουάσιγκτον, οποίος αποκαλύπτει πολλά στο βιβλίο του με τίτλο: "Τρόικα, ο Δρόμος προς την Καταστροφή", αλλά και στην ιστοσελίδα του (mignatiou).
Μεταξύ των αποκαλύψεων υπάρχει και μια μυστική συνάντηση που είχε γίνει τον Νοέμβριο του 2009 στο Λουξεμβούργο, με τρεις Ευρωπαίους αξιωματούχους -μεταξύ αυτών, τον κ. Γιούνκερ- αλλά και τον τότε υπουργό Οικονομικών, κ. Γιώργο Παπακωνσταντίνου, και τον τότε διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, κ. Γιώργο Προβόπουλο.
Ο κ. Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, τότε Πρόεδρος του Eurogroup, συνάντησε υπό άκρα μυστικότητα στο γραφείο του τον επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, κ. Ζαν Κλοντ Τρισέ, τον επίτροπο κ. Χοακίν Αλμούνια και τους δυο Έλληνες αξιωματούχους οι οποίοι παρέλαβαν ένα σχέδιο μίνι - μνημονίου που είχαν ετοιμάσει και ζητούσαν να προωθηθεί στον τότε πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου.
Η πηγή περιγράφει πως μετέβησαν στο Λουξεμβούργο υπό άκρα μυστικότητα με το αυτοκίνητο του Χοακίν Αλμούνια και ότι στη διαδρομή οι συμμετέχοντες συζήτησαν ένα έγγραφο που είχαν ετοιμάσει, χωρίς αποστολέα και παραλήπτη, έπειτα από μελέτη της κατάστασης της ελληνικής οικονομίας και επρόκειτο για τις εισηγήσεις ενός μίνι μνημονίου. Η συνάντηση, κράτησε περίπου 3 ώρες.
«O κ. Γιούνκερ έδωσε στον κ. Παπακωνσταντίνου το κείμενο πέντε σελίδων που είχε ετοιμάσει η Διεύθυνση DG ECFIN και το οποίο δεν έφερε καμία σφραγίδα. Επικεφαλής της ομάδας που το συνέγραψε ήταν ο κ. Κάρλος Μαρτίνεζ. Με δυο λόγια, ήταν ένα συμφωνημένο κείμενο από τις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη, το οποίο εγκρίθηκε από τη Γερμανία και τη Γαλλία και το οποίο πρόσφερε λύσεις και απέκλειε εξωτερικούς παράγοντες, όπως είναι το ΔΝΤ, που προέκυψε αργότερα.
» Σύμφωνα με την ανώνυμη πηγή το κείμενο ήταν η ανεπίσημη χείρα βοηθείας που αναζητούσε ο κ. Παπανδρέου και θα μετατρεπόταν σε επίσημη βοήθεια μόλις το αποδεχόταν ο Έλληνας Πρωθυπουργός. Όπως λέει χαρακτηριστικά η πηγή του Eurogroup: "Ο κ. Προβόπουλος ήταν θετικότατος. Ο κ. Παπακωνσταντίνου ήταν θετικός. Αλλά δεν έπαιρναν αυτοί οι δυο τις αποφάσεις".
» Ο κ. Παπακωνσταντίνου μάς απάντησε ότι θα παραδώσει το κείμενο στον πρωθυπουργό, θα το μελετήσουμε, θα δούμε εάν οι αριθμοί έχουν λογική. Μας είπε ότι θα ζητούσε από τον κ. Παπανδρέου να μας απαντήσει. Περιμέναμε δεκαπέντε μέρες, αλλά η απάντηση δεν ήρθε ποτέ. Μάλλον θα έλεγα πως μας απάντησε από το Ζάππειο, όπου μοίρασε λεφτά.
» Όταν το ψάξαμε με τους ανθρώπους μας στην Αθήνα, πληροφορηθήκαμε ότι ο πρωθυπουργός δεν επέτρεψε στον υπουργό του να μας απαντήσει. Αρχικά τον άφησε εκτεθειμένο απέναντί μας, αλλά εμείς γνωρίζαμε την αλήθεια. Πιστεύουμε ότι εκείνη τη μέρα χάθηκε η παρτίδα. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι η άρνηση απάντησης στο κείμενο του Λουξεμβούργου ήταν η αφετηρία του ναυαγίου της Ελλάδας.
» Πιστεύω ότι η χώρα σας έχασε μια μοναδική ευκαιρία και τολμώ να υποστηρίξω ότι ήταν η τελευταία ευκαιρία να αποφύγει την κρίση χωρίς περιπέτειες», τόνισε η ίδια πηγή στον δημοσιογράφο.
Στο βιβλίο του ο κ. Μιχάλης Ιγνατίου αποκαλύπτει επίσης, ότι η πρώτη άτυπη, κοινή ανεπίσημη αποστολή της Κομισιόν με το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, δηλαδή την μετέπειτα τρόικα, έγινε στις 3 και 4 Δεκεμβρίου του 2009 και όχι την άνοιξη του 2010 όπως οι πάντες πιστεύουν.
Είναι περίεργο, ότι οι πάντες σιωπούν. Έτσι, όμως, αν δεν κληθεί ο κ. Γ. Παπανδρέου να απαντήσει επ’ αυτών, θα δημιουργηθεί η εντύπωση ότι υπάρχουν ισχυροί κύκλοι που του παρέχουν ασυλία. Κάποιοι μάλιστα τους φωτογραφίζουν, όταν κατά το ίδιο διάστημα δημοσιεύονταν πληροφορίες ότι επισκέπτεται συχνά την Αθήνα ο κ. Σόρος.
Πόσα πράγματα άραγε συμβαίνουν για εμάς, χωρίς εμάς;
Ο Μακεδών