H συζήτηση περί αισθητικής γύρω από τον φετινό χριστουγεννιάτικο στολισμό του κέντρου της Θεσσαλονίκης και της Αριστοτέλους σωστά γίνεται. Ένας διάκοσμος οφείλει να υπακούει σε αρχιτεκτονικούς κανόνες και τελικά να ομορφαίνει το περιβάλλον. Ταυτόχρονα να είναι λειτουργικός και να πετυχαίνει το στόχο του.
Με αυτά τα δεδομένα είναι σίγουρο ότι οι χριστουγεννιάτικες κατασκευές στην Αριστοτέλους –διότι για την πλατεία γίνεται η κουβέντα- θα μπορούσαν να είναι καλύτερες. Περισσότερο γοητευτικές και εντελώς ονειρικές. Μόνο που για να συμβεί αυτό θα έπρεπε η λογική του δήμου να είναι διαφορετική. Μαζί με τις 200.000 ευρώ που έδωσε για τον φωτεινό διάκοσμο των μεγάλων δρόμων της πόλης να εκταμιεύσει κι άλλα χρήματα για την Αριστοτέλους. Και να απαγορεύσει τα παιχνίδια. Διότι όπως έχει αποδειχθεί τα τελευταία χρόνια όπου υπάρχουν παιχνίδια (καρουζέλ, παγοδρόμια, τρενάκια, τσουλήθρες κ.λπ.) ο χώρος μετατρέπεται σε λούνα παρκ. Ποτέ και πουθενά τέτοιες δραστηριότητες δε διεκδικούν την είσοδό τους στο πάνθεον των αρχιτεκτονημάτων.
Η αλήθεια είναι ότι φέτος, για άλλη μια χρονιά, ο δήμος άργησε να πάρει μπρος για τα Χριστούγεννα. Έπρεπε να φτάσει προχωρημένος Νοέμβριος. Κακώς, διότι πέρσι που δεν έκανε σχεδόν τίποτα –για όποιον δεν θυμάται η Αριστοτέλους είχε μετατραπεί σε θεοσκότεινο ελατόδασος- ο Μπουτάρης και οι δικοί του στη διοίκηση του δήμου είχαν ακούσει πολλά. Κυρίως από την αγορά και τους εμπόρους, οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι τα φώτα και τα πανηγύρια κατεβάζουν τον κόσμο στους δρόμους, άρα τον οδηγούν στα μαγαζιά τους.
Άλλωστε όλη η φασαρία γίνεται για δύο βασικούς λόγους: για την αγορά και για τα παιδιά, που μέσα στην αθωότητα και την ξεγνοιασιά τους χαίρονται περισσότερο τις γιορτές. Μέχρι στιγμής η Αριστοτέλους –έτσι όπως είναι, χωρίς αισθητική- κερδίζει το παιχνίδι. Σίγουρα βοηθάει ότι η βόλτα στην πλατεία είναι δωρεάν. Και ο καλός καιρός. Τόσο η ίδια πλατεία, πάντως, όσο και η αγορά έχουν πολύ κόσμο. Το παραδέχονται ακόμη και οι έμποροι, που σχεδόν ποτέ τις τελευταίες δεκαετίες –δηλαδή και την εποχή της ανάπτυξης και του πλούτου- δεν έχουν εκφράσει την ικανοποίησή τους για την κίνηση.
Συμπέρασμα 1: η συζήτηση που επίμονα προσπαθούν να συντηρήσουν κάποιοι για την Αριστοτέλους είναι άνευ νοήματος. Διότι δεν είναι δημιουργική, αλλά περιορίζεται σε άτοπες συγκρίσεις με το παρελθόν. Το οποίο όταν ήταν παρόν είχε υποστεί ακόμη σκληρότερη κριτική. Πολύ περισσότερο που τα Χριστούγεννα είναι περίοδος έντονης οικονομικής δραστηριότητας και σκληρότατου ανταγωνισμού σε οτιδήποτε αφορά την ικανοποίηση των παιδιών. Εκεί που η Θεσσαλονίκη επί δεκαετίες δεν είχε τίποτα στο κέντρο, εκτός από ένα δέντρο, ένα καραβάκι, μια φάτνη και μερικά μισοκαμένα λαμπάκια που κρέμονταν στους δρόμους, ξαφνικά απέκτησε λούνα παρκ με χριστουγεννιάτικα παιχνίδια. Όχι ένα, αλλά δύο λούνα παρκ σε κοντινή απόσταση.
Συμπέρασμα 2: Ο δήμος Θεσσαλονίκης οφείλει τουλάχιστον να διδαχθεί. Για τα Χριστούγεννα του 2016 να ξεκινήσει νωρίς. Εάν είναι δυνατόν από το Φεβρουάριο, όπως δεσμεύθηκε ο αντιδήμαρχος Πέτρος Λεκάκης. Όταν υπάρχει χρόνος, υπάρχει καλύτερος έλεγχος των καταστάσεων, όχι μόνο από το δήμο, αλλά και τους εμπλεκόμενους επιχειρηματίες, που μπορούν να κάνουν εγκαίρως τον προγραμματισμό, τις επενδύσεις και το κουμάντο τους, ώστε να αποφύγουν δυσάρεστες εκπλήξεις.
Συμπέρασμα 3: Η αλήθεια είναι ότι σε αυτή την πόλη –ίσως και παντού στη χώρα και στον κόσμο- είτε κάνει κάτι κανείς, είτε δεν κάνει τίποτα θα υποστεί τη βάσανο της κριτικής. Συχνά από τους ίδιους ανθρώπους και για τους ακριβώς αντίθετους λόγους.