Καθίσαμε στον εμβληματικό του καναπέ-χείλια κάτω ακριβώς από το απόκοσμό του βλέμμα. Σαλπάραμε με το πλοίο των ονείρων του για να περιπλανηθούμε στους καλλιτεχνικούς του λαβυρίνθους με τη βοήθεια της Virtual Reality 360. Γίναμε ένα με την εικονογραφία του που ψηφιοποιημένη μάς βύθισε σε έναν κόσμο χρωμάτων και ταξιδέψαμε στο μυαλό του μέσα από μια εμπειρία εμβύθισης με προβολές σε οθόνες επιφάνειας τετρακοσίων τ.μ.
Σε αυτό το μαγικό σύμπαν που η ιδιοφυία του Σαλβαντόρ Νταλί άφησε ως την μεγάλη του προσφορά στον άνθρωπο μπήκαμε χθες βράδυ, στο preopening της ψηφιακής έκθεσης Dali: Cybernetics The Immersive Experience που μέχρι τις 29 Ιουνίου περιμένει το κοινό της Θεσσαλονίκης στην Αποθήκη Γ’ του λιμανιού.
Η έκθεση δεν μένει μόνο στην αμιγώς καλλιτεχνική πλευρά του Νταλί, αλλά εξερευνά τη σχεδόν προφητική του ματιά σε σχέση με την Τεχνητή Νοημοσύνη και εστιάζει στους δεσμούς του με την επιστήμη. Ο Νταλί πίστευε πως για να επιβιώσει η ζωγραφική, θα έπρεπε να συνδεθεί με τη χρήση των υπολογιστών. Θεωρούσε ότι οι υπολογιστές είναι η επόμενη μέρα, ενώ προέβλεψε ένα μέλλον όπου οι μηχανές θα έχουν την ικανότητα να σκέφτονται από μόνες τους, ακόμα και να δημιουργούν τέχνη.
Όσο για τη βαθιά του σχέση με την επιστήμη έλεγε χαρακτηριστικά: «Επειδή εγώ γίνομαι καμιά φορά ζωγράφος, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είμαι καλλιτέχνης. Το πραγματικό μου ενδιαφέρον είναι οι Κυβερνοεπιστήμες (Cybernetics), η Κβαντική Φυσική κι η Βιολογία», όπως επίσης και «Οι διανοούμενοι και οι άνθρωποι του πνεύματος δεν μπορούν να μου προσφέρουν τίποτα. Οι επιστήμονες μού έδωσαν τα πάντα, μέχρι και την αθανασία της ψυχής μου». Άλλωστε, στους πίνακες του Νταλί η πίστη στον Θεό συμφιλιώνεται με την επιστήμη. Ο διπλός έλικας του DNA τον γοητεύει κι η σπείρα που μεταφέρει γενετική κληρονομιά είναι γι’ αυτόν οι καμπύλες μέσω των οποίων ο Θεός μεταφέρει την αθανασία.
Η ψηφιακή περιήγηση
Η έκθεση αναπτύσσεται σε δύο χώρους. Τα Dali lips μάς υποδέχτηκαν στο πρώτο επίπεδο για την απαραίτητη φωτογράφιση και ακολούθησε η προβολή ενός ντοκιμαντέρ που μας σύστησε τον μεγάλο καλλιτέχνη. Στη συνέχεια η εικονογραφία του μάς ρούφηξε μέσα στην ψηφιοποιημένη της μορφή κι όσο προσπαθούσαμε να την αγγίξουμε τόσο άλλαζε και απομακρυνόταν. Η εμπειρία Νταλί συνεχίστηκε με καταιγιστικού ρυθμού προβολές στους τοίχους και το πάτωμα μιας μεγάλης αίθουσας -μικρό μέρος τους 3D- όπου η τέχνη συναντούσε την τεχνολογία σε ένα αρμονικό πάντρεμα. Δεν χρειαζόταν πολύ για να φανταστεί κανείς πως πρωταγωνιστούσε σε έναν από αυτούς τους πίνακες, πως ήταν ο ίδιος ένα από τα χρώματα του Ισπανού ζωγράφου. Άλλωστε, τα στοιχεία τους αποτυπώνονταν στο πρόσωπο, τα χέρια, το σώμα των θεατών κάθε δευτερόλεπτο.
Στο δεύτερο επίπεδο, η Virtual Reality εμπειρία ήταν αυτή που απογείωσε τη ζωγραφική του Νταλί. Στη θάλασσα, στον ουρανό, ανάμεσα σε βροχές και κεραυνούς, στα σύννεφα, στο σκοτάδι, ο Νταλί ήταν παντού και μας κρατούσε το χέρι για να μην χαθούμε μέσα στην ιδιοφυία του. Παράλληλα σύμπαντα, κβαντική φυσική, τέταρτη διάσταση, ιερή γεωμετρία, αλληλουχία DNA έρχονταν πιο κοντά μέσα από τα μάτια του.
Στον ίδιο όροφο ζωγραφίσαμε πάνω στο έργο τέχνης «Η Γαλάτεια των Σφαιρών», όπου παρουσιάζεται το πρόσωπο της συντρόφου του Νταλί, Γκαλά, και η ζωγραφική μας σκαναρίστηκε και προβλήθηκε ως έργο τέχνης σε έναν από τους τοίχους της αίθουσας, δίνοντάς μας για λίγα δευτερόλεπτα τη χαρά της καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Κοιτάξαμε τον Νταλί από κοντά μέσα από ένα ψηφιακό… μάτι και μαγευτήκαμε. Άλλωστε, όπως αναφέρεται σε ένα σημείο της έκθεσης, «Επινοεί, αυτός που ξέρει να κοιτά», ή κάπου αλλού «Θεωρώ ότι το μάτι μου είναι η μόνη απόδειξη που μπορώ να δώσω για τη λάμψη της ψυχής μου, την έκφραση των συναισθημάτων μου». Ήταν μια καθαρτική, ψηφιακή εμπειρία.
