Skip to main content

EBZ: Ο Fecker για MoU αλλά και οι αμερικανο-βρετανοί στο παιχνίδι

Σκοπός να περάσει η ΕΒΖ το ταχύτερο στη διαχείριση ιδιώτη. Σε ευαίσθητη πολιτικά περίοδο οι διαβουλεύσεις, ενδιαφέρον και από ξένη πρεσβεία.

H Eλληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, μία ουσιαστικά χρεοκοπημένη εταιρεία με βασικό μέτοχο την υπό εκκαθάριση ΑΤΕ, ξανάρχεται στο προσκήνιο του επιχειρηματικού ενδιαφέροντος καθώς μπαίνουν στην τελική ευθεία διεκδίκησής της δύο ξένοι μνηστήρες, ενώ οι σχετικές συνομιλίες και διαπραγματεύσεις παίρνουν και πολιτικό χρώμα, αφού για την όλη υπόθεση ενδιαφέρον φέρεται να έχει και πρεσβεία ξένης χώρας στην Αθήνα.

Πρόκειται από τη μία πλευρά για τον κ. Lukas Fecker, της Innovation Brain, turnaround expert, δηλαδή ειδικό στις εξυγιάνσεις σύμβουλο και παλιό γνώριμο και συνεργάτη της Τράπεζας Πειραιώς. Ο κ. Fecker, είναι το πρόσωπο με το οποίο συζητείται η υπογραφή ΜοU, στην προοπτική πιθανής απόκτησης του ομίλου της ΕΒΖ, που περιλαμβάνει φυσικά και τις δύο θυγατρικές της Σερβίας.

Από την άλλη πλευρά, βρίσκονται τα δύο επενδυτικά funds που έχουν ευρύτερο ενδιαφέρον τοποθέτησης και σε άλλους κλάδους της ελληνικής οικονομίας, το αμερικανικό Albright Capital Management και το βρετανικό Kingsley Capital Partners. Tα Kingsley και Albright, σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της Voria.gr, πρόκειται μέχρι τις 25 Μαΐου να υποβάλλουν την πρότασή τους σε εταιρεία, εκκαθαριστή και, Τράπεζα Πειραιώς η οποία είναι και αυτή που έχει τον πλέον βαρύνοντα λόγο στις αποφάσεις που θα ληφθούν για την ΕΒΖ.

Με την Πειραιώς, την πιστώτρια Τράπεζα, στην οποία η ΕΒΖ οφείλει περί τα 165 εκατ ευρώ και, συνεπώς, το μεγαλύτερο μέρος των συνολικών της υποχρεώσεων που ξεπερνούν τα 226 εκατ. ευρώ, θα γίνει και η βασική διαπραγμάτευση με τους εν δυνάμει αγοραστές της ΕΒΖ.

Στις συζητήσεις και διαπραγματεύσεις που αναμένεται να διεξαχθούν το επόμενο διάστημα, θα «ανάψουνε» στο τραπέζι των υπολογισμών, τα κομπιουτεράκια, αλλά το θέμα, ειδικά με την ΕΒΖ κι΄ιδιαίτερα σε περίοδο ευαίσθητη πολιτικά, συνδέεται και με άλλες παραμέτρους. Επί παραδείγματι με τον αγροτικό κόσμο και τους τευτλοπαραγωγούς, τις τοπικές κοινωνίες στις οποίες βρίσκονται τα εργοστάσια της ΕΒΖ, τις προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, ενώ υπάρχει και η πλευρά των μετόχων, Τράπεζας και εταιρείας, πέραν της γενικότερης επιδίωξης των Τραπεζών να κλείνουν «κόκκινες τρύπες» στα χαρτοφυλάκιά τους.  

Σε όλο αυτό το μωσαϊκό, εκτός από το τίμημα/ τιμήματα που ενδεχομένως προσφερθούν, επόμενο είναι να μετρήσουν και οι προθέσεις των ενδιαφερομένων, για να λειτουργήσουν παραγωγικά ή όχι, στα επόμενα χρόνια, την ΕΒΖ, γιατί υπάρχει από καιρό έντονη συζήτηση, για συνέχιση μόνο της εμπορικής της λειτουργίας στην Ελλάδα.

Το βέβαιο είναι ότι χάθηκαν χρόνια, για την εξυγίανση της ΕΒΖ και τον ανασχεδιασμό των λειτουργιών της επί τη βάσει ενός ολοκληρωμένου στρατηγικού σχεδίου. Φέτος η εταιρεία, μετά βασάνων και κόπων, πετυχαίνει να πληρωθούν οι παραγωγοί για την περυσινή χρονιά ενώ ξεκίνησε μία παραγωγική καμπάνια με όρους απόλυτα αντιοικονομικούς, πράγμα που δείχνει ότι οι επιλογές σε ότι αφορά την ΕΒΖ, ως και σήμερα, δεν γίνονται με επιχειρηματικά και μόνο κριτήρια.

Επειδή όμως έχει εξαντληθεί για την ΕΒΖ και ο χρόνος των παρατάσεων στο οδυνηρό παιχνίδι της επιβίωσης, θεωρείται πλέον ή βέβαιο, ότι θα καταλήξει στο απόλυτο αδιέξοδο, εκτός κι’ αν βρεθεί τρόπος, στους αμέσως επόμενους μήνες, να περάσει η εταιρεία σε ιδιώτη διαχειριστή. Το τι ακριβώς ένας ιδιώτης μπορεί να κάνει με αυτό τον ημιθανή βιομηχανικό γίγαντα, μένει να αποδειχτεί στην πράξη, αν φυσικά  κάποιος από τους μνηστήρες αναλάβει τις τύχες του.