του Γιάννη Νισύριου
του Γιάννη Νισύριου*
Κατά το παρελθόν κυριαρχούσε η άποψη πως οι δικαστικές αποφάσεις δεν κρίνονται, απλά προσβάλλονται με τα ένδικα μέσα και βοηθήματα που προβλέπει ο νόμος. Σήμερα, τα πράγματα έχουν μεταβληθεί άρδην. Κρίνονται και μάλιστα λογοκρίνονται, όχι μόνο οι δικαστικές αποφάσεις αλλά και οι ενέργειες των Εισαγγελέων και οι ενδιάμεσες διαδικασίες και ο τρόπος-μέθοδος διαλεύκανσης των εγκλημάτων. Σ' αυτό συνέβαλλε κατ’ αρχήν η κατά την κρίση της κοινωνίας πρόδηλη ατιμωρησία των επωνύμων, των υπουργών, των οικονομικά ισχυρών.
Και η κατάχρηση όμως της ασυλίας από τους βουλευτές οδηγούν τον πολίτη απέναντι από την εξουσία με προφανή έλλειψη εμπιστοσύνης στα πεπραγμένα της προσδοκώντας παράλληλα από τη Δικαιοσύνη να είναι κοντά στον πολίτη, στον κάθε αδικημένο. Ήρθε όμως το αδίκημα των Τεμπών και οι ισχυρισμοί των κυβερνώντων «αφήστε τη Δικαιοσύνη να κάνει το έργο της» δεν έπεισαν κανέναν και οδήγησαν, σύμφωνα και με δημοσκόπηση, το 80% περίπου των πολιτών στην καχυποψία και στην αμφισβήτηση της αντικειμενικότητας στις έρευνες. Ο αρμόδιος Εισαγγελέας δεν περιφρούρησε το χώρο του αδικήματος, όπως συνηθίζεται, με συνέπεια κάποιοι, τελείως ανενόχλητα να μετακινήσουν ύποπτα βαγόνια και να επικαλύψουν στοιχεία χρήσιμα για τη διερεύνηση της υπόθεσης. Και αντί να κινηθεί άμεσα αυτεπάγγελτα δίωξη κατά των υπευθύνων, αυτή πραγματοποιήθηκε μόνο όταν κατατέθηκε μήνυση από συγγενείς θυμάτων, ήτοι τον Σεπτέμβριο του 2023, οπότε ασκήθηκε δίωξη κατά του περιφερειάρχη Θεσσαλίας. Μάταια ο Υπουργός Δικαιοσύνης μιλούσε για εξαίρετο Εισαγγελέα που επιβλέπει τις έρευνες.
Δίχως να το επιδιώξει μετέφερε το ζήτημα από σεβασμό στη Δικαιοσύνη σε σεβασμό σε συγκεκριμένο πρόσωπο. Και αυτό είναι που οδηγεί σε μια πιο επικίνδυνη διολίσθηση. Σεβασμός στη Δικαιοσύνη ή σεβασμός μόνο σε συγκεκριμένα πρόσωπα που την υπηρετούν και αρνητικό επιστέγασμα όλων αυτών, η εισαγγελική πρόταση-χάδι για τον Ηλία Μίχο που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών. Ίσως να μην αντιλήφθηκε η κοινωνία πλήρως το νόημα της πρότασης αυτής, αντιλήφθηκε όμως ότι η προτεινόμενη καταδίκη θα είναι πολύ επιεικέστερη για τον κατηγορούμενο από την κατηγορία που του αποδόθηκε αρχικά. Στον βιασμό του άρθρου 336 του Ποινικού κώδικα έχουμε χρήση βίας ή απειλής και μέσω αυτής επίτευξη συνουσίας ή άλλων ασελγών πράξεων. Εν προκειμένω η κ. Εισαγγελέας υποστηρίζει πως δεν υπάρχει χρήση βίας ή απειλής γιατί η 12χρονη από μόνη της και με τη θέλησή της συνευρέθηκε με πλήθος παιδεραστών ή το πολύ με την παρότρυνση της μητέρας της ,αφήνοντας ουσιαστικά στο απυρόβλητο και αποδίδοντας ελαφρύτερες κατηγορίες για τον βασικό κατηγορούμενου, σε ένα καθ’ όλα απεχθές και φρικαλέο έγκλημα.
Κανείς δεν περίμενε ασφαλώς τόσο έντονες και συχνά βίαιες αντιδράσεις για μια εισαγγελική πρόταση που στο φινάλε μπορεί να μην υιοθετηθεί από το Δικαστήριο. Δεν έχει σημασία. Για την κοινωνία η επιείκεια είναι προνόμιο λίγων, ελαχίστων και εκλεκτών, εκείνων που δρουν τελικά ασύδοτα και ανέλεγκτα σε βάρος όλων μας. Και ασφαλώς οι πολίτες απαιτούν επιτακτικά να τεθεί ένα τέλος στην ατιμωρησία τους, όσο ψηλά και αν βρίσκονται.
* Ο Γιάννης Νισύριος είναι δικηγόρος