Καλημέρα σας και χρόνια πολλά
Εθνική επέτειος σήμερα με τους Έλληνες να τιμούν τον μεγάλο ξεσηκωμό, 203 χρόνια πριν. Το 2021, εν μέσω πανδημίας και διαρκών lockdown, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης το 1821 η σχετική βιβλιογραφία εμπλουτίστηκε και, πλέον, υπάρχουν πολλά σύγχρονα ιστορικά βιβλία, που προσεγγίζουν από πολλές πλευρές την κορυφαία στιγμή του ελληνισμού. Βιβλία που ασφαλώς μπορούν -και πρέπει- να διαβαστούν από τους νεοέλληνες, οι οποίοι αν εξαιρέσει κανείς τι μαθαίνουν στο σχολείο δεν… πολυενδιαφέρονται. Η σημερινή ημέρα, λοιπόν, είναι μια ευκαιρία για αναστοχασμό… Στο κάτω – κάτω αυτό που είναι σήμερα η Ελλάδα γεννήθηκε τότε -την Άνοιξη του 1821- και για τη χάρη της έχει χυθεί πολύ αίμα. Και τότε και στη διάρκεια των χρόνων που ακολούθησαν μέχρι σήμερα. Προς το παρόν από εμάς για σας ένα ποίημα του Νίκου Γκάτσου, που έκανε τραγούδι το 1976 ο Μάνος Χατζιδάκις με τίτλο «Τσάμικο». Κάποιοι θεωρούν ότι σε επίπεδο νοημάτων είναι εξίσου σημαντικό με τον «Ύμνο στην ελευθερία» του Διονυσίου Σολωμού, που έγινε ο εθνικός ύμνος του σύγχρονου ελληνικού κράτους.
«Στα κακοτράχαλα τα βουνά /
με το σουράβλι και το ζουρνά /
πάνω στην πέτρα την αγιασμένη /
χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι. /
Ο Νικηφόρος κι ο Διγενής /
κι ο γιος της Άννας της Κομνηνής. /
Δική τους είναι μια φλούδα γης /
μα εσύ Χριστέ μου τους ευλογείς /
για να γλιτώσουν αυτή τη φλούδα /
απ’ το τσακάλι και την αρκούδα. /
Δες πως χορεύει ο Νικηταράς /
κι αηδόνι γίνεται ο ταμπουράς. /
Από την Ήπειρο στο Μοριά /
κι απ’ το σκοτάδι στη λευτεριά /
το πανηγύρι κρατάει χρόνια /
στα μαρμαρένια του χάρου αλώνια. /
Κριτής κι αφέντης είν’ ο Θεός /
και δραγουμάνος του ο λαός».
Οι σημαίες της Θεσσαλονίκης
Στην Ελλάδα η σημαία δεν είναι δημοφιλής, υπό την έννοια ότι είναι υψωμένη στα δημόσια κτήρια, αλλά στα μπαλκόνια και στα σπίτια δεν κυματίζουν και πολλές. Ούτε καν τέτοιες ημέρες εθνικής επετείου. Ίσως επειδή η ομοιογένεια και η ταυτότητα της χώρας δεν αμφισβητούνται στα σοβαρά, δεν υπάρχει η ανάγκη που υφίσταται σε άλλες περιοχές του κόσμου. Για παράδειγμα -στην Ευρώπη- η Ισπανία των πολλών αυτονομιστικών τάσεων και κινημάτων, που τροφοδοτούν τη διάθεση πολλών να τονίζουν την ταυτότητα ή την καταγωγή τους υψώνοντας κάποια σημαία. Οι δύο φωτογραφίες που δημοσιεύουμε αποτελούν κάποια από τα λίγα παραδείγματα στη Θεσσαλονίκη. Τα σημαιάκια πάνω στα κάγκελα της Σχολής Τυφλών στη Βασ. Όλγας είναι συγκινητικά, διότι πολλοί από όσους μπαινοβγαίνουν στο συγκεκριμένο κτίριο δεν μπορούν καν να τα δουν κι όμως τα… αισθάνονται. Η δεύτερη είναι μια… παλαιότερη εκδοχή της ελληνικής σημαίας, το μπλε πανί με τον μεγάλο άσπρο σταυρό στη μέση, που κυματίζει περήφανα στη Νέα Παραλία.
Η γοητεία των παρελάσεων
Το θέμα των στρατιωτικών παρελάσεων και η αναγκαιότητα να γίνονται ή να μη… γίνονται έχει κατ’ επανάληψη συζητηθεί εδώ και χρόνια. Κάποιοι πιστεύουν ότι προωθούν μια μιλιταριστική νοοτροπία, κυρίως επειδή ανάμεσα σε όσους τις παρακολουθούν είναι μικρά παιδιά. Από την άλλη πολλοί υποστηρίζουν ότι οι παρελάσεις συμβάλλουν στην τόνωση του εθνικού φρονήματος. Σε κάθε περίπτωση οι παρελάσεις δεν είναι χώροι διαμαρτυρίας και επεισοδίων, όπως είχε συμβεί εν μέσω μνημονίων στη Θεσσαλονίκη, όταν διακόπηκε η παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου και γιουχαΐστηκε ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας. Επειδή η κυβέρνηση έκανε τις τελευταίες ημέρες την καταγγελία ότι η αντιπολίτευση προετοιμάζει επεισόδια στις σημερινές παρελάσεις ας ελπίσουμε ότι κάτι τέτοιο ούτε ισχύει, ούτε θα συμβεί. Ο σεβασμός στις εθνικές επετείους (πρέπει να) θεωρείται αυτονόητος στον πολιτισμένο κόσμο.
Ο τρόμος της Μόσχας
Η τρομοκρατική ενέργεια με κοντά στους 140 νεκρούς στη Μόσχα σόκαρε όλο τον κόσμο. Τουλάχιστον τους στοιχειωδώς ευαίσθητους ανθρώπους, οι οποίοι εξακολουθούν να πιστεύουν στον απόλυτο σεβασμό της ανθρώπινης ζωής. Ταυτόχρονα εντείνει τις ανησυχίες για τις διεθνείς εξελίξεις, καθώς -όπως αποδεικνύεται- τα πάντα μπορούν να συμβούν οπουδήποτε και οποτεδήποτε, χωρίς πάντα να υπάρχουν σαφή κίνητρα και ξεκάθαρες επιδιώξεις. Όσο κι αν δεν αρέσει, στον πλανήτη μας βρίσκονται σε εξέλιξη πολλοί «πόλεμοι πολιτισμών». Μικρότεροι ή μεγαλύτεροι. Υπόγειοι ή θεαματικοί. Δυστυχώς η αντίληψη που ο καθένας έχει για τον κόσμο και τη ζωή τροφοδοτεί σε ορισμένες περιπτώσεις φρικώδη εγκλήματα. Προφανώς για κάποιους η συνύπαρξη είναι αδύνατη και -εξίσου προφανώς- σε αυτές τις περιπτώσεις της φρίκης και της οργής δοκιμάζονται και οι αντοχές του δυτικού πολιτισμού. Με αφορμή το τρομοκρατικό χτύπημα στην πρωτεύουσα της Ρωσίας, το επόμενο διάστημα θα υπάρξουν εξελίξεις, μέσα από τις οποίες ίσως -λέμε ίσως- να μπορέσουμε να καταλάβουμε τίνος τα σχέδια ευνοήθηκαν από αυτό το τυφλό, δολοφονικό και πολύνεκρο χτύπημα. Εννοείται ότι πέρα από τα θύματα, πολλά εκ των οποίων δεν μπορούν καν να ταυτοποιηθούν, ο πόνος για τους συγγενείς,
τους φίλους και όσους έμειναν πίσω είναι ανείπωτος. Όπως και η μάχη που δίνουν οι τραυματισμένοι είναι μεγάλη, όπως και η οδύνη όσων σώθηκαν, αλλά θα παραμείνουν στην υπόλοιπη ζωή τους… μισοί. Μόνο που όλα αυτά θα παραμείνουν στη σφαίρα της ιδιωτικότητας, δεν θα περάσουν καν στα βιβλία της ιστορίας.
Ο Χριστάκης της Λαμπαδηδρομίας
Για τρίτη συνεχόμενη Ολυμπιάδα, ο παραολυμπιονίκης και κοινοτικός σύμβουλος στο Ε’ διαμέρισμα του δήμου Θεσσαλονίκης, Παναγιώτης Χριστάκης, θα συμμετάσχει στην Ολυμπιακή Λαμπαδηδρομία. Ο Έλληνας παραολυμπιονίκης, μετά από το 2017 και το 2021 οπότε μετέφερε την ολυμπιακή φλόγα στη Θεσσαλονίκη, θα λάβει μέρος για ακόμη μία φορά στην παράδοση, η οποία θα ξεκινήσει από την Τούμπα. Η ολυμπιακή φλόγα αναμένεται να διανυκτερεύσει στο Ολυμπιακό Μουσείο και να φτάσει μέχρι και τη Νέα Παραλία. Με την ιδιότητα του δημάρχου Θεσσαλονίκης, ο Στέλιος Αγγελούδης επέλεξε τον κ. Χριστάκη να συμμετάσχει στην ολυμπιακή λαμπαδηδρομία και να εκπροσωπήσει την πόλη. Ο κ. Αγγελούδης εκπροσωπεί και την ΕΟΕ (Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή) από τη θέση του Α’ αντιπροέδρου.
Ο Βούγιας της Ποίησης
Με ένα ποίημα του Τάκη Σινόπουλου από τη συλλογή «Νεκρόδειπνος» επέλεξε να γιορτάσει την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Θεσσαλονίκης, Σπύρος Βούγιας, συμμετέχοντας σε σχετική εκδήλωση του βιβλιοπωλείου «Κωνσταντινίδης». Μάλιστα, παραφράζοντας μια συνήθη επωδό του Σινόπουλου, «είμαι ένας άνθρωπος που έρχεται συνεχώς από τον Πύργο», είπε χαρακτηριστικά: «είμαστε άνθρωποι που ερχόμαστε συνεχώς από τη Θεσσαλονίκη». Η αγάπη για την πόλη που δεν φεύγει ποτέ.