Για να χρηματοδοτηθεί η Ελλάδα θα πρέπει στη Γερμανία είτε να αυξηθούν οι φόροι είτε να υιοθετηθούν περικοπές δαπανών, εκτιμά ο Κλέμενς Φιστ, πρόεδρος του Κέντρου Ευρωπαϊκών Οικονομικών Ερευνών (ZEW).
Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, σε άρθρο του ο κ. Φιστ που δημοσιεύθηκε στη Frankfurter Allgemeine εξηγεί πως το νέο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας για το οποίο θα αποφασίσει η γερμανική βουλή διαφέρει από τα προηγούμενα, διότι δεν πρόκειται για την παροχή δανείου αλλά για τη μεταφορά χρημάτων.
Το νέο πρόγραμμα βοήθειας της Ελλάδας σηματοδοτεί μια αλλαγή για την Ευρωζώνη, εξηγεί ο Φιστ: τη μετατροπή της σε μια ένωση μεταφοράς χρημάτων. Είναι σημαντικό απέναντι στους ψηφοφόρους και τους φορολογούμενους στην Ευρώπη να ξεκαθαρίσουμε, σημειώνει, ότι η νέα βοήθεια προς την Ελλάδα έχει τον χαρακτήρα μεταφοράς χρημάτων, κάτι που θα επιβαρύνει τα δημοσιονομικά των άλλων χωρών της Ευρωζώνης.
Αν το συνολικό ποσό βοήθειας που θα δοθεί στην Ελλάδα φτάσει τα 84 δισ. ευρώ και η Γερμανία αναλάβει περίπου το ένα τέταρτο, αυτό σημαίνει ότι το Βερολίνο θα επιβαρυνθεί με 22 δισ. ευρώ τα επόμενα τρία χρόνια. Αυτό το ποσό, σχολιάζει ο Φιστ, μπορεί να βρεθεί για παράδειγμα μέσω της αύξησης της εισφοράς αλληλεγγύης που πληρώνουν οι Γερμανοί φορολογούμενοι από το 5,5% στο 8%. Φυσικά, προσθέτει, υπάρχει και η επιλογή της περικοπής δαπανών.
Παράλληλα, υπάρχει κίνδυνος, αν δοθούν με αυτό τον τρόπο χρήματα στην Ελλάδα, να ζητήσουν κάτι ανάλογο και άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, προσθέτει ο Φιστ.
Ο πρόεδρος του ZEW προσθέτει πως και η λύση που προτείνει ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε – η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη για τουλάχιστον πέντε χρόνια – θα κοστίσει χρήματα.
Σύμφωνα με τον ίδιο, δεν είναι υπολογίσιμες οι διαφορές στο κόστος μεταξύ της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και της εξόδου της. Αναμφισβήτητο όμως είναι ότι η παραμονή της Ελλάδας με την παροχή οικονομικής βοήθειας θα επιβαρύνει αισθητά τα δημοσιονομικά των πιστωτριών χωρών.
Αν οι πολιτικοί στη Γερμανία αποφασίσουν για πολιτικούς λόγους να χρηματοδοτήσουν την παραμονή της Ελλάδας, θα πρέπει να παρουσιάσουν στους φορολογούμενους και τους ψηφοφόρους, για λόγους ειλικρίνειας, το κόστος που θα επωμιστούν μέσω της αύξησης της φορολογίας ή των περικοπών δαπανών, καταλήγει ο Φιστ στο άρθρο του.