Του Δημήτρη Βαρτζόπουλου*
Όποτε και εάν γίνουν εκλογές (την προσεχούσα άνοιξη είναι πλέον πολύ πιθανόν) η νίκη της ΝΔ είναι δεδομένη. Τούτο όμως δεν αρκεί, για δυο λόγους:
Ο πρώτος αφορά τους αριθμούς. Θα πρέπει, να είναι όσο το δυνατόν ευρύτερη και συντριπτικότερη. Οι συνθήκες, που θα επικρατούν στην χώρα μετά τις εκλογές, θα απαιτούν Κυβέρνηση πανίσχυρη, αραγή και αποφασισμένη. Ευτυχώς αυτό είναι πλέον απολύτως εφικτό.
Ο ελληνικός λαός, ιδίως η μεσαία τάξη του, διεπίστωσε στην πράξη, ότι οι δύο προηγούμενοι Αρχηγοί της ΝΔ είχαν απόλυτο δίκαιο και ότι αυτό, που πρότειναν είτε έκαναν, ήταν μονόδρομος. Το πάγωμα των μισθών και ο περιορισμός των δημοσίων δαπανών, που ζήτησε από τον λαό ο Κ.Καραμανλής το 2009 και η όλη πολιτική του Α. Σαμαρά έχουν απολύτως δικαιωθεί. Απεδείχθη περίτρανα, ότι όχι απλώς δεν υπήρχαν άλλοι δρόμοι, για να αντιμετωπισθεί η χρεοκοπία των σοσιαλιστικών πολιτικών αλλά και ότι και μόνον η προσπάθεια δήθεν άλλων επιλογών ήταν απολύτως ολέθρια.
Όσοι λοιπόν πίστευσαν ότι για τα δεινά μας φταίει η θεραπεία και όχι η αρρώστια, έχουν ζήσει δυστυχώς στην πλάτη τους τις συνέπειες της λάθος επιλογής τους. Όσοι από το 40% του λαού, που παραδοσιακά ανήκει στην Κεντροδεξιά, πίστευσαν, ότι η πολιτική της Αριστεράς μπορεί, να έχει, έστω και κατά ελάχιστον, πεδίο εφαρμογής, είδαν τις συνέπειες εν τω γίγνεσθαι. Όσοι, από φιλοπαίγμονα προφανώς διάθεση, πέταξαν την ψήφο τους στους γραφικούς , είτε από θυμό στους επικίνδυνους, είτε στον κάλαθο των αχρήστων της αποχής, διαπιστώνουν, ότι και πάλι, και μόνον, είναι η ΝΔ εκείνη, που θα κληθεί να αντιμετωπίσει τον Αρμαγεδδώνα, που ζούμε.
Αλλά και αυτό δεν αρκεί. Μία ισχυρή κοινοβουλευτική ομάδα και μία πανίσχυρη Κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη είναι συνθήκες αναγκαίες για την σωτηρία, αλλά μόνες τους όχι απόλυτα ικανές. Απαιτείται και η κατανόηση, η συναίνεση , πολλώ δε μάλλον η συμμετοχή των πολλών και δη σε βάθος πολλού χρόνου.
Τούτο δεν είναι ούτε απλό, ούτε εύκολο, ούτε και έχει ιστορικό προηγούμενο. Μοναδικός τρόπος επίτευξής του είναι η μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή στα κοινά. Μοναδικός τρόπος συμμετοχής στα κοινά , είναι η συμμετοχή στην δράση των αστικών κομμάτων. Και κατά κύριον λόγον της ΝΔ φυσικά.
Η ένταξη και δραστηριοποίηση σε μία κομματική οργάνωση είναι μία εντελώς παρεξηγημένη υπόθεση στην Ελλάδα. Ιδίως τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του απόλυτου λαϊκισμού, η έννοια του κομματικού στελέχους είναι περίπου ταυτόσημη με αυτή του φυγόπονου καρεκλοκένταυρου, που περιμένει την εξουσία για να την αρμέξει. Ουδέν αναληθέστερον.
Ας ρίξουμε μιά ματιά στα εν Ευρώπη τεκταινόμενα. Εκεί η συμμετοχή στις οργανώσεις των Λαϊκών κομμάτων είναι αυτονόητος υποχρέωση κάθε πολίτου, που δραστηριοποιείται καθ´ οιονδήποτε τρόπο στα κοινωνικά δρώμενα. Ακόμη και οι δικαστές του γερμανικού Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου δηλώνουν την κομματική τους ταυτότητα, ακριβώς διότι θεωρείται υποχρέωσή τους η ανακοίνωση του ιδεολογικού τους πιστεύω. Εκεί βέβαια η ύπαρξη μονοεδρικών εκλογικών περιφερειών σε όλα τα επίπεδα διοίκησης του κράτος δίδει και την δυνατότητα απόλυτης και καθοριστικής συμμετοχής των κομματικών μελών στην επιλογή του πολιτικού προσωπικού. Από τον διαμερισματικό, τον δημοτικό και επαρχιακό υποψήφιο σύμβουλο, μέχρι τον κρατιδιακό και ομοσπονδιακό υποψήφιο βουλευτή η επιλογή είναι απολύτως στα χέρια των αντιστοίχων οργανώσεων. Οι Πρόεδροι των Τοπικών Επιτροπών γίνονται Δήμαρχοι, των Νομαρχιακών Πρωθυπουργοί των Κρατιδίων. Η συμμετοχή των κλαδικών οργανώσεων στην διαμόρφωση πολιτικών είναι καθοριστική. Το Προεδρείο της περίφημης " μεσαίας τάξης" της CDU είναι ο απαραίτητος συνομιλητής της Merkel πρίν από κάθε σημαντική νομοθετική πρωτοβουλία. Αυτό δημιουργεί κίνητρα και αποτελεσματικότητα.
Βεβαίως είμαστε μακριά ακόμη από αυτά. Ευρωπαϊκός όμως εκσυγχρονισμός δεν είναι όμως μόνον τα κυβερνητικά. Είναι και αυτά. Για να είμεθα μάλιστα ακριβείς, είναι προϋπόθεση.
*Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος διετέλεσε γενικός γραμματέας Συντονισμού της κυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά, υφυπουργός Υγείας και πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής στη ΝΔ Θεσσαλονίκης.