Ένα αρκετά ζεστό μεσημέρι του Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη με περίμενε σε ένα τραπέζι σε ένα νέο στέκι στη Φιλίππου. «Θα θέλαμε μία σπιτική λεμονάδα και μία μπίρα. Είπαν ότι δεν έχουν απλή και θα πάρω με φράουλα. Ας είναι. (γέλια)». Μετά από μία τυπική συζήτηση γνωριμίας ήρθε η ώρα για την πρώτη ερώτηση: «Λοιπόν, για πες μου, ποιο είναι το Κόνι;». Έσκασε ένα έντονο χαμόγελο άρχισε να λέει ποιο είναι πραγματικά το άτομο που είχα απέναντί μου.
«Ας ξεκινήσουμε λοιπόν!».
«Το Κόνι σπουδάζει στο τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ, ενώ τώρα κάνει την πρακτική του στην TV100. Ανυπομονώ να τελειώσω για να αρχίσω να δουλεύω. Όχι ότι δεν το έχω κάνει, αλλά θέλω να ασχοληθώ με κάτι σχετικό με την καλλιτεχνική έκφραση. Στόχος μου είναι κάποια στιγμή να κάνω ένα δικό μου production brand. Ζω πολύ στο μέλλον, μ’αρέσει να σκέφτομαι πού θα είμαι σε λίγα χρόνια».
Το Κόνι Παπαδόπουλος είναι έναν non binary τρανς 21χρονο άτομο που σπουδάζει από το 2019 στη Θεσσαλονίκη. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ρόδο και στη Θεσσαλονίκη μένει στις εστίες του ΑΠΘ. Λίγο καιρό πριν εργάστηκε για ένα εξάμηνο σε αλυσίδα σούπερ μάρκετ.
«Ούτε στην TV100 ούτε στο σούπερ μάρκετ ήμουν επίσημα out», μου λέει. «Τι εννοείς;», ρώτησα. «Χρειάζεται να συστήνομαι ακόμα με το παλιό μου όνομα. Τους λέω να με φωνάζουν Κόνι αλλά βάζουν ό,τι να ναι άρθρα μπροστά γιατί δεν έκατσα να τους πω ακριβώς ποιο είμαι. Το έχω πει σε μερικούς, αλλά όχι σε όλους. Ούτε στο σούπερ μάρκετ το είχα πει. Εκείνη ήταν και η πρώτη μου δουλειά και επειδή έκανα αρκετό καιρό να τη βρω και την είχα πολύ ανάγκη, δεν μπήκα σε λεπτομέρειες. Μου είναι δύσκολο να το πω γιατί όταν μοίραζα βιογραφικά, τα έδινα μισά μισά. Κάποια με το κανονικό μου όνομα και κάποια με το παλιό. Η αλήθεια είναι πως πιο εύκολα θα σε πάρουν ως cis άτομο, παρά ως τρανς και εγώ χρειαζόμουν πολύ απεγνωσμένα εργασία», είπε. Αλλά μετά σιγά σιγά άρχισε να κάνει coming out σε ορισμένους. «Δεν είναι ότι είναι επιλογή μου, δεν το έκανα γιατί δεν ήθελα να τους το πω. Πολλές φορές αυτοί δεν μπορούν να ακούσουν. Και έτσι, απλώς δεν το έκανα», είπε. «Ακόμα και στη σχολή είμαι out σε ορισμένους καθηγητές». «Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να μην μπορείς να βρεις εύκολα δουλειά με το πραγματικό σου όνομα και να μην μπορείς να μιλήσεις ανοιχτά για το ποιο είσαι σε ένα μέρος που περνάς τουλάχιστον το ένα τρίτο της ημέρας σου», πρόσθεσε.
Για το ίδιο η εξερεύνηση της ταυτότητας φύλου ήταν κάτι που ήρθε λίγο πριν ξεκινήσει να σπουδάζει στη Θεσσαλονίκη. «Ήμουν 18 χρόνων όταν σε μία έξοδο με την αδερφή μου και τη θεία μου κατάλαβα ότι δεν ταιριάζω τόσο με τις γυναίκες που έβλεπα γύρω μου. Μέχρι τότε, ζούσα με αυτό που μου είχαν δώσει οι γονείς μου». Πάντως, καταλυτικό ρόλο έπαιξε και το ότι εκείνη την περίοδο άρχισαν να κάνουν coming out διάσημα άτομα. «Όταν είχα αρχίσει να παρακολουθώ το Sam Smith που είχε κάνει coming out ως non binary άτομο κατάλαβα πως αφού μπορούν αυτοί να αυτοπροσδιοριστούν όπως νιώθουν, μπορώ και εγώ. Και έτσι, ξεκίνησε αφού ήμουν ακόμα στο σχολείο». «Στη συνέχεια, ανέφερα στον μπαμπά μου ότι θα κόψω τα μαλλιά και την ημέρα που ήμουν στο κομμωτήριο και έκοψα τα μαλλιά μου άρχισα να κλαίω, ένιωθα πιο πολύ εγώ, επιτέλους».
Τότε ήρθε η στιγμή να μιλήσει στον πατέρα του για το πώς νιώθει αλλά και ποιο είναι. «Του πήρε πολύ καιρό να καταλάβει και να θελήσει να καταλάβει τι είναι αυτό που του λέω. Με ρωτούσε συνεχώς κάθε λεπτομέρεια. Στην αρχή του είπα: δεν είμαι γυναίκα, και μετά ήθελε να του τα εξηγήσω όλα ακριβώς αλλά ακόμα δεν τα είχα καταλάβει καν για μένα». Πλέον, λέει ότι ο μπαμπάς του προσπαθεί. «Νιώθω ότι μπορεί να πάει καλά. Ευτυχώς, τουλάχιστον, τα πράγματα με την αδερφή μου ήταν εξαρχής πιο εύκολα».
Πώς είναι, όμως, η Θεσσαλονίκη για ένα τρανς non binary άτομο; «Η Θεσσαλονίκη έχει το εξής δίπολο: και είναι πόλη αλλά και δεν είναι. Σε πολλά άτομα τούς είναι πολύ δύσκολο να ξεμάθουν από αυτά που έχουν συνηθίσει. Ευτυχώς έχουμε πολύ μεγάλη και δυνατή queer κοινότητα αλλά θεωρώ ότι υπάρχει το ηλιακό όριο. Ό,τι γίνεται έχει target group τη νεολαία». Μιας και είναι στην οργανωτική επιτροπή του Thessaloniki Pride (σσ: η πορεία υπερηφάνειας πραγματοποιείται σήμερα) λέει πως η διοργάνωση έχει στόχο να συμπεριλάβει άτομα κάθε ηλικίας. «Ίσως πολλά άτομα που νιώθουν κάπως διαφορετικά με το βιολογικό τους φύλο δεν είχαν την ευκαιρία να το κάνουν και θέλουμε να δώσουμε την ευκαιρία αυτή σε όλους», είπε. «Ακόμα δεν φτάσαμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα και για αυτό προσπαθεί τόσο πολύ το Pride και το κάθε Pride και για αυτό υπάρχει άλλωστε». Τα κομμάτι των τρανς δικαιωμάτων χρειάζεται αναμφίβολα ακόμα δουλειά καθώς το κίνημα των λεσβιών και των γκέι ατόμων ήταν πιο ορατό από το παρελθόν. Σημαντικό είναι και το πώς αντιμετωπίζονται τα τρανς άτομα και μέσα στην κοινότητα καθώς και εκεί υπάρχουν περιπτώσεις που δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικές.
Για αυτούς τους λόγους έχουν να γίνουν πολλά ακόμα βήματα για τα τρανς άτομα είτε αυτό αφορά τη φυλομετάβαση είτε τη νομική αναγνώριση φύλου και ειδικά για τα non binary τρανς άτομα.
«Εγώ είμαι και νιώθω τρανς άτομο ακόμα και αν δεν θέλω να κάνω κάποια ορμονοθεραπεία. Θα ήθελα να κάνω μία μαστεκτομή για να νιώσω πιο πολύ εγώ αλλά, δυστυχώς, είναι αρκετά ακριβή, αγγίζει τις 3.000 ευρώ και δεν καλύπτεται από κάποιο ταμείο, καθώς θεωρείται αισθητική επέμβαση, ενώ σε ορισμένα νοσοκομεία ζητούν πριν τη μαστεκτομή να έχει προηγηθεί ορμονοθεραπεία κάτι που μπορεί να μην θέλουν όλοι. Η αλήθεια είναι πως ούτε η ορμονοθεραπεία δεν καλύπτεται πλήρως και οι ενδοκρινολόγοι σου ζητάνε και χαρτί ψυχιάτρου», είπε.
«Ακόμα και το να αλλάξεις το όνομά σου απαιτεί χρόνο, χρήματα και είναι δύσκολο. Θέλεις χρόνο για να έχεις το δικαίωμα να σε φωνάζουν με το όνομά σου», είπε.
Ακόμα και η νομική αναγνώριση φύλου υπάρχει για τα τρανς binary άτομα και όχι για τα non binary, δεν υπάρχει φύλο Χ. «Αυτός είναι και ένας λόγος που δεν ξέρω αν θέλω να αλλάξω τα έγγραφά μου γιατί αν τα αλλάξω θα με κολλήσουν στο μητρώο αρρένων και δεν θέλω να πάω εκεί, είμαι non binary. Θα το κάνω όταν υπάρξει νομική αναγνώριση για αυτό ακριβώς που είμαι», λέει. «Δεν θέλεις να είσαι το ένα που το καταφέρει και να πρέπει μονίμως να εξηγείς και να δικαιολογείσαι. Η διαδικασία είναι από μόνη της πολύ χρονοβόρα».
Το Κόνι έγραψε και τους στίχους για το τραγούδι του φετινού Pride, το «Ανήκω σε μένα» με μουσική Κωστή Μυλωνά.
Ακούστε το τραγούδι: