Δέκα μέρες μετά το «χρίσμα» του Αλέξη Τσίπρα στον Γιάννη Μπουτάρη, ενόψει των δημοτικών εκλογών του 2019, όλες οι πλευρές κάνουν το «ταμείο» τους. Από το Μέγαρο Μαξίμου και τον ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης, ως την «Πρωτοβουλία» και την «Ανοιχτή Πόλη».
Το Μέγαρο Μαξίμου έχει κάθε λόγο να εμφανίζεται ικανοποιημένο. Με αυτή την κίνησή του ο πρωθυπουργός κατόρθωσε να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά την επίθεση σε βάρος του Γ. Μπουτάρη, εμφανιζόμενος ως ο κύριος εκφραστής και θεματοφύλακας της «δημοκρατικής Θεσσαλονίκης», αλλά και ως πολιτικός πάτρωνας της «Πρωτοβουλίας». Επιχείρησε με αυτόν τον τρόπο να διεμβολήσει την κεντροαριστερά η οποία είχε στηρίξει τον Γ. Μπουτάρη στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, διεκδικώντας ηγεμονικό ρόλο, εν είδει πρόβας για ό,τι σχεδιάζει να ακολουθήσει και στην κεντρική πολιτική σκηνή, ενόψει των εθνικών εκλογών. Και όλα αυτά με μόνη την έμμεση υπόσχεση ότι στις επόμενες δημοτικές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα στηρίξει τον Γ. Μπουτάρη. Εν ολίγοις, ο Αλέξης Τσίπρας εισέπραξε πολιτικά οφέλη «εδώ και τώρα», προσφέροντας μια μεταχρονολογημένη επιταγή, η γνησιότητα της οποίας θα κριθεί αργότερα, στο μέλλον.
Στην «Πρωτοβουλία» ο Γ. Μπουτάρης, ως βλάχος που είναι, όπως συνηθίζει να λέει και ο ίδιος, είδε το τυράκι, αλλά είδε και τη φάκα. Αντελήφθη αμέσως τους κινδύνους που ενέχει η πρωθυπουργική κίνηση και έσπευσε να κρατήσει αποστάσεις, διευκρινίζοντας ότι καλοδέχεται τη στήριξη, αλλά χωρίς ανταλλάγματα. Υπογράμμισε, μάλιστα, πως ο ίδιος δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ, ούτε πρόκειται να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ.
Ο δήμαρχος αντιλαμβάνεται ότι το πρωθυπουργικό καπέλωμα αφαιρεί το βασικό πλεονέκτημα της «Πρωτοβουλίας» που ήταν ο ακομμάτιστος χαρακτήρας της. Επίσης, ξέρει, ότι τυχόν εναγκαλισμός με τον ΣΥΡΙΖΑ θα τον φέρει αντιμέτωπο με το συντηρητικό αστικό κομμάτι του κέντρου της Θεσσαλονίκης, χωρίς τη στήριξη του οποίου δεν θα εκλεγόταν ποτέ δήμαρχος. Πέραν αυτού, ένας ηττημένος ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές οι οποίες πιθανότατα θα προηγηθούν των δημοτικών, είναι αμφίβολο κατά πόσο θα μπορεί να του δώσει πόντους στη δημοτική κάλπη.
Στην «Ανοιχτή Πόλη» υπάρχει αμηχανία και παγωμάρα. Η βάση δυσφορεί, αλλά η ηγεσία προσπαθεί να δείξει κατανόηση ως προς την πρωτοβουλία του Μεγάρου Μαξίμου. Η δυσφορία της βάσης αφορά τόσο τον πρωθυπουργικό αιφνιδιασμό, όσο και αυτό καθ’ αυτό το πρόσωπο του Γ. Μπουτάρη, τον οποίο πολλοί στην παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ δεν επιθυμούν για υποψήφιο. Μέχρι στιγμής ο μόνος που αντέδρασε δημοσίως είναι ο δημοτικός σύμβουλος Γιώργος Αβαρλής ο οποίος δήλωσε ξεκάθαρα πως δεν πρόκειται να συνταχθεί με αυτή την απόφαση, ενώ υπήρξε και μια παραίτηση ενός μέλους του Συντονιστικού της «Ανοιχτής Πόλης» (του Πέτρου Απότσου).
Ανάλογο κλίμα επικρατεί και στον τοπικό ΣΥΡΙΖΑ. Ο συντονιστής της Νομαρχιακής Επιτροπής Χρήστος Δουίτσης καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες να υποστηρίξει την πρωτοβουλία του Αλ. Τσίπρα, παρότι κι εκείνος δεν ήταν ενήμερος γι’ αυτήν. Την ίδια ώρα, οι βουλευτές παραμένουν άφαντοι, ενώ τα στελέχη του κόμματος παρακολουθούν αμήχανα τις εξελίξεις, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς συνέβη. Δεν είναι εύκολο να βγεις και να υπερασπιστείς έναν άνθρωπο τον οποίο επέκρινες τα προηγούμενα χρόνια και με τον οποίο ήσουν απέναντι σε κρίσιμες ή τοπικές επιλογές, όπως οι ιδιωτικοποιήσεις, το δημοψήφισμα κ.ο.κ.
Πάντως, τόσο στο κόμμα, όσο και στην «Ανοιχτή Πόλη» επιχειρείται να ελεγχθούν οι αντιδράσεις και να πέσουν οι τόνοι. «Περιμένετε να δούμε, τίποτε ακόμη δεν είναι σίγουρο, μπορεί ο Μπουτάρης να μην είναι τελικά υποψήφιος…» και άλλα παρόμοια, είναι μερικά από τα επιχειρήματα τα οποία μετέρχεται η ηγεσία προκειμένου να καλμάρει τους διαφωνούντες. Ωστόσο, αυτά έχουν και μια δόση αλήθειας. Ο δρόμος ως τις δημοτικές εκλογές είναι μακρύς, ο πολιτικός χρόνος εξαιρετικά πυκνός και ουδείς είναι σε θέση να προβλέψει τι θα συμβεί μετά έξι μήνες, έναν χρόνο…