Προ ημερών κατέθεσα την απορία μου για την αλλαγή της πάγιας τακτικής μας, κατά τις συνομιλίες για το Κυπριακό, όταν ο πρωθυπουργός της Ελλάδας ανέφερε πως οι μέλλουσες -οψέποτε- συνομιλίες θα έχουν βάση την Έκθεση του γ.γ. του ΟΗΕ, και όχι τα Ψηφίσματα του ΟΗΕ.
Η διαφορά είναι τεράστια. Η Έκθεση του γ.γ. είναι το Σχέδιο Ανάν με κάποιες επουσιώδεις μεταβολές, ενώ στα Ψηφίσματα του ΟΗΕ ρητώς αναγράφεται πως πρέπει να λάβει τέλος η τουρκική κατοχή. Είναι περίεργα αυτά που συμβαίνουν, με την εγκατάλειψη σταθερών θέσεων, οι οποίες μέχρι τώρα δεν επέφεραν κάποια βλάβη στα εθνικά μας συμφέροντα. Οι βλάβες προέρχονται από τις συνεχείς υποχωρήσεις προς κατευνασμό των αντιπάλων.
Καλό είναι να υπενθυμίσω ένα μόνο στοιχείο του Σχεδίου Ανάν, το οποίο ήταν -εξακριβωμένα- βρετανικής συγγραφής, θυμίζοντας παραλλήλως την συμβουλή του Επίχαρμου "μέμνασ’ απιστείν" ("να θυμάσαι να αμφιβάλλεις"), προτιμώντας να είμαι "καλύτερα καχύποπτος παρά αφελής".
Υποτίθεται ότι το Σχέδιο Ανάν θα έδινε λύση στο χρονίζον ζήτημα του Κυπριακού, με αμοιβαίες παραχωρήσεις, που δεν θα έβλαπταν όμως σοβαρά τα συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων. Στην Ελλάδα, υπήρξαν πολιτικοί που το υποστήριζαν τόσο ένθερμα, αλλά και με εκβιαστικά διλήμματα, που το μόνο που δεν μας είπαν είναι ότι αν -κατά το Δημοψήφισμα στην Κύπρο- δεν γινόταν αποδεκτό, μπορεί και να μας… βομβάρδιζαν. Ευτυχώς, βρέθηκε ο Έλληνας πολιτικός που είπε το όχι και το Σχέδιο μ’ εκείνη του τη μορφή απορρίφθηκε.
Η έναρξη των πετρελαϊκών ερευνών στην ΑΟΖ της Κύπρου ξαναφέρνει το θέμα στην επικαιρότητα, και αποδεικνύεται ότι στο Σχέδιο Ανάν (που στην πραγματικότητα ο Ανάν ούτε που διάβασε τις 10.000 σελίδες του, διότι καταρτίσθηκε από τον λόρδο Χάνεϊ με τη σύμπραξη Κυπρίων συμπαθούντων την Βρετανία) παραχωρούσε ΑΟΖ και στις βρετανικές βάσεις.
Προσέξτε, τι περιλαμβάνεται στο "Πρόσθετο Πρωτόκολλο στη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης" του Σχεδίου Ανάν, που αναφερόταν στις Αγγλικές Βάσεις: «Η Κύπρος δεν θα απαιτήσει, ως μέρος των χωρικών υδάτων της, τα ύδατα μεταξύ των γραμμών οι οποίες περιγράφονται στην έκθεση που αναφέρεται στο Πρόσθετο Πρωτόκολλο …» (εννοεί τα ύδατα εμπρός στις Βάσεις) και ότι «το Ηνωμένο Βασίλειο θα συνεχίσει να απολάβει πλήρους και ανεμπόδιστης πρόσβασης για οποιοδήποτε σκοπό στα ύδατα μεταξύ των υδάτων τα οποία η Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα διεκδικήσει…».
Η Κύπρος δηλαδή, θα δεχόταν τον καθορισμό "νέων συνόρων" (σύμφωνα με το κείμενο), τα οποία ούτε η ίδια θα καθόριζε, αλλά πρόσωπο που θα διόριζε η Βρετανία, μετά την αποδοχή του Σχεδίου. Και δεσμευόταν η Κύπρος να μη θέσει ενώπιον διεθνούς δικαστηρίου οποιαδήποτε αντίρρησή της, αποδεχόμενη πλήρως την χάραξη των συνόρων των βρετανικών βάσεων από την ίδια την Βρετανία!
Η Κύπρος επομένως, παραχωρούσε -και μάλιστα χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα- μέρος της ΑΟΖ της στην Βρετανία, και τώρα δεν θα μιλούσαμε για κυπριακές έρευνες, αλλά για κυπρο-βρετανο-τουρκικές! Κι αυτό διότι με το Σχέδιο Χάνεϊ, δεν θα μπορούσαν να γίνουν έρευνες χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των Τουρκοκυπρίων, δηλαδή της Άγκυρας.
Στους ιστορικούς του μέλλοντος ανατίθεται η αναζήτηση των κινήτρων με τα οποία οι πολιτικοί εκβίαζαν τον κυπριακό λαό να δεχθεί το Σχέδιο, και τον ελλαδικό να μη αντιδράσει. Δεν καταλάβαιναν τι έλεγαν ή καταλάβαιναν πολύ καλά;
Το θετικό στοιχείο της υπόθεσης είναι, ότι το ένστικτο των Ελλήνων -Ελλαδιτών και Κυπρίων- για μια ακόμη φορά οδήγησε στη σωστή απόφαση. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, μικρός στο μπόι, αποδείχθηκε τεράστιος σε πολιτικό και εθνικό ανάστημα. Με άξιο συμπαραστάτη του τότε, τον Βάσσο Λυσσαρίδη. Πόσο λείπουν αυτοί οι δύο από την ελλαδική πολιτική σκηνή!