Κόλλησε το μικρόβιο της αρτοποιίας από τον Κωνσταντινουπολίτη αρτοποιό παππού του, που τον έβαζε σαν παιδί να πλάθει το ζυμαράκι και να φτιάχνει «κεράκια», τα γνωστά μας κριτσίνια. Και παρόλο που στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ήταν υποδηματοποιός, ο Νίκος Τσάλης πήρε πριν από μια 3ετία την απόφαση να κάνει στροφή και ανακαλώντας τις παιδικές του μνήμες με το αλεύρι, να δημιουργήσει τη Nikolas Αρτοποιήματα με ναυαρχίδα τα κριτσίνια. Η εταιρεία, που έχει την έδρα της στη Βιομηχανική Περιοχή Θεσσαλονίκης στη Σίνδο σε μια μονάδα 1.500 τ.μ. και απασχολεί 20 εργαζομένους, διαθέτει σήμερα στη λιανική 23 γεύσεις και 35 στη HORECA, βρίσκεται με τα προϊόντα της σε όλη την Ελλάδα, ενώ κάνει ήδη και εξαγωγές σε Κύπρο, Σερβία και Βουλγαρία.
Ο δε Νίκος Τσάλης έχει συνεχώς ιδέες για νέα είδη, όπως μπάρες, πουράκια και κριτσίνια με επικάλυψη σοκολάτας, που υποστηρίζονται από τις επενδύσεις της εταιρείας του σε νέες παραγωγικές γραμμές.
«Προσπαθούμε να κάνουμε φίλους τους πελάτες, να αγαπήσουν τα προϊόντα μας και να πετύχουμε την επαναληψιμότητα στις αγορές. Χτίζουμε σταδιακά το brand μας» λέει στη Voria ο Νίκος Τσάλης, εξηγώντας πως τα κριτσίνια της εταιρείας είναι χειροποίητα και όχι βιομηχανοποιημένα και πως σε όποιο όγκο και να φτάσει η παραγωγή τους, θα διατηρήσουν αυτόν τον χειροποίητο χαρακτήρα. «Θέλουμε να μεταδώσουμε το όραμά μας στους αντιπροσώπους μας και τους χονδρεμπόρους» εξηγεί.
Από τα υποδήματα στα… αρτοποιήματα
Ο πατέρας του Νίκου Τσάλη, Κωνσταντίνος, ήταν παραδοσιακός τσαγκάρης και γνώριζε καλά την τέχνη της υποδηματοποιίας. Μια τέχνη που ο γιος του Νίκος αποφάσισε να αξιοποιήσει ως βάση για τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα και τη δημιουργία της Nikolas Shoes το 1990. Αν και είχε σπουδάσει θεολογία και δεν είχε μέχρι τότε σχέση με τα παπούτσια πέραν της σύνδεσης με τον πατέρα του, τόλμησε ένα επιχειρηματικό εγχείρημα που έμελλε να τον συντροφεύσει πολλές δεκαετίες στη συνέχεια. Η πρώτη έδρα της εταιρείας, ένα μικρό εργαστήριο, όπου εργαζόταν ο ίδιος, ο πατέρας του, η μητέρα του και ο αδερφός του, ήταν στα Διαβατά. Σταδιακά όμως οι παραγωγικές ανάγκες μεγάλωσαν και η επιχείρηση μετακόμισε το 2001 στη Βιομηχανική Περιοχή Θεσσαλονίκης σε ιδιόκτητες εγκαταστάσεις. Μάλιστα, πέραν της ελληνικής αγοράς, η εταιρεία είχε και εξαγωγική δραστηριότητα.
Η αρτοποιία όμως φαίνεται πως έκανε υποσυνείδητα τη… δουλειά της, αφού ο παππούς του Νίκου Τσάλη ήταν ξακουστός αρτοποιός στην Κωνσταντινούπολη και είχε περάσει την αγάπη του για τα ζεστά κουλούρια και τα κριτσίνια στον εγγονό του. Έτσι, όταν ο Νίκος Τσάλης αντιλήφθηκε πως ο κύκλος των υποδημάτων είχε κλείσει για εκείνον, η αρτοποιία βρέθηκε σε πρώτο πλάνο. Καταλυτική στην εξέλιξη αυτή ήταν και η πανδημία, που φούντωσε την όρεξη του για νέες περιπέτειες. Έχοντας την επιχειρηματική τεχνογνωσία –αφού το επιχειρείν είναι ένα είτε πουλάς παπούτσια είτε κουλουράκια, όπως λέει- μπήκε στην παραγωγή αρτοποιημάτων με αιχμή τα κριτσίνια σε διάφορες γεύσεις, θέλοντας να αφήσει το δικό του γευστικό αποτύπωμα στον κλάδο.
Όσο για τα παπούτσια, τα αναπολεί μεν, αλλά δεν του λείπουν, αφού τα αρτοποιήματα έχουν κατακτήσει τη σκέψη, αλλά και την καθημερινότητά του.
