Καλημέρα σας!
Ο χειμωνιάτικος ήλιος είναι λαμπερός και το φως που εκπέμπει πολύ πιο φωτεινό από το καλοκαιρινό. Οι θερμοκρασίες του χειμώνα ευνοούν τη λαμπρότητα, που σχεδόν υποχρεωτικά θαμπώνει το καλοκαίρι λόγω της ζέστης και της υγρασίας που θολώνουν την ατμόσφαιρα. Αυτόν τον λαμπρό χειμωνιάτικο ήλιο είχε τη δυνατότητα να χαρεί το τελευταίο διήμερο η Θεσσαλονίκη και η ευρύτερη Βόρεια Ελλάδα. Έναν πραγματικά χριστουγεννιάτικο ήλιο.
Την ημέρα των Χριστουγέννων, αλλά και χθες δεύτερη ημέρα της γιορτής, επίσης αργία, η παραλία της Θεσσαλονίκης έζησε μεγάλες στιγμές τις πρωινές και μεσημεριανές ώρες, ακριβώς λόγω της ηλιοφάνειας που θύμιζε άνοιξη. Τόσο η νέα παραλία, όσο και η παλιά, αλλά και η α΄ προβλήτα του λιμανιού, υποδέχθηκαν πολλές χιλιάδες Θεσσαλονικέων, αλλά και επισκεπτών της πόλης, οι οποίοι έκαναν τη βόλτα τους δίπλα στη θάλασσα, που ό,τι κι αν συμβεί αποδεικνύεται το πιο ισχυρό χαρακτηριστικό της πόλης εδώ και αιώνες.
Πέρα, λοιπόν, από τον βυζαντινό της χαρακτήρα η Θεσσαλονίκη οφείλει να αναδείξει και το μεσογειακό της πρόσωπο. Διότι μπορεί η από γεωγραφική άποψη να βρίσκεται στα… ορεινά της Μεσογείου, αλλά η Θεσσαλονίκη με το λιμάνι της δεν παύει να αποτελεί βασικό σταθμό στη διακίνηση προϊόντων -και ανθρώπων μέχρι πριν από 100 χρόνια- στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Στα Βαλκάνια και τις παρευξείνιες περιοχές μέχρι την Κεντρική Ασία.
Ούτε… σκαμπό ελεύθερο
Από οικονομική άποψη μεγάλοι κερδισμένοι των ημερών οι επιχειρήσεις εστίασης της Θεσσαλονίκης, που παρέμειναν ανοιχτές. Διότι αρκετές παρέμειναν κλειστές λόγω των ημερών. Τα καφέ, τα ουζερί και τα εστιατόρια ήταν κατάμεστα από κόσμο και ιδιαίτερα στο κέντρο δεν έβρισκες ούτε καρέκλα, ούτε… σκαμπό. Κυριολεκτικά. Με την οικονομική και ενεργειακή κρίση να κάνει… διάλλειμα.
Οι… πάμφτωχοι Έλληνες
Ποια… κρίση δηλαδή; Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα οικονομικά ρεπορτάζ εδώ και πολύ καιρό δημοσίευσε ως πρώτο θέμα η «Καθημερινή της Κυριακής», που κυκλοφόρησε την παραμονή των Χριστουγέννων. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, όπως προκύπτουν από τις φορολογικές δηλώσεις του 2022 -για τα εισοδήματα του 2021- και δημοσιεύει η εφημερίδα η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα δεν ζει απλώς, βασιλεύει. Σημειώστε:
• Τέσσερις στους δέκα φορολογούμενους εμφανίζουν ετήσιο εισόδημα κάτω των 5000 ευρώ, περί τα 400 ευρώ το μήνα.
• Εισοδήματα άνω των 20.000 ευρώ ετησίως -1.700 ευρώ και άνω μηνιαίως- εμφανίζει το 17% των φορολογουμένων.
• Οι περίπου 615.000 αυτοαπασχολούμενοι, τα φυσικά πρόσωπα που μοιράζονται έσοδα 39 δισ. ευρώ, δηλώνουν καθαρά κέρδη μόλις 3,4 δισ. ευρώ -ούτε καν το 10% του τζίρου τους. Το καλύτερο είναι ότι περίπου το 50% από αυτούς τους αυτοαπασχολούμενους εμφανίζονται να επιβιώνουν με ζημίες επί σειρά ετών. Θα μπορούσαν να είναι υποψήφιοι ταυτόχρονα για τα Νόμπελ οικονομίας και… χημείας.
Εννοείται ότι δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας -ή μάλλον ούτε ένας νοήμων άνθρωπος στον πλανήτη Γη- που να πιστεύει στην αυθεντικότητα αυτής της εικόνας. Το κακό είναι ότι επειδή οι οργανωτικές δυνατότητες του ελληνικού κράτους παραμένουν σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα, τα στοιχεία αυτά αξιοποιούνται για τη διαμόρφωση της κοινωνικής πολιτικής της κυβέρνησης -και κάθε κυβέρνησης εδώ και πολλά χρόνια. Από αυτά τα απολύτως ψευδεπίγραφα, στα όρια της πλαστότητας, στοιχεία προκύπτουν οι δικαιούχοι των διαφόρων επιδομάτων, των διαφόρων… pass και των διαφόρων κύκλων επιστρεπτέας προκαταβολής που έγινε μη επιστρεπτέα. Επειδή, λοιπόν, το… έγκλημα είναι ομαδικό και οργανωμένο στα όρια του «όλοι μαζί τα φάγαμε», τα λεφτά δεν φτάνουν για την ουσιαστική συμπαράσταση όσων έχουν πραγματική ανάγκη -δε μπορεί θα υπάρχουν κι αυτοί.
Επομένως, αντί να κατηγορούμε για τα χάλια μας τον εκάστοτε πρωθυπουργό ή υπουργό Οικονομικών ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη. Αλλά και ο εκάστοτε υπουργός και υπουργός Οικονομικών δεν δικαιούται -δυστυχώς για τους ίδιους λόγους- να επαίρεται για την επιτυχία της όποιας πολιτικής που ασκούν, επειδή αυξήθηκε η εισπραξιμότητα του… ΦΠΑ. Διότι -με βάση τα δεδομένα των επίσημων εισοδημάτων των Ελλήνων- πέραν της ανικανότητας ελέγχου της κατάστασης, εξ’ ορισμού υπάρχουν πολλές αδικίες ή μάλλον κυρίως αδικίες. Μια πλαστή εικόνα οδηγεί σε πλαστά μέτρα και επομένως σε πλαστά αποτελέσματα. Φανταστείτε να μην υπήρχε η πανδημία και η… ψηφιακή επέλαση Πιερρακάκη. Είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει από φορολογική άποψη η Ελλάδα βρίσκεται στον 20ο αιώνα και μάλλον θα αργήσει να εισέλθει στον 21ο.
Η… μαυρίλα της γκρι εργασίας
Εξίσου… μαυρίλα επικρατεί στον «χώρο της εργασίας», όπως χαρακτηρίζουν τις δουλειές οι συνδικαλιστές. Είναι, επίσης προφανές, ότι και στο συγκεκριμένο πεδίο το δούλεμα πηγαίνει σύννεφο. Η γκρίζα, αδήλωτη εργασία βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα και η συζήτηση αν γι’ αυτό φταίνε περισσότερο οι εργοδότες ή οι εργαζόμενοι -πολλοί εκ των οποίων εισπράττουν επιδόματα ανεργίας και άλλα- είναι άνευ ουσίας. Σημασία έχει το αποτέλεσμα. Το κακό είναι ότι κάθε φορά που βλέπουν το φως της δημοσιότητας στοιχεία που οδηγούν σε αυτονόητες και δυσάρεστες διαπιστώσεις στο δημόσιο διάλογο εμφανίζεται μετ’ επιτάσεως η άποψη ότι ήρθε η ώρα να δούμε τη χώρα μας και το σύστημα της στα σοβαρά. Φυσικά ποτέ η συζήτηση αυτή δεν προχωράει, χαμένη σε υποθέσεις όπως της Εύας Καϊλή, των παρακολουθήσεων, του βιασμού της 12χρονης, του κύματος μικροεγκληματικότητας και των ποδοσφαιρικών μεταγραφών.
Το mega project και το… ορφανό 1,5 χλμ.
Η είδηση κυκλοφόρησε χθες στο Διαδίκτυο. Πήρε έκταση εν μέρει επειδή έχει ενδιαφέρον και εν μέρει επειδή η 2η μέρα των Χριστουγέννων είναι ημέρα χωρίς πολλές ειδήσεις. Σύμφωνα, λοιπόν, με την είδηση «Ένα στρατηγικής σημασίας έργο, που έχει τη δυναμική να καταστήσει την Ελλάδα βασικό εμπορευματικό και μεταφορικό hub στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, είναι το ελληνοβουλγαρικό mega project Sea2Sea. Το διασυνοριακό έργο Ελλάδας-Βουλγαρίας «Sea2Sea» προβλέπει ουσιαστικά την ανάπτυξη ενός ευρωπαϊκού σιδηροδρομικού διαδρόμου που θα συνδέει τα λιμάνια της Θεσσαλονίκης, της Καβάλας και της Αλεξανδρούπολης, με τα αντίστοιχα της Μαύρης Θάλασσας (Μπουργκάς και Βάρνα) και του Δούναβη (Ρούσε). Στο διακρατικό αυτό project, εντάσσονται επί ελληνικού εδάφους δύο από τα πλέον κομβικά έργα του Ανταγωνιστικού Διαλόγου που προωθεί η ΕΡΓΟΣΕ, υπό τη διοίκηση Χρήστου Βίνη.
Πρόκειται για την κατασκευή της νέας σιδηροδρομικής γραμμής Θεσσαλονίκη - Τοξότες και την αναβάθμιση της γραμμής Αλεξανδρούπολη - Ορμένιο, έργα που αποτελούν τον κορμό της Ανατολικής Σιδηροδρομικής Εγνατίας, και τα οποία έχουν ήδη εισέλθει στη β΄ φάση της διαγωνιστικής διαδικασίας με τη μέθοδο του Ανταγωνιστικού Διαλόγου».
Καλό το παραμύθι, αλλά δεν έχει… δράκο. Μακάρι η ΕΡΓΟΣΕ να καταφέρει να φτιάξει ή να εκσυγχρονίσει σιδηροδρομικό δίκτυο εκατοντάδων χιλιομέτρων –τόσα χρειάζονται για την υλοποίησης του συγκεκριμένου project.
Μέχρι τότε, όμως, η ΕΡΓΟΣΕ ας φροντίσει να ολοκληρωθεί η σιδηροδρομική διασύνδεση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης με το βασικό σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας, μιας διαδρομή περίπου 1200 – 1500 μέτρων. Διότι καλά είναι τα mega project, αλλά η καθημερινή λειτουργία της οικονομίας ορισμένες φορές εξαρτάται από κάποιο… ορφανό επί δεκαετίες 1,5 χιλιόμετρο.