Πολύς ήταν ο κόσμος που κατέβηκε στις χθεσινές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, που είχαν στο επίκεντρό τους τη συμπλήρωση ενός έτους από την τραγωδία των Τεμπών. Στη Θεσσαλονίκη η εικόνα ήταν ικανοποιητική, σε σχέση πάντα με ό,τι συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Διότι αν ανατρέξουμε στη… μεταπολίτευση και μέχρι τη δεκαετία του 1990 ανάλογες καταστάσεις ήταν πολύ μαζικότερες. Σημασία έχει ότι οι πολίτες δεν ξεχνούν, τουλάχιστον δεν ξεχνούν εύκολα ή τόσο εύκολα. Διότι το συγκεκριμένο σύνθημα «Δεν ξεχνώ» έχει ακουστεί κι άλλες φορές τα τελευταία 50 χρόνια, αλλά η επιρροή του -δυστυχώς- είχε ημερομηνία λήξεως. Διότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζει ενθυμούμενος μόνο τις καταστροφές. Ζητάει και κάτι δημιουργικότερο, δηλαδή την αντιστροφή μιας καταστροφικής συνθήκης. Μόνο που στην Ελλάδα -και τον ελληνισμό- κάτι τέτοιο είναι από εξαιρετικά σπάνιο μέχρι ανύπαρκτο. Πόσοι από αυτούς που δήθεν δεν ξεχάσαμε δικαιώθηκαν; Γιατί τα ίδια και τα ίδια λάθη επαναλαμβάνονται; Γιατί -τελικά- ο συναισθηματισμός μας σαρώνει τα πάντα, αλλά οδηγεί στο… τίποτα; Και γιατί άραγε ερωτήσεις σαν κι αυτές είναι καταδικασμένες να παραμείνουν αναπάντητες.
Φωτοβολταϊκό μόνο, περιμένει
Η στροφή στην πράσινη ενέργεια είναι ορατή παγκοσμίως. Εξάλλου, είναι το στοίχημα των επόμενων δεκαετιών και η πράσινη μετάβαση μας απασχολεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο όλους. Ανάμεσα στα πολλά, το βλέπουμε και στους δρόμους της Θεσσαλονίκης με τα ηλεκτρικά, υβριδικά αυτοκίνητα. Το βλέπουμε και με τα φωτοβολταϊκά, που παράγουν ηλεκτρική ενέργεια με μειωμένο κόστος. Ωστόσο, σε στάση του ΟΑΣΘ στην Ανδριανουπόλεως, στην προέκταση της Παπανδρέου (πρώην Ανθέων), η εικόνα είναι… ανεξήγητη. Το στέγαστρο φιλοξενεί -τουλάχιστον φιλοξενούσε το περασμένο Σάββατο, όταν τραβήχτηκε η φωτογραφία- φωτοβολταϊκό, το οποίο δεν έχει προφανή χρησιμότητα. Διότι στη συγκεκριμένη στάση δεν υπάρχει πίνακας τηλεματικής για την παροχή πληροφοριών για τα δρομολόγια, οπότε προς τι; Ενδεχομένως να υπάρξει κάτι μελλοντικά που θα εξηγεί την ύπαρξη του… μοναχικού φωτοβολταϊκού, το οποίο προς το παρόν μαζεύει ήλιο.
Η βία των ανηλίκων
«Ανήλικοι ξυλοκοπούν άγρια δικηγόρο στα Τρίκαλα». «Συνελήφθη 15χρονος που χτύπησε συμμαθητή του σε Γυμνάσιο στη Σητεία». «Αστυνομική δράση για… ανήλικους στη Χαλκηδόνα». «14 ανήλικοι στο Περιστέρι ξυλοκόπησαν 17χρονο». Η βία των ανηλίκων είναι καθημερινά στα κεντρικά θέματα της ειδησιογραφίας. Πάντοτε το περιεχόμενο τέτοιων ειδήσεων είναι σοκαριστικό και όποιος διαβάζει ή ακούει μια τέτοια είδηση -αν έχει στοιχειώδη ευαισθησία- συγκλονίζεται. Διότι όσο κι αν έχει… σκληραγωγηθεί κάποιος από τις μαύρες ειδήσεις, πάντοτε θα τον ξενίζει η βιαιότητα -στην πραγματικότητα η βαρβαρότητα- ανάμεσα σε παιδιά ηλικίας ακόμη και κάτω των 15 ετών. Η βία των ανηλίκων έχει εξελιχθεί, πλέον, σε μάστιγα και το φαινόμενο καθημερινά διογκώνεται. Ή μήπως το παρατηρούμε τώρα επειδή λόγω της μεγάλης διείσδυσης των social media και της αναπαραγωγής των σκληρών βίντεο από τα sites τα νέα κυκλοφορούν περισσότερο και γρηγορότερα; Οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν πως ισχύουν και τα δύο.
Πλαστικό χρήμα στις λαϊκές
«Θα πληρώσετε με μετρητά ή με κάρτα;». Την ερώτηση αυτή ακούν ολοένα και περισσότερο όσοι επιλέγουν τις λαϊκές αγορές για τις προμήθειες της εβδομάδας. Οι έμποροι στις λαϊκές έχουν εναρμονιστεί, από την αρχή της χρονιάς, με τις επιταγές της πολιτείας και έχουν σε κοινή θέα τα POS ή ταμπέλες που αναφέρουν πως οι πελάτες τους μπορούν να πληρώσουν και με πιστωτική ή χρεωστική κάρτα. Η νέα πραγματικότητα θυμίζει κάτι από στεγασμένο εμπόριο με τη διαφορά πως κάποιοι πωλητές προσπαθούν να προστατεύσουν τα «ανεκτίμητα» POS και τα βάζουν μέσα σε προστατευτικά… σακουλάκια.Τώρα, λοιπόν, κάποιοι πωλητές προφυλάσσουν τα POS από τη βροχή, το αγιάζι ακόμη και από τον ήλιο μέσα σε πλαστικές διαφάνειες ενώ συχνά διαμαρτύρονται πως αν τύχει και ξεχάσουν να τα φορτίσουν τότε μένουν εκτεθειμένοι. Άλλοι πάλι τα ανοιγοκλείνουν συνεχώς για να τα διατηρήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο φορτισμένα. «Μας έβαλαν» -όπως λένε- «μπελά στο κεφάλι μας…». Ο εκσυγχρονισμός και ο ψηφιακός μετασχηματισμός μόνο καλό κάνει στην οικονομία, ακόμη και να μέχρι στιγμής όσοι χρησιμοποιούν τις κάρτες τους για να πληρώσουν στους πάγκους της λαϊκής είναι σχετικά λίγοι. Αυτό εξηγείται από την ηλικία των πελατών στις λαϊκές, τις οποίες προτιμούν οι μεγαλύτεροι. Είναι, όμως, βέβαιο ότι η χρήση του πλαστικού χρήματος στο υπαίθριο εμπόριο θα επεκτείνεται διαρκώς όσο περνάει ο καιρός.
Η Nelly´s στη Θεσσαλονίκη
Μεγάλη η προσέλευση του κόσμου στα εγκαίνια της φωτογραφικής έκθεσης Nelly´s στο MOMus-Μουσείο Φωτογραφίας, που έσπευσε να θαυμάσει το πολυδιάστατο έργο της πρωτοπόρου φωτογράφου -κατά κόσμον Έλλης Σουγιουλτζόγλου - Σεραϊδάρη- από τα χρόνια της μαθητείας της στη Δρέσδη στις αρχές του 1920 και τη φωτογραφική της πορεία στην Αθήνα, μέχρι και την ολοκλήρωση της καριέρας της στη Νέα Υόρκη. Το φιλότεχνο κοινό -με μεγάλη εκπροσώπηση νέων ανθρώπων- μπήκε σε ένα φωτογραφικό σύμπαν μιας άλλης εποχής, όπου χορεύτριες με φόντο τον Παρθενώνα «συναντούν» τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Κωστή Παλαμά, τη Σοφία Βέμπο και μουσικοί από την Κρήτη παίζουν «δίπλα» σε αγρότισσες από τα Ιωάννινα. Πολλές από τις φωτογραφίες της Nelly´s μάλιστα κατά την εργασία της στην Ελλάδα έγιναν η πρώτη… μαγιά για τη διαφήμιση της χώρας στο εξωτερικό ως τουριστικής. Παρών στα εγκαίνια και ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Στέλιος Αγγελούδης, ο οποίος παίρνοντας τον λόγο δήλωσε εντυπωσιασμένος και μίλησε για μια εξαιρετική έκθεση, αλλά και για μια καλλιτέχνιδα πολύ μπροστά από την εποχή της. Ο δε πρόεδρος του MOMus, Επαμεινώνδας Χριστοφιλόπουλος, κρατώντας στα χέρια του το λεύκωμα που ετοιμάστηκε για την έκθεση, κάλεσε τον κόσμο να το προμηθευτεί –«δεν ντρέπομαι που σας το λέω» είπε, «αφού δεν πρέπει να λείπει από κανένα σπίτι». Η έκθεση, αποτελεί προσαρμογή της αναδρομικής που παρουσιάστηκε το 2023 στην Αθήνα από το Μουσείο Μπενάκη, θεματοφύλακα του έργου της φωτογράφου, με αφορμή τη συμπλήρωση 25 χρόνων από τον θάνατό της. Θα βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη έως τις 28 Απριλίου.
ΥΓ. Και μην ξεχνάτε να χαρείτε τη σημερινή ημέρα. Είναι μία και μοναδική κάθε τέσσερα χρόνια. Δηλαδή ανάμεσά μας υπάρχουν και κάποιοι που δεν έχουν γενέθλια κάθε χρόνο και άρα δεν έχουν να σκέφτονται κάθε χρόνο ότι μεγαλώνουν! Χρόνια τους πολλά!