Ποιος είναι ο δρόμος που θέλει να ακολουθήσει η κυβέρνηση;

Σε παλαιότερο σημείωμά μου είχα τίτλο «Ξέρουμε τι δεν θέλουμε, αλλά δεν ξέρουμε τι θέλουμε». Είναι προφανές ότι αυτό ισχύει και σήμερα, παρά το γεγονός ότι στις δημοσκοπήσεις οι ερωτώμενοι -σε ποσοστό άνω του 70%- δηλώνουν την επιθυμία τους να παραμείνουμε στο ευρώ και να υπάρξει συμφωνία με τους δανειστές.

 

Όμως, κατά τις προεκλογικές εξαγγελίες της κυβέρνησης, υπήρξαν σε μια παράγραφο δύο αντιτιθέμενες υποσχέσεις. Ότι θα παραμείνουμε μεν στην Ευρωζώνη, αλλά θα επιλέξουμε την σύγκρουση με τους δανειστές μας. Εκείνο που δεν διευκρινίσθηκε, είναι μέχρι ποίου σημείου θα οδηγηθεί η σύγκρουση.

 

Οι ψηφοφόροι που προτίμησαν τον ΣΥΡΙΖΑ έλαβαν υπόψη την πρώτη εξαγγελία, της παραμονής στην Ευρωζώνη, εκ του λόγου ότι ουδείς λογικός άνθρωπος, που ζει στο σήμερα και όχι στην «Οχτωβριανή Επανάσταση» του 1917, μπορεί να διανοηθεί ότι η κυβέρνηση θα οδηγήσει την χώρα σε τριτοκοσμικούς δρόμους, όμοιους μ’ αυτούς της Βόρειας Κορέας.

 

Αλλά, η τρίμηνη διακυβέρνηση της χώρας δεν μας οδηγεί με βεβαιότητα να αντιληφθούμε ποιο είναι το κίνητρο που ωθεί σε δράση την κυβέρνηση. Κατευθύνει τις ενέργειές της το 4% των Συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ (κατά δήλωση του κ. Πανούση) ή το άλλο 32% που έδωσε την εκλογική νίκη στο κόμμα; Η κυβερνητική δραστηριότητα στο εσωτερικό της χώρας δείχνει απομάκρυνση από τη Δύση.

 

Και μάλλον είναι συνειδητή επιλογή, επειδή εξακολουθούν να υπουργούν η κα. Χριστοδουλοπούλου (η οποία κάλεσε τους μετανάστες να έρχονται στην Ελλάδα - ευτυχώς δεν τους ευχαρίστησε «που μας προτίμησαν» όπως είχε πράξει ο Πρόεδρος κ. Παυλόπουλος), ο κ. Μπαλτάς (που ικανοποίησε το όνειρό του να καταργηθούν οι καταρκτήριες εξετάσεις στα Πειραματικά Σχολεία, και έκτοτε «μη τον είδατε»), ο κ. Παρασκευόπουλος (που ικανοποίησε το αίτημα περιθωριακών στοιχείων να καταργηθούν οι φυλακές υψίστης ασφαλείας και να εγκατασταθεί στο σπίτι του ο Σάββας Ξηρός, μη έχοντας την ικανότητα να αντιληφθεί ότι μάς οδήγησε σε αντιπαλότητα με τις ΗΠΑ, που για λόγους δικούς τους ήταν στο πλευρό μας, πιέζοντας τους Γερμανούς) και πλήθος άλλων στελεχών που απαιτούν απομάκρυνση από το ευρώ.

 

Ποιος είναι επομένως ο δρόμος που θέλει να ακολουθήσει η κυβέρνηση; Ο τριτοκοσμικός, που ήδη ακολουθείται στο εσωτερικό, ή ο ευρωπαϊκός που μένει στα λόγια, χωρίς να γνωρίζουμε τι πραγματικά σκέπτεται; Ποιος Έλληνας ή ξένος θα επενδύσει στην Ελλάδα της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας; Και πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν πολιτικοί σε υπεύθυνες θέσεις -και να παραμένουν ακόμη- οι οποίοι διαμαρτύρονται για την εφαρμογή του νόμου, στην περίπτωση των περιθωριακών στοιχείων που "κατέλαβαν" την Πρυτανεία (με 19ήμερη καθυστέρηση), με την νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ να απευθύνει δριμύ κατηγορώ κατά του υπουργού κ. Πανούση;

 

Τι να υποθέσουμε, επομένως; Επί τρίμηνο, έχουν παραλύσει τα πάντα. Υποτίθεται, ότι λόγω των συζητήσεων που γίνονται στην Ευρώπη, τα εσωτερικά θέματα μπήκαν στο περιθώριο. Η Ε.Ε. μάς κατηγορεί για κωλυσιεργία, μάλιστα δε ο Economist υποστήριξε πως ο κ. Βαρουφάκης σκοπίμως οδηγεί τις συζητήσεις σε αδιέξοδο. Ποιός μπορεί μετά βεβαιότητας να μας πει τι σκοπό έχει η κυβέρνηση; Αλλά, πράγματι έχει κάποιο σκοπό, ή «πάμε και βλέπουμε»;

 

Το μοναδικό επιχείρημα που προβάλλεται, είναι ότι λόγω της γεωστρατηγικής μας θέσεως, και της δυσκολίας των Γερμανών να αναλάβουν το βάρος αναταραχής στην Ευρωζώνη, οι δανειστές θα υποκύψουν. Και αν δεν υποκύψουν και υποχρεωθεί η κυβέρνηση σε συμφωνία παρόμοια των προηγουμένων;

Θα έχει απέναντί της τις Συνιστώσες, που έμαθαν να δρουν με ασυδοσία. Ο Θεός βοηθός.

 

Ο Μακεδών