Γιατί χαρακτηρίζεται σχεδόν ακατόρθωτη η υλοποίηση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, που έχει στόχο να κλείσει τις μαύρες τρύπες που ανακύπτουν συνεχώς στον προϋπολογισμό.
Σε παλιές, γνωστές, συνταγές θα καταφύγει για μια ακόμα φορά το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, προκειμένου να κλείσει τις μαύρες τρύπες που ανακύπτουν συνεχώς σε προϋπολογισμό, μνημόνιο Α, μνημόνιο Β και οπουδήποτε αλλού. Κι όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, η αρχή γίνεται από το κομμάτι των αποκρατικοποιήσεων. Μόνο που ο στόχος που τίθεται, όπως και σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, είναι κάτι παραπάνω από μαξιμαλιστικός. Συγκεκριμένα, το υπουργείο Οικονομικών προσβλέπει στη συγκέντρωση του ποσού των 7 δισ. ευρώ, μέσα στους επόμενους 12 το πολύ 18 μήνες, αν και είναι τοις πάσι γνωστό ότι κάτι τέτοιο είναι σχεδόν ακατόρθωτο.
Κι αυτό για πολλούς λόγους. Οι σημαντικότεροι έχουν να κάνουν με: α) το «προϊόν» το οποίο πωλείται και β) με τη ρευστότητα που υπάρχει στην αγορά και κατ επέκταση το ενδιαφέρον που θα επιδειχθεί. Ειδικότερα αυτή τη στιγμή, με εξαίρεση την περίπτωση του ΟΠΑΠ κι ενδεχομένως του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, κανένα άλλο περιουσιακό στοιχείο του δημοσίου δεν είναι σε θέση να «ξελασπώσει» το κρατικό ταμείο. Αλλά ακόμα και γι αυτούς τους δύο οργανισμούς, υπό τις παρούσες συνθήκες, το αντίτιμο το οποίο μπορεί να εξασφαλισθεί είναι μάλλον περιορισμένο. Κι αυτό γιατί το timing είναι κακό, αλλά οι ανάγκες αδήριτες.
Κι αυτό για πολλούς λόγους. Οι σημαντικότεροι έχουν να κάνουν με: α) το «προϊόν» το οποίο πωλείται και β) με τη ρευστότητα που υπάρχει στην αγορά και κατ επέκταση το ενδιαφέρον που θα επιδειχθεί. Ειδικότερα αυτή τη στιγμή, με εξαίρεση την περίπτωση του ΟΠΑΠ κι ενδεχομένως του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, κανένα άλλο περιουσιακό στοιχείο του δημοσίου δεν είναι σε θέση να «ξελασπώσει» το κρατικό ταμείο. Αλλά ακόμα και γι αυτούς τους δύο οργανισμούς, υπό τις παρούσες συνθήκες, το αντίτιμο το οποίο μπορεί να εξασφαλισθεί είναι μάλλον περιορισμένο. Κι αυτό γιατί το timing είναι κακό, αλλά οι ανάγκες αδήριτες.