Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, ωστόσο πολλές φορές η πολιτική χαράσσεται μέσα από πολύ περίεργες ατραπούς. Το γεγονός, για παράδειγμα, ότι η κυβέρνηση δεν αυξάνει τον ΦΠΑ στο μοσχαρίσιο κρέας, γιατί είναι σε μεγάλο ποσοστό εισαγόμενο από τη Γαλλία και η κυβέρνηση δεν θέλει να χαλάσει τις σχέσεις της με τον κ. Ολάντ, είναι ένα ενδεικτικό παράδειγμα.
Τέτοια, λέγεται ότι υπάρχουν πολλά. Κάποιοι καχύποπτοι, για παράδειγμα, θεωρούν ότι πίσω από τις αποφάσεις για την οριστική τιμολόγηση των τελών κυκλοφορίας – όταν τελικά γίνει – κρύβεται η ευρωπαϊκή ή η αμερικανική ή η ιαπωνική αυτοκινητοβιομηχανία. Γεγονός πάντως αποτελεί ότι τα κριτήρια με βάση τα οποία λαμβάνονται οι αποφάσεις είναι πολλές φορές πολύ συγκεχυμένα.
Ουσιαστικά είναι μια διαδικασία η οποία στηρίζεται πολύ και στη λογική του δούναι και λαβείν, με τους όποιους εταίρους μιας χώρας. Για παράδειγμα, αυτό τον καιρό η κυβέρνηση δίνει μια μάχη οπισθοφυλακής, για να διαφυλάξει το απυρόβλητο της πρώτης κατοικίας από πλειστηριασμούς. Ως γνωστόν, το θέμα απασχόλησε τη συζήτηση με τον πρόεδρο του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου, Μ. Σουλτς και τον Επίτροπο Οικονομικών Υποθέσεων, Π. Μοσκοβισί, που βρέθηκαν στην χώρα μας κάποια στιγμή πριν από μερικές μέρες, ενώ το θέμα ετέθη και στον ίδιο τον πρόεδρο Ολάντ κατά την εδώ επίσκεψη του...