Στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά των υπουργών Οικονομίας και Υποδομών προσέφυγαν πολλές ενώσεις ιστιοπλόων, ζητώντας να ακυρωθούν οι αποφάσεις του που καθορίζουν τις ανώτατες τιμές ναύλων οικονομική
Στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά των υπουργών Οικονομίας και Υποδομών προσέφυγαν η Ένωση Επιχειρήσεων Ακτοπλοΐας, η Ναυτιλιακή Εταιρεία Κρήτης, η Ναυτιλιακή Εταιρεία Λέσβου και η Χελλένικ Ση Γουέης Ανώνυμη Ναυτιλιακή Εταιρεία και ζητούν να ακυρωθεί η από 30.4.2010 απόφασή του, όπως και οι όμοιες προγενέστερες μέχρι το 2005 που καθορίζουν τις ανώτατες τιμές ναύλων οικονομικής ή ενιαίας θέσης επιβατών, οχημάτων και εμπορευμάτων των πλοίων ακτοπλοΐας.
Η Ένωση και οι άλλοι προσφεύγοντες στο ΣτΕ υποστηρίζουν ότι η επιβολή ανώτατης τιμής στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια είναι αντίθετη στη Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην Ευρωπαϊκή νομοθεσία και τις αποφάσεις του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ήδη Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης).
Όπως αναφέρουν στην προσφυγή τους, μετά την ενσωμάτωση του κανονισμού 3577/1992 στο εθνικό μας νομοθετικό πλαίσιο τον Ιανουάριο του 2004 απαγορεύεται να είναι σε ισχύ κάθε νομοθετική διάταξη αντίθετη στον κανονισμό αυτό και το κοινοτικό δίκαιο που διέπει την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών ακτοπλοΐας.
Ακόμη αναφέρουν ότι μετά το 2004 κρατικός έλεγχος τιμών (εισιτηρίων) είναι δυνατός μόνο σε περιπτώσεις καταχρηστικών, υπερβολικών τιμολογήσεων (excessive pricing), δηλαδή στις περιπτώσεις που δεν υπάρχει «εύλογη σχέση μεταξύ τιμών και οικονομικής αξίας προϊόντος ή παρεχόμενης υπηρεσίας».
Η Ένωση και οι άλλοι προσφεύγοντες στο ΣτΕ υποστηρίζουν ότι η επιβολή ανώτατης τιμής στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια είναι αντίθετη στη Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην Ευρωπαϊκή νομοθεσία και τις αποφάσεις του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ήδη Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης).
Όπως αναφέρουν στην προσφυγή τους, μετά την ενσωμάτωση του κανονισμού 3577/1992 στο εθνικό μας νομοθετικό πλαίσιο τον Ιανουάριο του 2004 απαγορεύεται να είναι σε ισχύ κάθε νομοθετική διάταξη αντίθετη στον κανονισμό αυτό και το κοινοτικό δίκαιο που διέπει την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών ακτοπλοΐας.
Ακόμη αναφέρουν ότι μετά το 2004 κρατικός έλεγχος τιμών (εισιτηρίων) είναι δυνατός μόνο σε περιπτώσεις καταχρηστικών, υπερβολικών τιμολογήσεων (excessive pricing), δηλαδή στις περιπτώσεις που δεν υπάρχει «εύλογη σχέση μεταξύ τιμών και οικονομικής αξίας προϊόντος ή παρεχόμενης υπηρεσίας».