Καλημέρα σας!
Η πρόταση της στήλης για το πασχαλινό τραπέζι είναι για ένα πιάτο σκέτα μακαρόνια. Χωρίς σάλτσα, χωρίς κιμά, χωρίς τυρί, χωρίς τίποτα συνοδευτικό. Αφού –όπως είπε χθες ο Αλέξης Τσίπρας- αυτό θα είναι «το τελευταίο Πάσχα που το τραπέζι στο σπίτι θα είναι τόσο φτωχό» ας το θυμόμαστε για τα καλά. Να το λέμε και στις επόμενες γενιές. Διότι από του χρόνου οι Έλληνες κάθε Πάσχα θα τρώμε… βασιλικά και ως γνωστόν η καλοπέραση προκαλεί αμνησία. Τέλος πάντων, καλό θα είναι να περάσει αυτή η προεκλογική περίοδος γρήγορα, διότι κάθε μέρα –ή σχεδόν κάθε μέρα- ακούμε και κάτι που θεωρητικά (θα έπρεπε να) είναι… ανήκουστο. Ή βλέπουμε απίθανα πράγματα, όπως τις καθημερινές βόλτες του κ. Άδωνι Γεωργιάδη στις αγορές. Τα χαμόγελα, τις φωτογραφίες και τις δηλώσεις του ανάμεσα σε τσιγκέλια με σφαγμένα αρνιά και ράφια των σούπερ μάρκετ που είναι τίγκα στο ρύζι και τα μακαρόνια. Ο υπουργός Ανάπτυξης κάνει προσπάθεια να κρατήσει χαμηλές τιμές στα τρόφιμα, αυτή είναι η δουλειά του. Κυρίως, όμως, κάνει προσπάθεια να πείσει τους πάντες ότι τα τρόφιμα έχουν καλές τιμές, αυτή είναι η ειδικότητά του. Χωρίς να θέλουμε να συγκρίνουμε Τσίπρα με Γεωργιάδη –στο κάτω κάτω ο κ. Άδωνις δεν διεκδικεί θέση πρωθυπουργού- ούτε φτωχό θα είναι φέτος το τραπέζι των περισσότερων Ελλήνων, ούτε λογικές είναι οι τιμές των τροφίμων. Ο πολύς κόσμος, αυτό που στα δύσκολα οι πολιτικοί ονομάζουν λαός και στα εύκολα αναβαθμίζουν σε πολίτες, έχει στοιχειώδη νοημοσύνη. Κανείς δε λέει πως στην Ελλάδα του 2023 δένουν τα σκυλιά με τα λουκάνικα, αλλά η έννοια «φτωχό τραπέζι» είναι υπερβολική για τις συντριπτικά περισσότερες περιπτώσεις. Ούτε κανείς σοβαρός άνθρωπος ρίχνει την πλήρη ευθύνη για την ακρίβεια στην κυβέρνηση που εκπροσωπεί ο κ. Γεωργιάδης, αλλά οι τιμές των τροφίμων είναι σήμερα πολύ ακριβότερες από πέρσι και πρόπερσι. Συμπέρασμα: Οι εκλογές θα γίνουν, οι καρέκλες της εξουσίας θα μοιραστούν, αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να οδηγηθούμε ομαδικά στο… ψυχιατρείο.
Το ένα και μοναδικό θέμα
Τα Τέμπη –για την ακρίβεια το τραγικό δυστύχημα, οι συνθήκες που έγινε και όσα αποκαλύφθηκαν- είναι ένα μεγάλο θέμα. Τα πολεοδομικά της Μυκόνου, που εκτός από τοπογραφικά και πολεοδομικές άδειες, περιλαμβάνουν μπράβους, ξύλο και ολονύχτια μαύρη εργασία είναι ένα άλλο θέμα. Η άνεση του Κασιδιάρη, ο οποίος αν και έγκλειστος στις φυλακές Δομοκού επικοινωνεί διαρκώς με τον έξω κόσμο κι εδώ και δύο χρόνια κάνει προεκλογική εκστρατεία στα κοινωνικά δίκτυα, είναι, επίσης, ένα σοβαρό θέμα. Λάθος! Όλα αυτά τα… θέματα είναι ένα. Είναι το ελληνικό κράτος, που σε συνδυασμό με το ελληνικό σύστημα και αξιοποιώντας την ελληνική… ιδιοτυπία, δημιουργούν χάος. Η επιπολαιότητα, η ανευθυνότητα και η αδιαφορία. Η μόνιμη και πλήρως αστήρικτη βεβαιότητα ότι «όλα πάνε καλά», που διαψεύδεται κάθε φορά που κάτι πηγαίνει στραβά και το πουλόβερ αρχίζει να ξηλώνεται. Εν κατακλείδι: το ελληνικό κράτος και το ελληνικό σύστημα θέλουν… ρεκτιφιέ. Το πράγμα δεν πάει άλλο. Κι αν κάποιοι νομίζουν ότι εξακολουθεί να πηγαίνει, σύντομα θα διαψευστούν, μόλις συμβεί η επόμενη στραβή, που έρχεται με μαθηματική ακρίβεια. Όσο για την ελληνική ιδιοτυπία, ένα μέγα παραμύθι που έχει καλλιεργήσει το –κατά Σαρτζετάκην- ανάδελφο έθνος των Ελλήνων, αποτελεί μύθο. Ενδεχομένως ριζωμένο βαθιά στη συνείδηση κάποιων που στον 21ο αιώνα πιστεύουν ότι «Έλληνας γεννιέσαι, δε γίνεσαι», αλλά πάντως μύθο…
Δυόμισι ώρες αναμονή
Το αίσχος των πολύωρων καθυστερήσεων στα Κτηματολογικά γραφεία της Θεσσαλονίκης συνεχίζεται. Όχι σε όλα, αλλά τουλάχιστον στο κεντρικό, που βρίσκεται στη ΧΑΝΘ, αλλά και σε εκείνο της Νεάπολης, η κατάσταση εξακολουθεί να είναι δύσκολη για τους συναλλασσόμενους. Απλώς στο Κτηματολόγιο που βρίσκεται στη ΧΑΝΘ οι ουρές που σχηματίζονται από τα ξημερώματα δεν είναι εδώ και καιρό ορατές δια γυμνού οφθαλμού, διότι είναι ανοιχτή μία πόρτα που οδηγεί στην αυλή, την οποία… κρύβει ένας ψηλός τοίχος. Όσο για τη Νεάπολη, χαρακτηριστικό της κατάστασης είναι ότι πρόσφατα ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, Δημήτρης Φινοκαλιώτης, σε επίσκεψή του στον χώρο διαπίστωσε ότι μια κυρία που ήθελε να εξυπηρετηθεί είχε πιάσει… στασίδι από τις 2.30 μετά τα μεσάνυχτα. «Πρόκειται για νωρίς το πρωί ή για αργά το βράδυ», αναρωτήθηκε σκωπικά ο πρόεδρος, ο οποίος επισημαίνει ότι η ιστορία με τα Κτηματολόγια στη Θεσσαλονίκη εξελίσσεται σε πρόβλημα χωρίς λύση. Διότι ακόμη κι αν υπάρχει μικρή βελτίωση δεν μπορεί να θεωρηθεί λύση.
Επικίνδυνες δουλειές
Μια από τις πιο επικίνδυνες δουλειές σήμερα στη Θεσσαλονίκη είναι υπάλληλος σε μίνι μάρκετ ή πρακτορείο τυχερών παιχνιδιών, ιδιαίτερα εάν αυτές οι επιχειρήσεις μένουν ανοιχτές μέχρι αργά το βράδυ ή όλη τη νύχτα. Διότι, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς από το αστυνομικό δελτίο, αποτελούν τον εύκολο στόχο για τα κλεφτρόνια που ψάχνουν μερικά κατοστάρικα και κάποιο… σνακ. Η ευκολία με την οποία αυτοί οι φτωχοδιάβολοι μικροκακοποιοί βγάζουν λάμα, μαχαίρι ή οτιδήποτε άλλο μυτερό και απειλούν τη σωματική ακεραιότητα ή και την ίδια τη ζωή όσων εργάζονται είναι πολύ μεγάλη και εντελώς αυθάδης. Ως προς τη λεία θυμίζουν τον Γιάννη Αγιάννη στο μυθιστόρημα «Οι Άθλιοι» του Βίκτωρος Ουγκώ, που έκλεψε δύο καρβέλια από το φούρνο. Μόνο που εκείνος –ο Γιάννης Αγιάννης- το πλήρωσε με το κυνηγητό μιας ζωής, ενώ οι δικοί μας συνεχίζουν να κτυπούν ανενόχλητοι σχεδόν κάθε βράδυ. Είναι εξοργιστικό να… κερνάς κάποιον τρομάρα και φόβο, να τον οδηγείς σε κατάσταση σοκ που δεν θα ξεχάσει ποτέ στη ζωή του για 20,30, 100, 200 ευρώ!
Το ταμείο και η απομάκρυνση
Πριν από λίγους μήνες σε παραγωγικό φορέα της Θεσσαλονίκης εξελέγη νέος πρόεδρος, με φόντο ίντρικες βυζαντινού χαρακτήρα. Βαριά λόγια ακούστηκαν, απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί διατυπώθηκαν, μυστικοί δείπνοι έγιναν, πατρωνίες εκδηλώθηκαν σχεδόν απροκάλυπτα. Περίπου έναν χρόνο μετά ορισμένοι από τους πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου και πολλοί απ’ όσους έδρασαν παρασκηνιακά, έχουν μετανιώσει για την επιλογή τους. Το συζητούν μεταξύ τους, ενίοτε το λένε ανοιχτά. Μόνο που –όπως πολύ καλά γνωρίζουν οι πάντες- μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.