Το αεροπλάνο της Air Serbia προσγειώνεται στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης γύρω στις 3.30 το μεσημέρι προερχόμενο από το Βελιγράδι. Απογειώνεται και πάλι για την πρωτεύουσα της Σερβίας στις 4.10. Οι δύο πτήσεις έχουν ικανοποιητικές πληρότητες. Έτσι λένε οι υπεύθυνοι της εταιρίας. Αυτή ήταν η εικόνα τόσο στην πτήση από το «Μακεδονία» προς το αεροδρόμιο «Νίκολα Τέσλα» την περασμένη Πέμπτη, όσο και η αντίστροφη διαδρομή χθες Κυριακή.
Επιβάτες που δεν πηγαίνουν μόνο από τη μία πόλη στην άλλη, από τη μία χώρα στην άλλη. Ταξιδιώτες με μακρινούς προορισμούς –η Air Serbia πετάει σε 40 αεροδρόμια στην Ευρώπη και τη Μεσόγειο- που πηγαινοέρχονται στη Θεσσαλονίκη με την ημικρατική αεροπορική εταιρία της Σερβίας - το 49% των μετοχών ελέγχει εδώ και λίγο καιρό η Etihad Aiways, η δεύτερη σε μέγεθος αεροπορική εταιρία των Ηνωμένων Αραβικών Επιράτων. Μια εταιρία που με έδρα το Αμπού Ντάμπι εκτελεί περισσότερες από χίλιες πτήσεις καθημερινώς σε 96 επιβατικούς και εμπορικούς προορισμούς στην Μέση Ανατολή, στην Ευρώπη, στην Ασία, στην Αυστραλία και στην Αμερική.
Με δεδομένες τις περιορισμένες απευθείας αεροπορικές συνδέσεις της Θεσσαλονίκης οι ξένες εταιρίες που αξιοποιούν τη «Μακεδονία» για να «τροφοδοτούν» τις πτήσεις των αεροπλάνων τους που ξεκινούν από τα βασικά τους αεροδρόμια – βάσεις είναι λύση στο πρόβλημα. Η Air Serbia, που ως φαίνεται με πλεονέκτημα τη συμμαχία με τους Άραβες επιχειρεί μια καινούρια δυναμική αρχή ως διάδοχος της Jat, βαδίζει στα χνάρια της Turkish Airlines, που τα τελευταία χρόνια εξυπηρετεί σημαντικό όγκο των μετακινήσεων από και προς τη Θεσσαλονίκη, μέσω της Κωνσταντινούπολης. Αλλά και κάποιων άλλων ευρωπαϊκών εταιριών, οι οποίες όμως περιορίζουν την παρουσία τους στο «Μακεδονία» την τουριστική περίοδο, από το τέλος της Άνοιξης μέχρι το φθινόπωρο.
Υπάρχουν, βέβαια, η Aegean και η Ryanair, που μονοπωλούν τις εσωτερικές μετακινήσεις και πετάνε σε επιλεγμένους προορισμούς του εξωτερικού, αλλά δε φτάνουν. Ποτέ δε θα φτάνουν σε μια πόλη –και την ευρύτερη περιοχή- που ποντάρει στο εμπόριο, τις εξαγωγές, την επιχειρηματικότητα και τον τουρισμό. Έχει αποδειχθεί πως όσο πυκνότερες είναι οι αεροπορικές προσβάσεις μιας περιοχής, τόσο περισσότεροι την επισκέπτονται. Τα αεροπλάνα για να κερδίζουν χρειάζονται επιβάτες και αυτοί που διαχειρίζονται τις αεροπορικές εταιρίες και επιλέγουν προορισμούς κάνουν τα πάντα για να τους προσελκύσουν. Κι ας μη ξεχνάμε ότι υπάρχει και η έξω Ελλάδα, που είναι σε πληθυσμό σχεδόν ίση με αυτήν εντός των συνόρων.
Για τη Θεσσαλονίκη η περίπτωση της Air Serbia –και των άλλων ξένων αεροπορικών εταιριών- αποτελεί λύση και για έναν ακόμη λόγο. Είναι απόδειξη ότι η αγορά καλύπτει τα κενά. Ή μάλλον βλέπει τα κενά και ανακαλύπτει ευκαιρίες. Οι αεροπορικές μεταφορές είναι ένας κλάδος σε διαρκή ανάπτυξη, από τον διεθνή χάρτη του οποίου η Θεσσαλονίκη επί της ουσίας απουσιάζει. Σχεδιασμός δεν υπάρχει -δεν υπήρχε ούτε όταν στην ελληνική αγορά κυριαρχούσε η κρατική Ολυμπιακή- κι επομένως οι δυνάμεις της αγοράς –της παγκόσμιας αγοράς- καλούνται να δώσουν λύση με βάση τα συμφέροντά τους. Αν, μάλιστα, προχωρήσει η παραχώρηση σε ιδιώτη του αεροδρομίου «Μακεδονία», τότε ενδεχομένως η εικόνα να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο. Ο ιδιώτης για να κερδίσει πρέπει να εξασφαλίσει πτήσεις και επιβατική κίνηση. Και θα κάνει τα πάντα γι’ αυτό, προς όφελος της οικονομίας και της ευρύτερης περιοχής.