Skip to main content

Ποιος έχει ανάγκη πια το Βερολίνο;

Η Ελλάδα κλείνει τις εκκρεμότητές της σε μια εποχή που οι πρώην δανειστές της είναι κάτι παραπάνω από στριμωγμένοι οικονομικά κι έχουν άμεση ανάγκη από ρευστότητα

Η 15η Δεκεμβρίου ήταν τελικά μια κομβική ημερομηνία για την ελληνική οικονομία. Ο λόγος; Εκείνη τη μέρα, έγινε η αποπληρωμή ενός μεγάλου μέρους των δανείων, που σύναψε η χώρα μας με χώρες – μέλη της Ευρωζώνης, τη σκοτεινή περίοδο της κρίσης.

Κρίσιμη λεπτομέρεια: Ήταν η πρώτη πρόωρη αποπληρωμή, που έγινε από την Ελλάδα στα μεταμνημονιακά χρόνια. Και ήταν ιστορικό γεγονός, γιατί – πέραν όλων των άλλων – δρομολογήθηκε την ώρα που η ΕΕ μπαίνει σε ύφεση. Σε αυτή τη συγκυρία, λοιπόν, το γεγονός ότι η Ελλάδα «βάζει το χέρι στην τσέπη της» και βγάζει ένα ποσό της τάξης των 5,3 δισ. ευρώ για να πληρώσει – πριν από την ώρα τους – υποχρεώσεις της, δείχνει ότι έχει επιστρέψει στην κανονικότητα, επιτέλους.

Υπάρχει καλύτερη απόδειξη; Όχι. Μάλιστα, κλείνει τις εκκρεμότητές της σε μια εποχή που οι πρώην δανειστές της είναι κάτι παραπάνω από στριμωγμένοι οικονομικά κι έχουν άμεση ανάγκη από ρευστότητα. Οπότε της λένε κι ένα «ευχαριστώ». Όμως η πιο σημαντική παράμετρος αυτής της εξέλιξης έχει να κάνει με το θέμα της κυριαρχίας. Τι θέλει να πει με αυτό ο «Τειρεσίας»; Ότι για πρώτη φορά, μετά από πολλά χρόνια, η Ελλάδα λειτουργεί ως κανονικό, ανεξάρτητο, κράτος. Που αν χρειαστεί, μπορεί να πει «όχι» σε πιέσεις που δέχεται, για διάφορα ζητήματα, από άλλους ευρωπαίους εταίρους. Όπως στην περίπτωση Μπελέρη.

Οι Γερμανοί, οι Ιταλοί και οι Ισπανοί ζητούν εδώ και μήνες από την Αθήνα να υποχωρήσει στα «θέλω» του Ράμα. Αλλά η ελληνική πλευρά λέει απλά «όχι», ενώ παλιά θα έλεγε «ναι». Επειδή, πλέον, δεν έχει καμίας μορφής οικονομική εξάρτηση από κανέναν. Τόσο απλά. Παλιά, το Βερολίνο θα απειλούσε την Αθήνα πως αν δεν κάνει αυτό που της λέει, θα της κόψει ή στην καλύτερη των περιπτώσεων θα της καθυστερήσει τη δόση. Τώρα, με ποιον τρόπο θα την απειλήσει; Και κάπως έτσι ήρθε την Πέμπτη η πρώτη υπαναχώρηση Ράμα για το θέμα Μπελέρη... 

Σε κάθε περίπτωση, η χώρα μας έχει καταστεί επενδυτικός προορισμός – ενδεχομένως ένας από τους τρεις, τέσσερις κορυφαίους ευρωπαϊκούς. Αρκεί να σημειωθεί ότι το ΤΑΙΠΕΔ, μόνο από την μετοχοποίηση του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών, στις αρχές του 2024, προσδοκά περί τα 800 εκατ, με 1 δισ ευρώ. Αναλόγως και των συνθηκών στην αγορά, σε εκείνη την χρονική συγκυρία. Συνεπώς, τι χρείαν έχει δόσεων πλέον; Και για όσους τυχόν αμφισβητούν αυτή την εξέλιξη, αρκεί να αναφερθεί ότι το project έχει μπει στην τελική του ευθεία, με τους συμβούλους του Ταμείου να ενεργούν ήδη. Για την ιστορία, πρόκειται για τις Bank of America, Morgan Stanley και Deutsche Bank.

Και όχι, δεν είναι μόνο τα λεφτά από την πώληση κρατικών assets, που κάνουν την διαφορά. Το ίδιο ισχύει πλέον και με τα ιδιωτικά επενδυτικά projects. Ο «Τειρεσίας» μαθαίνει ότι η γαλλική αλυσίδα ξενοδοχείων Louvre Hotels ετοιμάζει την είσοδό της στην ελληνική αγορά, άμεσα. Για να μην χάσει το «τουριστικό κύμα» και ειδικότερα την προσδοκώμενη κινεζική απόβαση στη χώρα, από το 2024. Μάλιστα, η Louvre, για να προλάβει, θα λειτουργήσει και μέσω franchise. Για την ιστορία και πάλι, η αλυσίδα ειδικεύεται στα τριάστερα και στα τετράστερα ξενοδοχεία. Κι έρχονται κι άλλα...