Η Διάσκεψη της Γενεύης για το Κυπριακό δεν κατέληξε κάπου, και προκειμένου να μη χαρακτηριστεί ως αποτυχημένη, ο Γεν. Γραμ. του ΟΗΕ την χαρακτήρισε ανοικτή υπό την έννοια ότι ήρθη ως καταληκτική ημερομηνία η 12 Ιανουαρίου, με αποτέλεσμα να συνεχιστούν οι συζητήσεις, χωρίς φυσικά να διαφαίνεται κάποια αισιόδοξη προοπτική για δίκαιη λύση, από την στιγμή ιδιαίτερα που η Τουρκία όχι μόνο δεν προέβη σε κάποια υποχώρηση, αλλά προέβαλε και νέα αιτήματα, όπως την ακύρωση των συμφωνιών που υπέγραψε η Κύπρος με τρίτες χώρες.
Θα θυμούνται, ελπίζω, οι αναγνώστες της στήλης, ότι είχα θέσει το ερώτημα τι θα συμβεί με τις Συμφωνίες -ακόμη και στρατιωτικής υφής- που ισχύουν πλέον, μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ - Αιγύπτου κατά κύριο λόγο και αφορούν τα ενεργειακά; Και τούτο, επειδή ο Ερντογάν δεν θεωρεί ότι το κράτος που θα προέλθει από τυχούσα συμφωνία θα αποτελεί συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά θα είναι νέο κράτος. Το αίτημα αυτό δημιουργεί ποικίλα όσα νομικά -και ουσιαστικά- προβλήματα.
Το νέο κράτος πώς θα εξακολουθεί να είναι μέλος της Ε.Ε. από την στιγμή που θα προέλθει εκ του μηδενός; Αν δεν τεθεί θέμα νέας ενταξιακής διαδικασίας, τότε θα είναι συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, της οποίας όμως την ύπαρξη αρνείται η Τουρκία. Αναρωτήθηκα επίσης, τι θα συμβεί με τις υπάρχουσες συμφωνίες που έχει υπογράψει η Κύπρος με άλλες χώρες. Ως νέο κράτος, θα πάψουν να ισχύουν;
Μετ’ ολίγες ημέρες, ο διεθνολόγος καθηγητής Η. Κουσκουβέλης, προέβη στα ίδια ερωτήματα: «Το ερώτημα που τίθεται και φαίνεται πως κανείς δεν έχει απαντήσει από την Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι: τι θα γίνουν αυτές οι συνεργασίες; Στο θεσμικό επίπεδο, θα ισχύουν αν δεν υπάρχει τυπική συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας; Και στο ουσιαστικό, οι Τουρκοκύπριοι που θα συμμετέχουν στην Κυβέρνηση, θα συμβάλλουν με τον ίδιο τρόπο στην προώθηση των εν λόγω συνεργασιών;
» Ή τελικά, με τη "λύση" που διαπραγματεύεται ο Πρόεδρος Αναστασιάδης η Τουρκία και εγγυήτρια θα είναι, και στρατεύματα κατοχής θα διατηρήσει, και θα κερδίζει από τυχόν μεταφορά ενέργειας μέσω αυτής, αλλά και τις αμυντικές συνεργασίες που δημιουργούν μία ζώνη γύρω της θα διασπάσει. Ας απαντήσει λοιπόν κάποιος! Ποιο θα είναι το μέλλον αυτών των συνεργασιών;»
Την απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο Ερντογάν προ δύο ημερών: Δεν θα ισχύουν οι συμφωνίες που υπέγραψε η Κύπρος με άλλες χώρες, τις οποίες θα επαναδιαπραγματευθεί το νέο κράτος. Ποιος πιστεύει ότι οι Τ/κ υπουργοί θα επιτρέψουν σύναψη νέας συμμαχίας με την Αίγυπτο και επανακαθορισμό της ίδιας ΑΟΖ; Μόνον αυτό αρκεί, για να γίνει αντιληπτό το παράλογο της παρ’ ολίγον Συμφωνίας στη Γενεύη.
Από τούδε και στο εξής, στο άμεσο μέλλον θα συναντηθούν στις 18 Ιανουαρίου οι εμπειρογνώμονες για να συζητήσουν επί των χαρτών του εδαφικού που παρουσίασαν οι δύο πλευρές. Φαίνεται καθαρά πως είναι προσχηματική η συνάντηση -για να επαληθεύσουν την δήλωση του Γ.Γ. του ΟΗΕ ότι η διαδικασία είναι ανοικτή- δεδομένου ότι η απόφαση επί του εδαφικού αποτελεί καθαρά πολιτική πράξη. Τι μπορούν να συζητήσουν επ’ αυτού οι εμπειρογνώμονες.
Αλλά και η συνάντηση των ΥΠΕΞ των εγγυητριών δυνάμεων που θα πραγματοποιηθεί στις 23 Ιανουαρίου, κι αυτή δεν έχει νόημα, αφού δεν προέκυψε κάποια διαφοροποίηση ως προς τις θέσεις των ενδιαφερομένων μερών. Απλώς, θα προβούν σε κάποια ανασκόπηση των συμβάντων. Υπάρχει όμως μια ουσιώδης διαφορά, σχετικά με τις προηγούμενες συναντήσεις. Ότι θα απουσιάζει η Βικτόρια Νούλαντ, η οποία από την στιγμή της ορκωμοσίας του Ντόναλντ Τραμπ, παύει να ασκεί τα καθήκοντα της υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδιας στην Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Όπως έχει ξαναγραφεί εδώ, η όλη μεθόδευση του Κυπριακού ήταν έργο της Β. Νούλαντ, η οποία ασκούσε, μάλιστα, και αφόρητες πιέσεις για την εξεύρεση φιλοτουρκικής λύσης. Η Νούλαντ ήθελε να βάλει την Άγκυρα μέτοχο στα ενεργειακά αποθέματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, ικανοποιώντας την Τουρκία ακόμη και από τη δυσαρέσκειά της από τη μεσανατολική πολιτική της Ουάσιγκτον.
Ο γεωπολιτικός στόχος της Αμερικανίδας υφυπουργού Εξωτερικών ήταν να διαμορφώσει έναν άξονα Ισραήλ-Τουρκίας, πάνω στον οποίο θα στηριζόταν η μεσανατολική πολιτική της κυβέρνησής της. Η επιλογή αυτή οδηγούσε στη διοχέτευση των ενεργειακών αποθεμάτων Κύπρου και Ισραήλ προς την Τουρκία.
Έχει μεγάλη σημασία να σημειωθεί, πως η Β. Νούλαντ είχε μεθοδεύσει τα τραγικά γεγονότα στην Ουκρανία σε συνεργασία με τους Ουκρανούς ναζί, προκειμένου να αποσπαστεί η χώρα από ενδεχόμενη ρωσική επιρροή και κατόρθωσε να χάσει την Κριμαία, η δε ανατολική Ουκρανία να σπαράσσεται ακόμη από αιματηρές ταραχές. Συνεργάτης εκεί, ήταν ο πρεσβευτής των ΗΠΑ Τζέφρυ Ρ. Πάιατ, ο οποίος ορκίστηκε ως Πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο του 2016.