*του Πάρι Μπίλλια
Στο ίδιο έργο θεατές, φαίνεται ότι βρισκόμαστε για άλλη μία φορά στη Θεσσαλονίκη, με ατέρμονα πισωγυρίσματα και προσκόλληση στο παρελθόν, που μόνο κακό κάνουν στην πόλη.
Με έκπληξη διάβασα κείμενο 42 προσωπικοτήτων της Θεσσαλονίκης, ανάμεσά τους και αρκετοί φίλοι μου, στο οποίο τάσσονται κατά της ανάπλασης της ΔΕΘ και υπέρ της μεταφοράς του εκθεσιακού κέντρου εκτός αστικού ιστού, με προτιμητέα λύση τα δυτικά. Η κίνηση πολιτών κατά της ανάπλασης της ΔΕΘ, ούτε λίγο ούτε πολύ, ζητά «Νέα ΔΕΘ».
Όμως, η Θεσσαλονίκη δεν έχει άλλα περιθώρια για ράβε ξήλωνε. Δεν αντέχει νέες παθογένειες. Δεν μπορεί να σηκώσει αντιδράσεις για δρομολογημένα ζητήματα και έργα, δεν μπορεί να σηκώσει αντιδράσεις για ειλημμένες αποφάσεις. Δεν γίνεται να είμαστε προσκολλημένοι στο παρελθόν, δεν γίνεται να αναζητούμε λύσεις όταν έχουν βρεθεί, δεν γίνεται να μένουμε στάσιμοι και, ακόμα χειρότερα, να οπισθοχωρούμε.
Πριν από μερικά χρόνια, όταν μετείχα στη διοίκηση του ΤΕΕ/ΤΚΜ, συμμετείχα σε ομάδα εργασίας που είχαμε συστήσει για το ζήτημα της ΔΕΘ και είχαμε εξετάσει όλες τις εναλλακτικές. Η πρότασή μας ήταν η μεταφορά της στα δυτικά. Από τότε κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι. Οι ευκαιρίες που υπήρχαν εκείνη την εποχή, χάθηκαν.
Ακολούθησε η οικονομική κρίση και τα δεδομένα άλλαξαν. Δεν υπήρχαν χρήματα για τη μεταφορά της ΔΕΘ, η οποία είχε υπολογιστεί σε περίπου 350 εκ. ευρώ, συν τα έργα υποδομής για την πρόσβαση στο εκθεσιακό κέντρο.
Τελικά αποφασίστηκε να μείνει η Έκθεση εντός της πόλης και να δημιουργηθεί ένα νέο, σύγχρονο εκθεσιακό και συνεδριακό κέντρο και ένα αστικό πάρκο πρασίνου 50 στρεμμάτων, για χρήση από τους πολίτες, κατάλληλο για αναψυχή και υπαίθριες πολιτιστικές και εκθεσιακές χρήσεις.
Ήδη προχώρησε η προκήρυξη διεθνούς αρχιτεκτονικού διαγωνισμού, κάτι το οποίο αποτελούσε αίτημα του ΤΕΕ/ΤΚΜ. Μάλιστα, η πρώτη φάση του διαγωνισμού γνώρισε μεγάλη αποδοχή από τη διεθνή αρχιτεκτονική κοινότητα, καθώς υποβλήθηκαν συνολικά 116 αιτήσεις από μεμονωμένα αρχιτεκτονικά γραφεία ή ομάδες γραφείων/αρχιτεκτόνων. Είναι δε εντυπωσιακό ότι οι αιτήσεις αυτές προέρχονται από αρχιτεκτονικά γραφεία ή ομάδες γραφείων/αρχιτεκτόνων που εδρεύουν σε 33 χώρες και ανήκουν και στις 5 ηπείρους, ενώ ισχυρό ενδιαφέρον εκδηλώθηκε και από ελληνικά αρχιτεκτονικά γραφεία.
Το διεθνές ενδιαφέρον και η πολύ μεγάλη συμμετοχή αρχιτεκτονικών γραφείων αποτελεί ψήφο εμπιστοσύνης για το έργο της ανάπλασης της ΔΕΘ και δείχνει ότι πράγματι, μπορούμε στην καρδιά της Θεσσαλονίκης να φτιάξουμε ένα σύγχρονο τοπόσημο και ένα εμβληματικό αστικό πάρκο.
Από την άλλη, η λογική της διαρκούς αναζήτησης λύσεων, όταν αυτές υπάρχουν, δείχνει μόνο οπισθοδρόμηση. Αν σήμερα σταματούσε το έργο για να πάει στα δυτικά, δεν θα μπορούσε να πάρει μπρος νωρίτερα από μία δεκαετία.
Στη Θεσσαλονίκη θα έπρεπε όλοι να ξέρουμε ότι δεν έχουμε άλλα περιθώρια για υπαναχωρήσεις, καθώς έχουμε παραδείγματα έργων τα οποία… στοίχειωσαν. Το μετρό και ειδικότερα ο σταθμός Βενιζέλου, συνεχίζει ακόμα και σήμερα να ταλαιπωρεί τη Θεσσαλονίκη. Η πλατεία Διοικητηρίου αποτελεί μία μαύρη τρύπα στο κέντρο της πόλης για περισσότερα από 30 χρόνια. Η πλατεία Ελευθερίας ελπίζω να μην μετατραπεί κι αυτή σε μια νέα μαύρη τρύπα.
Η Πολιτεία διαθέτει συντεταγμένα όργανα για να παίρνουν αποφάσεις και να προχωρούν στην υλοποίηση έργων. Μόνο έτσι έρχεται η πρόοδος και προχωράμε μπροστά. Αντιθέτως η γκρίνια και η μεμψιμοιρία, φέρουν στασιμότητα. Και όταν στο τέλος του 2020 επαναφέρουμε στο προσκήνιο μελέτες της περιόδου 1999 – 2000, δεν προσφέρουμε.
Ας αναλογιστούμε όλοι μας: Πού τελειώνει η διαβούλευση; Ποια είναι τα όρια της; Πότε σταματάμε να ανταλλάσουμε απόψεις; Κι ας πάψουμε επιτέλους να ρίχνουμε νερό στο μύλο της αντιπαράθεσης. Μετά από την οικονομική κρίση, σήμερα βιώνουμε μία πρωτόγνωρη υγειονομική κρίση. Όμως στο τέλος της, που πλέον δεν αργεί, θα γίνει μία εντυπωσιακή επανεκκίνηση στη Θεσσαλονίκη, με μία σειρά έργων τα οποία θα αλλάξουν το τοπίο και στην καθημερινότητα των πολιτών, και στην πόλη, και σε όλο το φάσμα της οικονομίας. Η ανάπλαση της ΔΕΘ αποτελεί ένα εμβληματικό έργο. Και δεν μας… παίρνει για νέες καθυστερήσεις, ατέρμονες συζητήσεις και εσωστρέφεια. Εκτός αν θέλουμε να δούμε άλλο ένα τρένο να χάνεται…
*Ο Πάρις Μπίλλιας είναι αντιπεριφερειάρχης Υποδομών και Δικτύων Κεντρικής Μακεδονίας
