Με τον διεθνή περίγυρο σε… υπερδιέγερση στην Ελλάδα ζούμε στον κόσμο μας. Κάτι σαν γαλατικό χωριό, που (δήθεν) δεν επηρεάζεται από τίποτα, παρά μόνο από τις εγχώριες πολιτικές και οικονομικές ισορροπίες. Την ώρα που αυτές τις ημέρες η αγωνία για το τι θα συμβεί από τη μια στιγμή στην άλλη στα μέτωπα της Ουκρανίας και της Γάζας αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο, στη χώρα μας με αφορμή την πρόταση δυσπιστίας της αντιπολίτευσης προς την κυβέρνηση στα… καφενεία συζητάμε αν στα Τέμπη είχαμε δυστύχημα ή έγκλημα, ποιος παρακολουθεί ποιον και γιατί, ακόμη κι εάν η χώρα μπορεί ή δεν μπορεί να κάνει αδιάβλητες εκλογές. Αναρωτιούνται, μάλιστα, όσοι κατά καιρούς εκλέχθηκαν με τα συστήματα -και την αξιοπιστία- που διαθέτει η χώρα και κυβέρνησαν πάνω κάτω με τις ίδιες αδυναμίες και τα αποτελέσματα με τους σημερινούς. Όχι ότι δεν πρέπει να προβληματιζόμαστε για την κυβερνησιμότητα της χώρας, την ικανότητα της κυβέρνησης και την αντοχή του ελληνικού συστήματος. Αλλά από αυτό το σημείο μέχρι να ζητάμε την παραίτηση ενός εκλεγμένου πρωθυπουργού εννέα μόλις μήνες μετά τις τελευταίες εκλογές και -ταυτόχρονα- να προτείνουμε τη διεξαγωγή εθνικών εκλογών με την παρουσία διεθνών παρατηρητών, οι οποίοι θα πιστοποιήσουν ότι είναι αδιάβλητες, η υπερβολή -για να χρησιμοποιήσουμε μια ήπια έκφραση- κτυπάει… ταβάνι. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι στην Ελλάδα η απόκτηση της πολιτικής εξουσίας δεν υπακούει σε κανέναν κανόνα. Τουλάχιστον για ορισμένους το βαθύτατα απολίτιστο και απωθητικό «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» παραμένει σταθερό δόγμα και manual πολιτικής δράσης.
Η παρέλαση στην τηλεόραση
Την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ζωντανά από την Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης την παρέλαση της 25ης Μαρτίου στην παραλιακή Λεωφόρο Μεγάλου Αλεξάνδρου είχαν όσοι πολίτες επέλεξαν να μείνουν ανήμερα της εορτής στο σπίτι. Η κάλυψη ήταν ικανοποιητική καθώς υπήρχαν εναλλαγές στην εικόνα ακόμη και με πανοραμικά πλάνα τόσο της παρέλασης, όσο και του Θερμαϊκού και της νέας παραλίας, κάνοντας τη θέαση ευχάριστη και όχι μονότονη. Ο δημοσιογράφος που μετέδιδε έδινε την αίσθηση ότι ζούσε την κάθε στιγμή καθώς πέραν της περιγραφής, έδινε πληροφορίες και παρέθετε ιστορικά στοιχεία για τον ξεσηκωμό του 1821, τους σημαντικότερους σταθμούς της Επανάστασης αλλά και τους ήρωες που διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο, ώστε η Ελλάδα να αποτινάξει τον τουρκικό ζυγό και να κατακτήσει την ελευθερία της. Παράλληλα πλαισίωνε την περιγραφή με αποσπάσματα ποιητών και γνωμικά σπουδαίων προσωπικοτήτων της εποχής. Μιλάμε για τα αυτονόητα βέβαια αλλά στην πόλη μας πολλά αυτονόητα παραμένουν ζητούμενα. Όπως φαίνεται η Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης (TV -100) δείχνει ότι, εάν καταφέρει να βελτιώσει τον τεχνικό εξοπλισμό της, έχει τις βάσεις ώστε να παίξει ακόμη πιο σημαντικό ρόλο στην ενημέρωση των πολιτών της Θεσσαλονίκης.
Το ανάρπαστο θράψαλο
Του… θράψαλου μάθαμε ότι έγινε στο τέλος της περασμένης εβδομάδας στο Καπάνι. Ο μπακαλιάρος σκορδαλιά που υπαγορεύει το έθιμο της 25ης Μαρτίου αλλά και τα λοιπά θαλασσινά που τραβιούνται ελέω Σαρακοστής, είχαν την τιμητική τους. Πολλοί δε λόγω της ημέρας ήθελαν να προμηθευτούν και κανένα καλαμαράκι για το τηγάνι. Ωστόσο με την τιμή να προσεγγίζει ή και ξεπερνά τα 20 ευρώ το κιλό, η συγκεκριμένη επιλογή είναι απαγορευτική για πολλά πορτοφόλια.
Αντίθετα το… ξαδελφάκι του καλαμαριού, το ταπεινότερο θράψαλο είναι κατά τι πιο οικονομικό, αφού η τιμή του διαμορφώνεται στο 50% από αυτήν του καλαμαριού. Ή και ακόμη πιο κάτω εάν το ψάξει κανείς στην κατεψυγμένη εκδοχή του. Κάπως έτσι το θράψαλο εξαφανίστηκε από τους πάγκους των ψαράδων στο Καπάνι. «Πενία τέχνας κατεργάζεται» που έγραψε τον 3ο π.Χ. αιώνα ο Έλληνας ποιητής Θεόκριτος.
Πρόβλημα η μικροπαραβατικότητα
Η μικροεγκληματικότητα ζει και βασιλεύει στη Θεσσαλονίκη, δημιουργώντας αίσθημα ανασφάλειας και εύλογων ερωτηματικών για το τι μέλλει γενέσθαι. Κλοπές και διαρρήξεις σε φαρμακεία, ριφιφί σε κοσμηματοπωλεία, αλλά και μια ακόμη ένοπλη ληστεία σε … ψιλικατζίδικο, μόλις χθες. Η κατάσταση μοιάζει να έχει ξεφύγει σε πολλές γειτονιές της πόλης, αλλά και στο κέντρο. Μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις επιχειρήσεις πέφτουν μέσα σε διάστημα λίγων μηνών θύματα διαρρηκτών περισσότερες από μία φορές, με τους ιδιοκτήτες τους να βρίσκονται σε απόγνωση. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα καταστήματος ψιλικών στην περιοχή της Μαρτίου, που μέσα σε λίγους μήνες βρέθηκε κατ´ επανάληψη… γυμνό από εμπορεύματα και με άδειο ταμείο.
Οι προσπάθειες από τους συνδικαλιστικούς συλλόγους, στους οποίους ανήκουν οι επιχειρήσεις, γίνονται κυρίως μέσω επιστολών προς την πολιτεία και τις αστυνομικές αρχές για λήψη μέτρων. Πρόκειται για αυτονόητες κινήσεις, που υπογραμμίζουν το πρόβλημα, αλλά δεν έχουν πρακτικό αποτέλεσμα. Διότι εκείνο που έχει σημασία είναι να αντιληφθεί η πολιτεία πως δεν υπάρχει μόνο το οργανωμένο έγκλημα, αλλά και εκτεταμένη μικροπαραβατικότητα.
Ο Ζουργός της Θεσσαλονίκης
Είναι τιμή για μια πόλη να έχει έναν συγγραφέα σαν τον Ισίδωρο Ζουργό. Στη Θεσσαλονίκη όσοι πέρασαν από τις αίθουσες διδασκαλίας, όπου υπηρέτησε ως δάσκαλος, έχουν να θυμούνται τη ζεστασιά και τη μεταδοτικότητα της γνώσης. Έστω και στα πρώτα βήματα της γραφής και της ανάγνωσης. Οι περισσότεροι ωστόσο τον γνωρίζουν ως συγγραφέα με ιδιαίτερο στυλ, που αναδεικνύει ωραίες ιστορίες, αλλά και την ίδια την ιστορία της πόλης, καθώς τα ιστορικά του μυθιστορήματα αποτελούν μια καταβύθιση στο παρελθόν της πολυπολιτισμικής Θεσσαλονίκης, με επιστημονική έρευνα και ακρίβεια. Κι ενώ ο ίδιος δεν μιλά πολύ και εμφανίζεται ενώπιον του κοινού μόνο για να μιλήσει για τα βιβλία του, σε μια ξεχωριστή εκδήλωση γνωστοί πανεπιστημιακοί θα μιλήσουν για εκείνον.
Το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Πατάκη, διοργανώνει την εκδήλωση «Στάσεις και σκέψεις στον συγγραφικό κόσμο του Ισίδωρου Ζουργού», την Παρασκευή 29 Μαρτίου, στις 7 το απόγευμα, στο Βιβλιοπωλείο του ΜΙΕΤ (Τσιμισκή 11). Σημειώστε ποιοι θα μιλήσουν: Τασούλα Μαρκομιχελάκη, αναπληρώτρια καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας του ΑΠΘ. Θεόδωρος Παπαγγελής, ακαδημαϊκός, ομότιμος καθηγητής στο Τμήμα Φιλολογίας του ΑΠΘ. Χρυσόστομος Σταμούλης, Κοσμήτορας Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ. Δημήτριος Χαραλάμπους, καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ. Αν μη τι άλλο πρόκειται για μια οφειλόμενη τιμή της πόλης στον Ισίδωρο Ζουργό, που όπως έχει πει παλαιότερα «στο βάθος όλοι μας είχαμε πάντα -και έχουμε- ανάγκη αναγνώρισης, φροντίδας και αγάπης».