Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην περίοδο του κορωνοϊού οι έγκυες οδοντίατροι αναδεικνύονται σε επιστολή γυναίκας ελεύθερης επαγγελματία του κλάδου προς τον Οδοντιατρικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης και την Ελληνική Οδοντιατρική Ομοσπονδία.
Οπως τονίζει η οδοντίατρος, σε άλλους εργασιακούς τομείς οι έγκυες απαλλάχθηκαν από τα καθήκοντά τους, λαμβάνοντας παράλληλα κρατικά επιδόματα με το που ξεκίνησε το μέτρο της καραντίνας, ότον δικό της τομέα δεν λήφθηκε το παραμικρό μέτρο ούτε υπήρξε οικονομική ενίσχυση.
Έγκυος σε δίδυμη κύηση η ίδια, με το πέρας του πρώτου τριμήνου και με τη λήξη της καραντίνας ξεκίνησε να εργάζεται ξανά στο ιδιωτικό της ιατρείο, ωστόσο λόγω σοβαρών επιπλοκών και επαπειλούμενης εγκυμοσύνης, ο γιατρός τής επέβαλε πλήρη ακινησία.
Στη συνέχεια, στην έρευνα που έκανε για το τι δικαιούται μία γυναίκα οδοντίατρος, ελεύθερη επαγγελματίας με επαπειλούμενη εγκυμοσύνη κατέληξε στο πολύ θλιβερό, όπως το χαρακτηρίζει. συμπέρασμα πως δεν δικαιούται απολύτως τίποτα.
«Το γεγονός ότι δεν αντιπροσωπεύουμε μία μεγάλη μερίδα ατόμων με το ίδιο πρόβλημα την ίδια χρονική στιγμή δεν αναιρεί την σοβαρότητα του προβλήματος και των δυσκολιών που αντιμετωπίζουμε, όταν ταυτόχρονα είναι ελάχιστο το δημοσιονομικό κόστος που απαιτείται για το αντίστοιχο επίδομα που δίνεται σε ιδιωτικούς υπαλλήλους», αναφέρει η οδοντίατρος και καλεί τους φορείς εκπροσώπησης των οδοντιάτρων να θέσουν το θέμα αρμοδίως «όχι τόσο για την ικανοποίηση του προσωπικού μου αιτήματος, όσο για να ικανοποιηθούν τα δικαιώματα όλων των συναδέλφων που θα βρεθούν σε αντίστοιχη θέση στο μέλλον».
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της επιστολής της οδοντιάτρου η οποία ζήτησε να μη δημοσιευτούν τα στοιχεία της:
«Αξιότιμοι συνάδελφοι,
Με την παρούσα επιστολή θα ήθελα να σας γνωστοποιήσω το πρόβλημα που αντιμετωπίζω και να ζητήσω την βοήθεια σας ως προς την επίλυση του. Βρίσκομαι στις αρχές του πέμπτου μήνα δίδυμης κύησης. Ο γυναικολόγος μου, μου συνέστησε να απέχω από τις οδοντιατρικές μου ασχολίες για όλο το διάστημα της κύησης για τους παρακάτω λόγους που ακολουθούν.
Ο πρώτος λόγος είναι ότι οι γνώσεις που υπάρχουν ως προς την επίδραση του κορονοϊού στα έμβρυα κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, όπως και ως προς την επίδραση των φαρμάκων που δίνονται ως θεραπεία σε περίπτωση μόλυνσης της εγκύου είναι λιγοστές και αμφίβολες.
Ο δεύτερος λόγος σχετίζεται με τον αυξημένο κίνδυνο επιμόλυνσης με τον κορονοϊο που έχει ο οδοντίατρος εξαιτίας της άμεσης επαφής του με το πρόσωπο του ασθενούς και την δημιουργία αερολύματος κατά τις περισσότερες οδοντιατρικές πράξεις.
Δυστυχώς, όπως είδαμε, αν και οι έγκυες γυναίκες σε άλλους εργασιακούς τομείς απαλλάχτηκαν από τα καθήκοντα τους από την πρώτη μέρα της καραντίνας, στον δικό μας τομέα δεν πάρθηκαν κάποια ιδιαίτερα μέτρα προστασίας των εγκύων, ούτε και κάποια οικονομική ενίσχυση.
Ακριβώς για το ότι δεν υπήρξε καμία οικονομική ενίσχυση από το κράτος για τις ελεύθερες επαγγελματίες οδοντιάτρους που βρίσκονται σε κύηση και αψηφώντας τις συστάσεις του γυναικολόγου μου, με το πέρας του πρώτου τριμήνου κύησης και με την λήξη της καραντίνας ξεκίνησα να εργάζομαι ξανά στο ιδιωτικό μου ιατρείο.
Με μεγάλη μου λύπη διαπίστωσα πως μετά από δύο μέρες εργασίας έπρεπε να διακόψω ξανά την εργασία μου, καθώς ο γιατρός μου επέβαλε πλήρη ακινησία λόγω σοβαρών επιπλοκών και επαπειλούμενης εγκυμοσύνης. Στην έρευνα που έκανα για το τι δικαιούται μία γυναίκα οδοντίατρος, ελεύθερη επαγγελματίας με επαπειλούμενη εγκυμοσύνη κατέληξα στο πολύ θλιβερό συμπέρασμα πως δεν δικαιούται απολύτως τίποτα.
Να υπενθυμίσω πως σε άλλους κλάδους συνεχίζουν να λαμβάνουν τον μισθό τους κανονικά (βλέπε δημόσιο τομέα) κατά την αποχή τους από τα εργασιακά τους καθήκοντα λόγω επαπειλούμενης, ή δικαιούνται σημαντικής οικονομικής ενίσχυσης της τάξεως των 500€ (βλέπε υπαλλήλους στον ιδιωτικό τομέα). Όσο για την κύηση, ανεξαρτήτως της επαπειλούμενης, δικαιούμαστε 200€ για τέσσερις μήνες και στην περίπτωση μου λόγω δίδυμης κύησης 300€ για τέσσερις μήνες.
Όπως καταλαβαίνετε σε αυτή την δυσχερή θέση στην οποία βρίσκομαι έχουν βρεθεί πολλές συνάδελφοι στον παρελθόν και θα βρεθούν και πολλές άλλες στο μέλλον. Το γεγονός ότι δεν αντιπροσωπεύουμε μία μεγάλη μερίδα ατόμων με το ίδιο πρόβλημα την ίδια χρονική στιγμή δεν αναιρεί την σοβαρότητα του προβλήματος και των δυσκολιών που αντιμετωπίζουμε, όταν ταυτόχρονα είναι ελάχιστο το δημοσιονομικό κόστος που απαιτείται για το αντίστοιχο επίδομα που δίνεται σε ιδιωτικούς υπαλλήλους.
Για τους παραπάνω λόγους, αποφάσισα να στείλω την επιστολή αυτή, τόσο στον Οδοντιατρικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης στον οποίο και ανήκω, όσο και στην Ελληνική Οδοντιατρική Ομοσπονδία, ελπίζοντας οι αρμόδιοι συνάδελφοι να επιληφθούν των προβλημάτων που παρατέθηκαν, όχι τόσο για την ικανοποίηση του προσωπικού μου αιτήματος, όσο για να ικανοποιηθούν τα δικαιώματα όλων των συναδέλφων που θα βρεθούν σε αντίστοιχη θέση στο μέλλον».