Το θέμα της ανάπλασης της Διεθνούς Εκθέσεως είναι από τα σοβαρότερα τα οποία απασχολούν τη Θεσσαλονίκη, τους άμεσα εμπλεκόμενους, τους φορείς, τον δήμο, την ακαδημαϊκή κοινότητα, τους πολίτες. Δικαίως, καθώς οι τελικές αποφάσεις πρόκειται να καθορίσουν το μέλλον της πόλης για τις επόμενες δεκαετίες. Η συζήτηση γύρω από το θέμα αυτό διαρκεί πράγματι για χρόνια, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι διεξήχθη με τον καλύτερο και παραγωγικότερο τρόπο. Ούτε, βεβαίως, μπορεί να συνεχίζεται αενάως.
Το προηγούμενο διάστημα τέθηκε σε διαβούλευση το Ειδικό Χωρικό Σχέδιο καθώς και το Πολεοδομικό Σχέδιο Εφαρμογής που αφορούν στην ανάπλαση. Επ' αυτών διατυπώθηκαν αρκετές ενστάσεις, ακόμη και από τον πανεπιστημιακή κοινότητα οι οποίες αμφισβητούν είτε μέρος είτε το σύνολο των προτεινόμενων παρεμβάσεων. Επί των ενστάσεων αυτών κλήθηκε να αποφανθεί, δια των υπηρεσιών του, ο δήμος Θεσσαλονίκης προκειμένου να διαμορφώσει την τελική κρίση του.
Αυτό αποφασίστηκε να γίνει σήμερα, μέσω μια πρωτόγνωρης, ακόμη και υπό συνθήκες πανδημίας, διαδικασίας. Η διοίκηση Ζέρβα, συγκαλεί έκτακτη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου η οποία ωστόσο, δεν θα γίνει με φυσική παρουσία, ούτε μέσω τηλεδιάσκεψης, αλλά θα γίνει δια περιφοράς. Χωρίς, δηλαδή, διάλογο, έστω εξ αποστάσεως, με τον κάθε δημοτικό σύμβουλο να καλείται μέσω της αποστολής e-mail να αποφανθεί επί του συνόλου των ενστάσεων που έχουν διατυπωθεί για ένα τόσο σοβαρό θέμα.
Η μεθόδευση της διοίκησης του δήμου είναι εσφαλμένη πέρα για πέρα. Δεν δικαιολογείται ούτε από τα επιδημιολογικά δεδομένα ούτε από τα υποτιθέμενα ασφυκτικά χρονικά περιθώρια, ούτε από το γεγονός ότι, πράγματι, για το θέμα αυτό έχουν γίνει πολλές συζητήσεις. Η τελική συζήτηση είναι η πλέον κρίσιμη και καθοριστική και δεν μπορεί να γίνεται με όρους μιας τυπικής διευθέτησης δια περιφοράς. Ερήμην, κατ' ουσία, του δημοτικού συμβουλίου, αλλά και των πολιτών της Θεσσαλονίκης.
Το ελάχιστο το οποίο θα πρέπει να κάνει η διοίκηση του δήμου, είναι να συγκαλέσει δημοτικό συμβούλιο με φυσική παρουσία, με όλα τα αναγκαία μέτρα προφύλαξης και συγχρόνως, απ' ευθείας αναμετάδοση της συνεδρίασης από τη δημοτική τηλεόραση, ώστε να ενημερωθεί η πόλη για τις τελικές αποφάσεις επί ενός ζητήματος που θα καθορίσει το μέλλον της.
Δεν είναι “υποτιθέμενο διαδικαστικό ζήτημα” ούτε “αέναη πολιτικολογία” η απαίτηση να γίνει ουσιαστική τελική συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο για ένα μείζονος σημασίας ζήτημα της πόλης. Το “άντε να τελειώνουμε” η Θεσσαλονίκη το πλήρωσε και εξακολουθεί να το πληρώνει ακριβά. Απόδειξη τα εργοτάξια του μετρό, η τρύπα της πλατείας Διοικητηρίου, το ναυάγιο της υποθαλάσσιας και πάει λέγοντας.
Δεν υπεισέρχομαι στην ουσία της υπόθεσης. Στο ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, στην αποδοχή του σχεδίου ή στις ενστάσεις. Αυτή είναι μια άλλη συζήτηση. Όμως ο τρόπος που λαμβάνονται οι τελικές αποφάσεις και δη για κορυφαία ζητήματα όπως αυτό της ΔΕΘ, είναι κι αυτό ουσία. Η fast track, δια περιφοράς διαδικασία, συνιστά θεσμικό ατόπημα το οποίο, εν τέλει, πλήττει αντί να εξυπηρετεί την υπόθεση της ανάπλασης, καθώς θέτει υπό διαρκή αμφισβήτηση το κύρος της όποιας απόφασης. Επιπλέον, δείχνει και το πώς αντιλαμβάνεται η διοίκηση του δήμου τον ρόλο και τη λειτουργία των θεσμικών οργάνων. Κι αυτό είναι ίσως το πλέον ανησυχητικό.
Υ.Γ. Παρέβλεψα παντελώς το δεύτερο θέμα της σημερινής δια περιφοράς συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου, αυτό του χρησιδανείου προς τον ΟΑΣΘ, για τα πενήντα λεωφορεία της Λειψίας καθώς ούτε επείγον είναι ούτε μείζονος σημασίας. Το “γιατί” θα το αντιληφθεί η πόλη πολύ σύντομα.