Τα απόνερα της καταστροφικής κακοκαιρίας Daniel και των πλημμυρικών φαινομένων που έπληξαν τη Μαγνησία και γενικότερα τη Θεσσαλία έχουν αντίκτυπο στις πωλήσεις ψαριών στη Θεσσαλονίκη και την Κεντρική Μακεδονία, προκαλώντας οικονομικό πλήγμα τους αλιείς.
Η πτώση στην κατανάλωση ψαριών που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα στις ιχθυαγορές της Θεσσαλονίκης αλλά και στα κατά τόπους ιχθυοπωλεία, οφείλεται στον φόβο που έχει διασπαρεί στο καταναλωτικό κοινό ότι τα ψάρια μπορεί να έχουν αλιευθεί σε θαλάσσιες περιοχές του Παγασητικού κόλπου όπου κατέληξαν τα λασπόνερα από τους χειμάρρους μαζί με φερτά υλικά και νεκρά ζώα.
Μάλιστα κάποιοι καταναλωτές εκφράζουν φόβους ότι αυτά τα φερτά υλικά μπορεί να επηρέασαν τις θάλασσες της Χαλκιδική αλλά και του Θερμαϊκού κόλπου με συνέπεια να μην αγοράζουν ψάρια.
Τέλος σε αυτήν την παραφιλολογία βάζει ο Πρόεδρος του Αλιευτικού Συλλόγου Γρι Γρι «Άγιος Νικόλαος» Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνος Παγώνης ο οποίος υπογραμμίζει στη Voria.gr ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να έχουν επηρεαστεί τα θαλάσσια ύδατα της Χαλκιδικής και του Θερμαϊκού κόλπου και ότι οι αλιείς της Θεσσαλονίκης ούτως η άλλως δεν ψαρεύουν στον Παγασητικό κατά συνέπεια, όπως λέει, δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας για το καταναλωτικό κοινό.
«Υπάρχει μια παραπληροφόρηση και κάποια fake news για όλο αυτό που έγινε με τις πλημμύρες με αποτέλεσμα να επικρατεί μια ανησυχία χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος. Έχουν καταγραφεί περιστατικά με καταναλωτές να λένε στους ιχθυοπώλες στους πάγκους της λαϊκής ότι τα ψάρια είναι μολυσμένα, ενώ δύσπιστοι είναι οι πελάτες ακόμη και στις ταβέρνες στο να παραγγείλουν ψάρια. Έχει δυστυχώς δημιουργηθεί μια κακή εντύπωση στο κόσμο χωρίς να υπάρχει καμία βάση. Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης ύστερα και από δικές μας ενέργειες θα ξεκινήσει δύο μεγάλες έρευνες για τον Παγασητικό, καθώς ο κόλπος έχει γίνει αποδέκτης των νερών της βροχής και των φερτών υλικών» σημειώνει ο κ. Παγώνης και τονίζει ότι ο «Θερμαϊκός δεν έχει κανένα πρόβλημα και εκτός αυτού δεν κυκλοφορούσαν ψάρια στις δικές μας αγορές από εκείνες τις περιοχές. Δεν έχει φάει Θεσσαλονικιός Βολιώτικο ψάρι. Ο Βόλος τρώει ψάρια από τη Θεσσαλονίκη και την Καβάλα. Οι περιοχές στις οποίες κυρίως ψαρεύουμε είναι ο Θερμαϊκός κόλπος, το Θρακικό Πέλαγος, η Εύβοια και το Βόρειο Αιγαίο».
Ο Πρόεδρος του Αλιευτικού Συλλόγου Γρι Γρι «Άγιος Νικόλαος» Θεσσαλονίκης σημειώνει επιπλέον ότι στη Χαλκιδική έγινε μια μέτρηση και το νερό βγήκε καθαρό – μηδέν επιρροή-, δηλαδή όπως ήταν και πριν τις πλημμύρες.
Προς επίρρωση όπως των παραπάνω συμπληρώνει: «είμαι στη θάλασσα από τα 14 μου και όλο τον χρόνο ζω μέσα σε αυτήν. Τα ψάρια ελευθέρας με το που θα μολυνθεί το νερό, θα πεθάνουν, δεν μπορούν να ζήσουν σε βρώμικο και λασπωμένο νερό. Ο καταναλωτής να έχει εμπιστοσύνη στους ψαράδες και τους ιχθυοπώλες, είναι άψογοι επαγγελματίες. Είναι οι πρώτοι που θέλουν να έχουν άριστη ποιότητα για να πουλήσουν».
Ο ίδιος επισημαίνει ότι οι αλιείς της Θεσσαλονίκης έχουν επιπλέον να αντιμετωπίσουν τη μείωση της κατανάλωσης στις πληγείσες περιοχές του κάμπου. «Ο κάμπος της Θεσσαλίας κατανάλωνε περίπου 10 τόνους ψάρια την ημέρα. Αυτή τη στιγμή και μετά από όλη αυτή την καταστροφή φεύγουν με το ζόρι 2,5 τόνοι, γεγονός που επηρεάζει συνολικά τον κλάδο μας».
Σε αδιέξοδο οι αλιείς - φωτιά στις επιχειρήσεις από από το ναυτικό πετρέλαιο
Οι αλιείς μπορεί να κατάφεραν να επιβιώσουν από τα δύσκολα χρόνια της πανδημίας, ωστόσο από την ενεργειακή κρίση εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία τα πράγματα πηγαίνουν επί τα χείρω.
Τα έξοδά τους έχουν εκτιναχθεί και με το ζόρι πλέον μετά από ώρες δουλειάς μέσα στη θάλασσα βγάζουν ένα μεροκάματο. Το ναυτικό πετρέλαιο έχει γίνει στην κυριολεξία «μαύρος χρυσός», καθώς η τιμή του σε σχέση με πέρυσι έχει αυξηθεί κατά 80%.
«Έχουμε φτάσει στο σημείο να αισθανόμαστε εργάτες στις επιχειρήσεις μας. Τα έξοδα έχουν πάει στον Θεό. Το πετρέλαιο φτάνει εκ νέου στα επίπεδα της περιόδου αμέσως μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Εμείς παίρνουμε το πετρέλαιο της ναυτιλίας και πάλι έχουμε αύξηση έως 80% της τιμής σε σχέση με πέρυσι. Το αγοράζαμε 500 ευρώ τον τόνο και τώρα 800-1000 ευρώ. Όλο το επάγγελμα περιφέρεται γύρω από το πετρέλαιο, δηλαδή τα φορτηγά κινούνται με πετρέλαιο, το ρεύμα, ο πάγος, οι συσκευασίες, στηρίζονται όλα στο πετρέλαιο».
Εξαιτίας της τεράστιας αύξησης του κόστους παραγωγής υπάρχουν αλιείς που παρατούν τις τράτες τους και εγκαταλείπουν το επάγγελμα. «Πολλοί είναι αυτοί που λένε καλύτερα να το δέσω παρά να πηγαίνω στη δουλειά για να βγάζω ένα μεροκάματο. Φανταστείτε να είσαι καπετάνιος, στη δουλειά από παιδί, να έχεις 10-15 άτομα προσωπικό, σκάφος αξίας 500 χιλιάδων ευρώ και στο τέλος του μήνα να τα βγάζεις ίσα βάρκα ίσα νερά» επισημαίνει ο Κωνσταντίνος Παγώνης.
Δύο ακόμη παράγοντες που απειλούν με συρρίκνωση την ελληνική αλιεία σύμφωνα με τον Πρόεδρο του Αλιευτικού Συλλόγου, είναι αφενός ότι ο αλιευτικός στόλος είναι «ηλικιωμένος», - από το 2010 και μετά, όπως λέει ο ίδιος, ελάχιστα είναι τα καινούργια σκάφη μέσης αλιείας σε όλη τη χώρα – και αφετέρου ότι δεν μπαίνει νέο αίμα στη θάλασσα.
«Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση σε 15 χρόνια ο κλάδος θα έχει συρρικνωθεί σημαντικά με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Θέλουμε τη στήριξη της πολιτείας, να δοθούν κίνητρα στους νέους, ώστε να ασχοληθούν με το επάγγελμα ή να συνεχίσουν την παράδοση της οικογένειάς τους.
Κατά τον κ. Παγώνη, ο οποίος είναι ένας από αυτούς που συνεχίζουν την οικογενειακή παράδοση, το να δουλεύεις στη θάλασσα, να ψαρεύεις την πρώτη ύλη με την οποία τρέφεται ο κόσμος είναι ένα αξίωμα, ένα επάγγελμα όπως λέει που πέραν των άλλων πλάθει καλούς χαρακτήρες.