Άκουσε κανείς εύσημα από ΔΝΤ και ΕΕ για τις πολιτικές που ακολουθεί η χώρα μας στα έσοδα, την απασχόληση και την ανάπτυξη; Της Κωνσταντίνας Δημητρούλη
της Κωνσταντίνας Δημητρούλη
Έχουμε αρχίσει σιγά σιγά να συνηθίζουμε στους επαίνους, στα εύσημα και στις μεγαλεπήβολες δηλώσεις των αξιωματούχων του ΔΝΤ και της ΕΕ για την πορεία των μεταρρυθμίσεων στην ελληνική οικονομία και πιο συγκεκριμένα για την πειθαρχία που έχουμε επιδείξει ως κυβέρνηση και ως λαός στις συστάσεις τους.
Ωστόσο, ακόμα τα εύσημα δεν σχετίζονται ούτε με την ανάπτυξης της οικονομίας, ούτε με τα δημοσιονομικά έσοδα αλλά ούτε και με τη μείωση της ανεργίας. Περιορίζονται μόνο στο γεγονός ότι κάνουμε φιλότιμες προσπάθειες. Και όπως και στο σχολείο, μιας και ολοκληρώνεται η εβδομάδα έναρξης της σχολικής χρονιάς, ο φιλότιμος μαθητής τσίμπαγε πάντα κανένα βαθμό ωστόσο όταν ερχόταν η ώρα της συνάντησης με τους κηδεμόνες, ο καθηγητής δεν περιοριζόταν μόνο στα εύσημα αλλά έκανε και συστάσεις ή ακόμα και υποδείξεις αν ήθελε πραγματικά η πρόοδος του μαθητή να αποτυπωθεί σε υψηλή βαθμολογία.
Κάπως έτσι είναι τα πράγματα και με την Ελλάδα. Μπορεί για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης αλλά και τόνωσης του καταρρακωμένου ηθικού των Ελλήνων να επικεντρώθηκε η πολιτική ηγεσία στα εύσημα αλλά υπήρξαν και οι συστάσεις και οι προειδοποιήσεις.
Κατ’ αρχάς από τον αρμόδιο Επίτροπο τον κ. Όλι Ρεν, ο οποίος επεσήμανε ότι υπάρχει ένα παγκόσμιο κλίμα αστάθειας και ότι τον προβληματίζει ακόμα η κατάσταση στο Νότο της Ευρώπης ενώ παράλληλα εξέφρασε και την αγωνία του για το ενδεχόμενο κοινωνικών αναταραχών λόγω των αυστηρών δημοσιονομικών μέτρων.
Όσο για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο κ. Ντομινίκ Στρος Καν απηύθυνε έκκληση προς τις ανεπτυγμένες χώρες για τη λήψη μέτρων και πρωτοβουλιών με στόχο την ενίσχυση τη απασχόλησης προειδοποιώντας ότι το μείζον πρόβλημα της ανεργίας θα μπορούσε να απειλήσει ολόκληρες κοινωνίες. «Θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι η κρίση δεν θα παρέλθει, παρά μόνον όταν μειωθεί σημαντικά η ανεργία», τόνισε ο γενικός διευθυντής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν. Να σημειωθεί ότι η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας εκτιμά ότι εξαιτίας της πιστωτικής κρίσης και της επακόλουθης ύφεσης, περισσότεροι από 34 εκατ. άνθρωποι έμειναν άνεργοι.
Αν λοιπόν εξεταστούν σφαιρικά τα όσα συνέβησαν και ειπώθηκαν αυτή την εβδομάδα από τους αξιωματούχους των κυριότερων πιστωτών μας συνάγεται το συμπέρασμα ότι μπορεί να μας έχουν δώσει τη συνταγή για το πώς θα γίνουμε καλοί μαθητές αλλά αν το παρακάνουμε είναι πολύ πιθανό να καταλήξει ο μαθητής στην υπερκόπωση και να τιναχθούν όλα στον αέρα.
Από την άλλη πλευρά πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που πέρυσι το Φθινόπωρο δαιμονοποιούσαν οτιδήποτε είχε να κάνει με δημόσιο τομέα, δημοσιονομικά μέτρα στήριξης της αγοράς και γενικά προειδοποίησαν τον ευρωπαϊκό νότο και τους πολίτες του να ξεχάσει αυτά που ξέρει και να μάθει να ζει σε μία κατάσταση κρίσης. Σχεδόν ένα χρόνο μετά έπρεπε να συγκεντρωθούν όλοι μαζί στο Ευρωπαϊκό βορρά και την νορβηγική πρωτεύουσα παρουσία φυσικά των αξιωματούχων της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για να παραδεχτούν ότι ανάπτυξη με στρατιές απολυμένων και δυστυχισμένων πολιτών δύσκολα θα υπάρξει ενώ δεν απέκλεισαν και το ενδεχόμενο κοινωνικής εξέγερσης. Μήπως τελικά αυτή η συνταγή δεν είναι μαγική και κάνουν πειράματα για να δουν πόσοι τελικά θα αντέξουν;
Έχουμε αρχίσει σιγά σιγά να συνηθίζουμε στους επαίνους, στα εύσημα και στις μεγαλεπήβολες δηλώσεις των αξιωματούχων του ΔΝΤ και της ΕΕ για την πορεία των μεταρρυθμίσεων στην ελληνική οικονομία και πιο συγκεκριμένα για την πειθαρχία που έχουμε επιδείξει ως κυβέρνηση και ως λαός στις συστάσεις τους.
Ωστόσο, ακόμα τα εύσημα δεν σχετίζονται ούτε με την ανάπτυξης της οικονομίας, ούτε με τα δημοσιονομικά έσοδα αλλά ούτε και με τη μείωση της ανεργίας. Περιορίζονται μόνο στο γεγονός ότι κάνουμε φιλότιμες προσπάθειες. Και όπως και στο σχολείο, μιας και ολοκληρώνεται η εβδομάδα έναρξης της σχολικής χρονιάς, ο φιλότιμος μαθητής τσίμπαγε πάντα κανένα βαθμό ωστόσο όταν ερχόταν η ώρα της συνάντησης με τους κηδεμόνες, ο καθηγητής δεν περιοριζόταν μόνο στα εύσημα αλλά έκανε και συστάσεις ή ακόμα και υποδείξεις αν ήθελε πραγματικά η πρόοδος του μαθητή να αποτυπωθεί σε υψηλή βαθμολογία.
Κάπως έτσι είναι τα πράγματα και με την Ελλάδα. Μπορεί για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης αλλά και τόνωσης του καταρρακωμένου ηθικού των Ελλήνων να επικεντρώθηκε η πολιτική ηγεσία στα εύσημα αλλά υπήρξαν και οι συστάσεις και οι προειδοποιήσεις.
Κατ’ αρχάς από τον αρμόδιο Επίτροπο τον κ. Όλι Ρεν, ο οποίος επεσήμανε ότι υπάρχει ένα παγκόσμιο κλίμα αστάθειας και ότι τον προβληματίζει ακόμα η κατάσταση στο Νότο της Ευρώπης ενώ παράλληλα εξέφρασε και την αγωνία του για το ενδεχόμενο κοινωνικών αναταραχών λόγω των αυστηρών δημοσιονομικών μέτρων.
Όσο για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο κ. Ντομινίκ Στρος Καν απηύθυνε έκκληση προς τις ανεπτυγμένες χώρες για τη λήψη μέτρων και πρωτοβουλιών με στόχο την ενίσχυση τη απασχόλησης προειδοποιώντας ότι το μείζον πρόβλημα της ανεργίας θα μπορούσε να απειλήσει ολόκληρες κοινωνίες. «Θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι η κρίση δεν θα παρέλθει, παρά μόνον όταν μειωθεί σημαντικά η ανεργία», τόνισε ο γενικός διευθυντής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν. Να σημειωθεί ότι η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας εκτιμά ότι εξαιτίας της πιστωτικής κρίσης και της επακόλουθης ύφεσης, περισσότεροι από 34 εκατ. άνθρωποι έμειναν άνεργοι.
Αν λοιπόν εξεταστούν σφαιρικά τα όσα συνέβησαν και ειπώθηκαν αυτή την εβδομάδα από τους αξιωματούχους των κυριότερων πιστωτών μας συνάγεται το συμπέρασμα ότι μπορεί να μας έχουν δώσει τη συνταγή για το πώς θα γίνουμε καλοί μαθητές αλλά αν το παρακάνουμε είναι πολύ πιθανό να καταλήξει ο μαθητής στην υπερκόπωση και να τιναχθούν όλα στον αέρα.
Από την άλλη πλευρά πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που πέρυσι το Φθινόπωρο δαιμονοποιούσαν οτιδήποτε είχε να κάνει με δημόσιο τομέα, δημοσιονομικά μέτρα στήριξης της αγοράς και γενικά προειδοποίησαν τον ευρωπαϊκό νότο και τους πολίτες του να ξεχάσει αυτά που ξέρει και να μάθει να ζει σε μία κατάσταση κρίσης. Σχεδόν ένα χρόνο μετά έπρεπε να συγκεντρωθούν όλοι μαζί στο Ευρωπαϊκό βορρά και την νορβηγική πρωτεύουσα παρουσία φυσικά των αξιωματούχων της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για να παραδεχτούν ότι ανάπτυξη με στρατιές απολυμένων και δυστυχισμένων πολιτών δύσκολα θα υπάρξει ενώ δεν απέκλεισαν και το ενδεχόμενο κοινωνικής εξέγερσης. Μήπως τελικά αυτή η συνταγή δεν είναι μαγική και κάνουν πειράματα για να δουν πόσοι τελικά θα αντέξουν;