Καλημέρα σας!
Μεγάλη έκπληξη, τουλάχιστον σε πρώτη ανάγνωση, σημειώθηκε στον χθεσινό πλειοδοτικό διαγωνισμό για την απόκτηση του 50% των Μύλων Αλλατίνη, του ακινήτου που βρίσκεται σε προνομιακό σημείο στην Ανατολική Θεσσαλονίκη, πάνω από το Ποσειδώνιο Αθλητικό Κέντρο, πολύ κοντά στη θάλασσα. Τελικά νικητής του μπρα ντε φερ αναδείχτηκε μία βουλγαρική εταιρεία, συμφερόντων του επιχειρηματία Πρόδρομου Μαυρόπουλου, που πλειοδότησε έναντι του ομίλου Φάις (One Salonica, Αγορά Μοδιάνο), που από τον περασμένο Νοέμβριο κατέχει το 50% του ακινήτου. Εάν τα πράγματα είναι όπως φαίνονται υπάρχει παραδοξότητα, καθώς πολύ δύσκολα κι ένας Θεός ξέρει για ποιο λόγο κάποιος επενδυτής «κτυπάει» ένα ακίνητο, το 50% του οποίου ήδη κατέχει κάποιος άλλος. Το επόμενο διάστημα ενδεχομένως να μάθουμε τι συμβαίνει. Θα δούμε πώς θα συμπεριφερθούν οι δύο… συνεταίροι στο ακίνητο. Θα συνεργαστούν; Θα πουλήσει ο ένας στον άλλο ή ο άλλος στον ένα; Αυτά είναι τα… μυστήρια της οικονομίας. Οι εκπλήξεις της ζωής, που χωρίς αυτές η ζωή δεν θα ήταν ακριβώς ζωή, αλλά κάτι άλλο. Σημασία έχει το ακίνητο των Μύλων Αλλατίνη, που κυριολεκτικά ρημάζει εδώ και πολλά χρόνια, πρωτίστως να συμμαζευτεί και μακάρι να αξιοποιηθεί δημιουργικά, προς όφελος της Θεσσαλονίκης.
Λεφτά υπάρχουν…
Πάντως, αυτή η χθεσινή ιστορία των Μύλων Αλλατίνη «δένει» απολύτως με ένα κλίμα που υπάρχει στην αγορά ακινήτων για τους εκ Βουλγαρίας επενδυτές οι οποίοι εμφανίζονται να κάνουν αγοραπωλησίες με πολύ χρήμα. Γνωστός Θεσσαλονικιός έλεγε τις προάλλες σε μια παρέα την ακόλουθη μικρή ιστορία: Ο ίδιος ήταν ιδιοκτήτης ενός μικρού εξοχικού σπιτιού σε ένα συγκρότημα στην ευρύτερη περιοχή της Καβάλας, το οποίο αγόρασε πριν από 25 χρόνια, στα τελευταία χρόνια του εθνικού νομίσματος, έναντι 17 εκατ. δρχ. Κάποια στιγμή τον πλησιάζει ο κηπουρός και τον ενημερώνει ότι ένας Βούλγαρος ενδιαφέρεται να το αγοράσει. Επειδή ο φίλος δεν είχε λόγο να πουλήσει ρώτησε τον κηπουρό εάν τελευταία έχουν γίνει αγοραπωλησίες στο συγκρότημα και σε ποιο τίμημα. Μαθαίνει, λοιπόν, ότι οι τιμές διαμορφώνονται γύρω στις 60, 62, 65 χιλ. ευρώ. Μόνο και μόνο για να μη φανεί υπεράνω και… ακατάδεκτος, ο φίλος λέει στον κηπουρό να μεταφέρει στον υποψήφιο αγοραστή ότι ζητάει 100.000 ευρώ. Τρεις μέρες μετά ο κηπουρός του τηλεφωνεί για να τον ενημερώσει ότι ο Βούλγαρος δέχεται την τιμή χωρίς καν να κάνει παζάρια. Εννοείται ότι η δουλειά προχώρησε και έκλεισε στα γρήγορα, αφού ο φίλος θεώρησε άδικο να χάσει την ευκαιρία. Ανάλογες περιπτώσεις διηγούνται οι παράγοντες της αγοράς ακινήτων στη Θεσσαλονίκη και τη Χαλκιδική. Φυσικά οι ιδιώτες λειτουργούν διαφορετικά και οι επενδυτές αλλιώς, αλλά φαίνεται να κυκλοφορεί πολύ χρήμα –αδιάφορο εάν είναι άσπρο, γκρι, μαύρο, κίτρινο, κόκκινο. Πολύ περισσότερο όταν έρχεται από το εξωτερικό. Λεφτά υπάρχουν –όπως έλεγε κι ένας δικός μας- και χωρίς αστερίσκους…
Η πικρία του προέδρου
Όποιοι γνωρίζουν λίγο καλύτερα τον πρώην πρόεδρο του ΣΕΒΕ και σήμερα πρόεδρο υπό προθεσμίαν στην Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας Κυριάκο Λουφάκη, κατάλαβαν ότι κατά τη χθεσινή απολογιστική του Συνέντευξη Τύπου ήταν ζορισμένος. Κι αυτό διότι ενώ πιστεύει ότι έκανε καλή δουλειά –μάλλον το καλύτερο δυνατόν- απομακρύνεται από τη θέση του, καθώς ο υφυπουργός εσωτερικών (Μακεδονίας Θράκης) επέλεξε την ανανέωση από την επέκταση με δεύτερη θητεία του σημερινού Διοικητικού Συμβουλίου. Ο ίδιος ακούει ότι πιθανόν η απόφαση Καλαφάτη να σχετίζεται με το γεγονός ότι τον είχε επιλέξει το 2019 η Κατερίνα Νοτοπούλου, όμως αντιτείνει πως όταν του έγινε η πρόταση από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν την αποδέχθηκε αβίαστα, αλλά κατά κάποιο τρόπο συνεννοήθηκε με τη Νέα Δημοκρατία. Όσο είναι δυνατό κάτι τέτοιο στην Ελλάδα σε προεκλογική χρονιά. Η αλήθεια είναι ότι στη χώρα μας η εμπλοκή με τον δημόσιο τομέα σε θέσεις ευθύνης, κάτι που προϋποθέτει συνάφεια με το πολιτικό προσωπικό που κάνει τις επιλογές, συνιστά κίνηση υψηλού ρίσκου, διότι συχνά τα πολιτικά συστήματα δεν διαθέτουν μνήμη, ούτε ενδιαφέρονται σώνει και καλά για την αξιοκρατία, αλλά υπηρετούν τη δική τους ατζέντα. «Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες» λέει ο λαός, που όλο και κάτι θα ξέρει. Το συγκεκριμένο θέμα είναι τόσο παλιό, όσο το νέο ελληνικό κράτος. Τα τελευταία 200 χρόνια στο συγκεκριμένο πεδίο υπάρχει μεν βελτίωση, αλλά η κατάσταση απέχει από το επιθυμητό, με όρους Ευρώπης. Το ενδιαφέρον τώρα εστιάζεται στις νέες επιλογές Καλαφάτη και –κυρίως- στα αποτελέσματα που αυτές θα καταγράψουν, προς όφελος της δημιουργίας κατάλληλου περιβάλλοντος για νεοφυείς επιχειρήσεις, που τόσο ανάγκη έχει η Θεσσαλονίκη. Για την ιστορία αξίζει να σημειωθεί ότι ως συμπαράσταση στον Κ. Λουφάκη στο χώρο της Συνέντευξης Τύπου βρέθηκε ο νυν πρόεδρος του ΣΕΒΕ Σίμος Διαμαντίδης.
Προτάσεις ΣΕΒΕ
Όπως είχαμε επισημάνει στο «Καφέ Αριστοτέλους» του Voria.gr από την περασμένη Δευτέρα, χθες ο πρόεδρος του Συνδέσμου Εξαγωγέων (ΣΕΒΕ) Σίμος Διαμαντίδης –λίγο πριν βρεθεί στη Συνέντευξη Τύπου του Κ. Λουφάκη- παρουσίασε στη Διοικητική Επιτροπή της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδος, που συνεδρίασε στο κτίριο του ΕΒΕΘ στην Τσιμισκή, την πρόταση του Συνδέσμου για την κάλυψη των αναγκών των επιχειρήσεων με εξειδικευμένο προσωπικό, που ταυτόχρονα θα συμβάλλει στη μείωση της ανεργίας. Η πρόταση, για την οποία έγραψε αναλυτικά η Voria.gr χθες το μεσημέρι, προβλέπει τη λεπτομερή καταγραφή μέσω των Επιμελητηρίων των αναγκών των επιχειρήσεων, την ανάλυση των στοιχείων και τη δημιουργία δομών επαγγελματικής κατάρτισης για ανέργους σε κάθε περιοχή, αναλόγως των τοπικών αναγκών, όπως προκύπτουν από τις δηλώσεις των ίδιων των επιχειρήσεων κάθε περιοχής στο οικείο Επιμελητήριο. Πρόκειται για ένα σχήμα, που φαίνεται λογικό στη θεωρία, αλλά το ζήτημα είναι να αποδειχθεί ρεαλιστικό και πραγματοποιήσιμο. Όποιος γνωρίζει τόσο τον τρόπο που λειτουργούν τα Επιμελητήρια και τη σχέση των επιχειρήσεων με τις συλλογικότητες στις οποίες ανήκουν, όσο και τα αντανακλαστικά, την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού της χώρας, αντιλαμβάνεται τις δυσκολίες αυτής της ακραία φιλόδοξης πρότασης, που προσεγγίζει τα όρια του αδύνατου. Το πιθανότερο σενάριο είναι κάποια Επιμελητήρια και κάποιες επιχειρήσεις να ανταποκριθούν. Το απίθανο θα είναι να ανταποκριθεί έστω κατ’ ελάχιστον ο εξ’ ορισμού ανελαστικός δημόσιος και ευρύτερος δημόσιος τομέας, τουλάχιστον στους χρόνους που υπολογίζει ο κ. Διαμαντίδης. Διότι σύμφωνα με τους υπολογισμούς του προέδρου του ΣΕΒΕ σε λίγους μήνες το σύστημα θα αρχίσει να προχωράει τα στάδιά του και να παράγει αποτελέσματα. Είναι, επίσης, προφανές, ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση τίποτα δεν μπορεί να εγγυηθεί η εμπλοκή του υπουργείου Ανάπτυξης, ακόμη και του Μεγάρου Μαξίμου, στο εγχείρημα. Σε κάθε περίπτωση αυτό που μπορεί να ευχηθεί κανείς –έστω κι αν δεν το πολυπιστεύει- είναι «μακάρι».
Η εργαλειοποίηση των μισθών
Η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος, η τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση για τους εργαζομένους με εξαρτημένη εργασία στον ιδιωτικό τομέα και τις ΔΕΚΟ, επιχειρεί να αποτρέψει την εργαλειοποίηση από την κυβέρνηση της αύξησης του κατώτατου μισθού. Γι’ αυτό και προσπαθεί να προλάβει ή και να επιταχύνει τις εξελίξεις καλώντας τους άλλους κοινωνικούς εταίρους, οι οποίοι εκπροσωπούν τους εργοδότες, σε διαπραγματεύσεις για νέα Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, η οποία περιλαμβάνει και τον κατώτατο μισθό. Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γιάννης Παναγόπουλος, ο οποίος βρίσκεται σε αυτή τη θέση 15 –ίσως και περισσότερα- χρόνια και άρα διαθέτει μεγάλη εμπειρία, αναγνωρίζει ότι οι εργοδότες είναι δύσκολο να ανταποκριθούν, αφού καλύπτονται νομικά. Επιμένει, όμως, ότι κάποια στιγμή οι μνημονιακές ρυθμίσεις θα πρέπει να αρθούν. Ο ίδιος διευκρινίζει ότι όποια αύξηση και να δοθεί στον κατώτατο μισθό είναι καλοδεχούμενη από τους εργαζομένους, οι οποίοι βρίσκονται σε δύσκολη οικονομικά θέση και ταυτόχρονα σε αδύναμη νομικά και συνδικαλιστικά κατάσταση. Όπως λέει, μπορεί στη χώρα μας να υπάρχουν σε ισχύ –σύμφωνα με το υπουργείο Εργασίας- 680 συλλογικές συμβάσεις, αλλά αυτές καλύπτουν μόλις το 24% των εργαζομένων, έναντι του 60% που είναι κατ’ ελάχιστον το αντίστοιχο ποσοστό στις ευρωπαϊκές χώρες. Όσο για τον κατώτατο μισθό, που σήμερα είναι 713 ευρώ τον μήνα, αφορά άμεσα το 25% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, ενώ το ύψος του επηρεάζει έμμεσα μια σειρά από άλλους μισθολογικούς και επιδοματικούς δείκτες.