Διεθνείς οίκοι αναβαθμίζουν την ελληνική οικονομία σε ένα τραπεζικό σίριαλ που μέχρι τώρα φαίνεται να πηγαίνει στρωτά, θετικά. Αυτό που περιμέναμε να έρθει μετά τα μνημόνια, που φορτώθηκαν πάνω μας και θα έχουν να τα ξεπληρώνουν και τα παιδιά μας, φαίνεται να ήρθε από τα ’18-’19. Είχαμε δανειστεί, ακόμη βέβαια χρωστάμε και συνέχεια πληρώνουμε, προηγουμένως πουλήσαμε για έναν αιώνα ό,τι κινείται κι ό,τι δεν κινείται και σήμερα επιτέλους φτάσαμε οι τραπεζικοί οίκοι να μας δίνουν συνέχεια καλό βαθμό στον έλεγχο.
Παράλληλα, ξένοι ηγέτες πλέον πίνουν νερό στο όνομα της ελληνικής οικονομίας και ψέλνουν τα εγκώμια των δεικτών. Πήραμε και την επενδυτική βαθμίδα, που κάθε εξάμηνο πηγαινοερχόταν στον πολιτικό διάλογο ως ένα… σακί γεμάτο από ελπίδες. Επίσης, κάθε φορά που βγαίνουν τα ελληνικά ομόλογα στις αγορές, τσιμπάνε και καλά ποσά, αφού πλέον δεν ανήκουν στην κατηγορία των τραπεζικών σκουπιδιών. Αυτά αφορούν όλα την ελληνική οικονομία.
Αν κάνουμε ωστόσο ζουμ στην οικονομία των Ελλήνων, δηλ. του καθενός ξεχωριστά ή και γενικώς στο κοινωνικό σύνολο, χωρίς πολλές και βαθιές αναλύσεις διαπιστώνουμε πως τα πράγματα δεν είναι καθόλου ρόδινα. Το αντίθετο, θα λέγαμε πως συντελείται καθημερινά ένα θαύμα σε σχέση με το πώς τα βγάζουν πέρα τα νοικοκυριά. Η ελληνική οικονομία είπαμε πάει καλά, αλλά η οικονομία των Ελλήνων είναι στην αντίπερα όχθη.
Φυσικά, όλοι μαζί γενικώς και αορίστως θα συμφωνήσουμε πως όταν μια οικονομία πάει καλά, τα αποτελέσματά της με θετικό τρόπο «γυρίζουν» στον πολίτη. Στον διπλανό μας, στον γείτονα, σε όλους μας. Με καλύτερη την οικονομία έχουμε καλύτερη εκπαίδευση, καλύτερες συνθήκες στο σύστημα υγείας, καλύτερη άμυνα, καλύτερη ασφάλεια και εν κατακλείδι καλύτερες μέρες για όλους. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν διαχρονικά οι οικονομολόγοι, αυτό ισχυρίζονται διαχρονικά οι πολιτικοί. Τουλάχιστον αυτοί που κάθε φορά είναι στην κυβέρνηση.
Άντε να πείσει κανείς τους… νοικοκυραίους, που όλοι τους επικαλούνται, πως θα γυρίσει ο τροχός. Πως θα πάει καλά η ελληνική οικονομία, θα γεμίζει το ίδιο καλά και το δικό του το ψυγείο. Όποιος συγχρωτίζεται με τους απλούς πολίτες τους ακούει να λένε μόνο «να δούμε πώς θα τη βγάλουμε και φέτος» και «τι θα γίνει επιτέλους με την ακρίβεια».
Άλλη μια έρευνα λοιπόν, της Focus Bari, έρχεται να πιστοποιήσει πως τα ζητήματα που απασχολούν πρωτίστως τους Έλληνες έχουν να κάνουν με την ακρίβεια. Μάλιστα η εν λόγω έρευνα δεν κινείται σε ένα πλαίσιο εσωστρέφειας, δηλ. τι συμβαίνει με την ακρίβεια, την αγορά, τον πληθωρισμό μόνο εντός της ελληνικής επικράτειας, αλλά μπαίνει και συγκρίσεις με άλλες 18 χώρες. Σύμφωνα με αυτήν, οι Έλληνες καταναλωτές βρίσκονται μόλις πίσω από τους Βρετανούς, στη δεύτερη χειρότερη θέση σε ό,τι αφορά την αγοραστική τους δύναμη. Τα ελληνικά νοικοκυριά, δηλ. όλοι εμείς, δεν έχουν όμως «ψαλιδίσει» μόνο τις δευτερεύουσες δαπάνες, που αφορούν γενικώς την ομορφιά, τα ρούχα, τα παπούτσια, τα παιχνίδια και πάει λέγοντας, αλλά το «ψαλίδι» πέφτει και στα τρόφιμα, τα είδη πρώτης ανάγκης. Κι αυτά μέχρι τώρα. Γιατί από την έρευνα προκύπτει πως στο άμεσο μέλλον το πρόβλημα θα είναι ακόμη μεγαλύτερο για τους Έλληνες.
Μελετώντας λίγο περισσότερο τα στοιχεία, προκύπτει πως οι 9 στους 10 Έλληνες ανησυχούν για τις επιπτώσεις του πληθωρισμού στο επόμενο 12μηνο. Μόνο που εδώ φαίνεται πως χτυπάμε μια ακόμη αρνητική πρωτιά, αφού το σχετικό ποσοστό σε άλλες χώρες δεν ξεπερνά το 62%, όταν το δικό μας αγγίζει 90%. Σε αυτούς, 9 στους 10 που έχουν και τις μεγαλύτερες ανησυχίες για το μέλλον είναι όσοι ανήκουν στις μεγαλύτερες ηλικίες -τι πιο φυσικό ο νέος πάντα να ελπίζει περισσότερο- και αυτή η τάση φαίνεται να παγιώνεται διεθνώς.
Μπήκαν και πέντε βαριά πρόστιμα σε σούπερ μάρκετ ή εταιρίες. Πώς αυτό θα επιστρέψει στην κοινωνία δεν το καταλαβαίνω. Επίσης, λέμε ότι ενισχύουμε την αγοραστική δύναμη των πολιτών με τις αυξήσεις στο εισόδημά τους μετά από πολλά χρόνια, πώς αυτό όμως θα ισοσκελίσει την αισχροκέρδεια; Η ελληνική οικονομία και τα οικονομικά των πολιτών είναι προφανές ότι δεν πάνε χέρι χέρι κι αν οι αριθμοί λένε, όπως λέμε, πάντα την αλήθεια, δεν μας μένει άλλο από το να πάρουμε το γνωστό, παραδοσιακό «ψαλίδι» και να κόβουμε, όχι είδη πρώτης ανάγκης, αλλά ευρώ στα καρτελάκια των ραφιών.