Η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη παρουσίασε στην Ιταλική Αρχαιολογική Σχολή το δίτομο έργο των Louis Godart και Anna Sacconi, «Les archives du roi Nestor. Corpus des inscriptions en linéaire B de Pylos» (Τα αρχεία του Βασιλιά Νέστορα. Το σώμα των πινακίδων σε Γραμμική Β της Πύλου), Pasiphae XIII-XIV, Pisa-Roma, Fabrizio Serra Editore, 2019-2020.
Οι δύο τόμοι και μία ακόμη μονογραφία με την ίδια θεματική, του διακριμένου ακαδημαϊκού Louis Godart, αναφέρονται στις πήλινες πινακίδες Γραμμικής Γραφής Β της Πύλου, όπως τις ερεύνησαν και τις κατέγραψαν οι δύο διαπρεπείς Ιταλοί αρχαιολόγοι. Η Γραμμική Γραφή Β, μια μορφής αρχαίων ελληνικών χρησιμοποιούνται στα αρχεία των μυκηναϊκών βασιλείων τη δεύτερη χιλιετία π.Χ., στην εποχή του Χαλκού.
Ο Louis Godart, αρχαιολόγος διεθνούς κύρους, ακαδημαϊκός, έχει αφιερώσει τη ζωή του στην επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα, στο Μουσείο της Ακρόπολης.
«Οι συγγραφείς δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις. Η Anna Sacconi, Καθηγήτρια των Πολιτισμών του Αιγαίου στο Πανεπιστήμιο La Sapienza της Ρώμης, έχει ειδικευθεί στις μυκηναϊκές σπουδές. Για πολλά χρόνια ήταν η Διευθύντρια του Ινστιτούτου Μυκηναϊκών και Αιγαιακών Σπουδών. Είναι πολυγραφότατη έχοντας προσδώσει στη μελέτη του Μυκηναϊκού Κόσμου μια ευρύτατη διάσταση. Έχει ασχοληθεί με τη μελέτη της Γραμμικής Β και έχει δημοσιεύσει, το ξέρουμε όλοι όσοι ασχολούμεθα με τον αρχαίο πολιτισμό, τις πινακίδες της Γραμμικής Β, από τη Θήβα», είπε στην ομιλία της η κ. Μενδώνη.
Συνεψχίζοντας για τον Louis Godart, η υπουργός Πολιτισμού είπε πως «το συγγραφικό του έργο είναι τεράστιο. Ας το έχουμε υπόψη μας, και εμείς οι μεγαλύτεροι και εσείς οι νεότεροι, επειδή δύσκολα μπορούμε να συγκριθούμε μαζί του. Δεκάδες βιβλία, μονογραφίες νομίζω περισσότερες από 50 και επιστημονικά άρθρα, πάντοτε με επίκεντρο τους πολιτισμούς της Μεσογείου και ιδίως τον πολιτισμό του Αιγαίου. Εδώ και δεκαετίες, ο Louis Godart μελετά την προέλευση της γραφής, τα αιγαιακά συστήματα γραφής, ενώ όπως και η Anna Sacconi εξειδικεύεται ιδιαίτερα στις Μυκηναϊκές Πινακίδες της Γραμμικής Β. Αυτά για τον Louis Godart, που όμως έχω την τύχη να γνωρίζω προσωπικά τον Louis εδώ και δεκαετίες και είναι τιμή για μένα που με συμπεριλαμβάνει στους φίλους του. Είναι ένας άνθρωπος ξεχωριστός, ένας διαπρεπής ουμανιστής με βαθιά πίστη στις ανθρωπιστικές αξίες και τις ευρωπαϊκές αρχές. Συνεργαστήκαμε στο παρελθόν και συνεργαζόμαστε στενά για την επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα. Σε αυτό το δίκαιο εθνικό αίτημα της Ελλάδος, ο Louis έχει αφιερωθεί ολόψυχα και τον ευχαριστώ. Ήταν ένας από τους κύριους πρωτεργάτες που, συστηματικά και για πολλά χρόνια, δούλευε και προετοίμαζε το έδαφος με την κυβέρνηση της Σικελίας για την επιστροφή του πρώτου θραύσματος από το Μουσείο Σαλίνας του Παλέρμο».
Παρουσιάζοντας το βιβλίο η κ. Μενδώνη ανέφερε ότι «πάνω από μισό αιώνα από την ανακάλυψη των επιγραφών της Γραμμικής Β στην Πύλο, ο Louis Godart έρχεται να συγκεφαλαιώσει, σε ενιαία έκδοση, το σύνολο του πινακίδων που βρέθηκαν σε αυτόν τον εξαιρετικά σημαντικό αρχαιολογικό χώρο, τα 3/4 των οποίων προέρχονται από τα Αρχεία του Παλατιού. Το δίτομο έργο παρουσιάζει το σύνολο των διοικητικών εγγράφων της Πύλου σε Γραμμική Β. Αναμφισβήτητα είναι το opus magnum στο οποίο ξεχωρίζει η δεξιοτεχνία, η ικανότητα των συγγραφέων να δαμάσουν πρώτα απ’ όλα έναν τεράστιο όγκο υλικού. Στους δύο αυτούς τόμους, οι ενεπίγραφες όψεις κάθε πινακίδας και κάθε ενεπίγραφου αντικειμένου απεικονίζονται με έγχρωμες φωτογραφίες σε κανονική κλίμακα, συνοδευόμενες από σχέδια με ακριβείς καταγραφές κάθε κειμένου και βασικές πληροφορίες για κάθε αντικείμενο. Οι συγγραφείς εξηγούν ότι η συγκεκριμένη μεθοδολογία με τα σχέδια, τους παρείχε τη δυνατότητα να βελτιώσουν ορισμένες από τις αρχικές ερμηνείες για τις πινακίδες και, στη συνέχεια, να αναπτύξουν ακόμα περισσότερες πληροφορίες από τις αρχικές φωτογραφίες. Όλη αυτή η εργασία προϋπέθετε τρία βασικά κριτήρια:
Τη γνώση του αντικειμένου – και είναι αναμφισβήτητο ότι είναι οι κατ’ εξοχήν γνώστες.
Τη βούληση για αναθεώρηση των παραδεδομένων ερμηνειών – και στην περίπτωση αυτή δεν μας εκπλήσσει, διότι όσοι τους ξέρουμε γνωρίζουμε ότι αποδέχονται και συζητούν τη διαφορετική άποψη, γιατί και οι δύο συγγραφείς είναι βαθείς επιστήμονες. Η επιστήμη προχωρεί, μεταξύ άλλων, εκτός από το διάλογο, και με το να αναθεωρείς ακόμα και δικές σου απόψεις.
Τέλος, το τρίτο κριτήριο ήταν οι ευκρινείς φωτογραφίες. Σε αυτή την έκδοση λοιπόν, οι συγγραφείς υιοθετούν δύο κανόνες. Το πρώτο είναι ότι ταυτοποιούν συστηματικά τους γραφείς, οι οποίοι, όπως επισημαίνουν, δίνουν πολύτιμες και νέες πληροφορίες για τη λειτουργία της ανακτορικής διοίκησης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι γραφείς επαναταξινομούνται ή προσδιορίζονται εκ νέου – οι ποικίλες ομάδες του Bennett περιορίζονται σε αναθέσεις χεριών, ενώ οι γραφείς επαναριθμούνται. Το δεύτερο που συμβαίνει είναι ότι παρουσιάζουν πινακίδες με αλφαβητική σειρά. Αυτό οδηγεί τους συγγραφείς στην αναχρονολόγηση των πινακίδων της Πύλου, μεταφέροντας το αρχείο στην Υστεροελλαδική 3Β1 αντί στην 3Β2. Αυτό για τον απλό κόσμο δεν λέει πολλά πράγματα, αλλά για τους αρχαιολόγους, ιδιαίτερα για τους προϊστορικούς και δη τους μυκηναιολόγους, λέει πάρα πολλά. Το αν η πρόταση των συγγραφέων τελικά γίνει αποδεκτή, θα κριθεί στο μέλλον, μέσα από τον επιστημονικό διάλογο. Αυτό όμως που μπορούμε να πούμε με απόλυτη βεβαιότητα σήμερα είναι ότι το έργο αυτό αποτελεί πλέον βιβλίο αναφοράς, στο οποίο υποχρεωτικά θα ανατρέχει κάθε μελλοντική έρευνα για τις επόμενες γενιές των Μυκηναϊκών Σπουδών. Την ανατροπή της επικρατούσας άποψης για την καταστροφή του Ανακτόρου της Πύλου προτείνει ο Louis Godart και στο δικό του έργο για τις Πινακίδες της Πύλου, που και αυτές χρονολογούνται στην πρώιμη υστεροελλαδική περίοδο. Μια άποψη που ανιχνεύεται, ο ίδιος το λέει με ιδιαίτερη παρρησία, στο έργο του Mervyn Popham και του Patrick Thomas».