Η λέξη καραντίνα χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στη Βενετία το 1127 για την επιδημία της λέπρας και μεταγενέστερα κατά την διάρκεια της επιδημίας της πανώλης. Σε όποια περίπτωση η καραντίνα δεν είναι μια ευχάριστη εμπειρία και έχει υψηλό ψυχολογικό κόστος. Επιπλέον η απόσταση από αγαπημένα πρόσωπα, ο περιορισμός της ελευθερίας, η μείωση της δραστηριότητας ή η απώλεια εργασίας μπορούν να προκαλέσουν θυμό, αβεβαιότητα, μειωμένη κινητικότητα, κοινωνική απόσυρση και θλίψη, ενώ ο αποπροσανατολισμός μπορεί να αποτελέσει πολύ σοβαρή αιτία απώλειας νοήματος της ζωής.
Η καραντίνα και ο εγκλεισμός που βιώσαμε μπορούν να οδηγήσουν σε μετατραυματικό στρες ( PTSD), άγχος, κατάθλιψη, κόπωση που οφείλεται σε ψυχολογικούς λόγους, πτώση του ηθικού και πιθανά κάποια κοινωνική αντίδραση. Η αγωνία που δημιουργήθηκε σε μεγάλη ομάδα του πληθυσμού, ο φόβος που συνδέθηκε με την πιθανότητα ασθένειας όπως και η αβεβαιότητα για το μέλλον διαμόρφωσαν ένα περιβάλλον δυσπιστίας ιδιαίτερα νοσηρό που θα αφήσει πολλά κατάλοιπα στην κοινωνία μας.
Διαβάστε περισσότερα στο VWOMAN.gr